• Terug

Toestand van de dood op aarde en in het hiernamaals – Passiviteit

Alles verandert en niets blijft zoals het is. Bijgevolg leeft ook alles, wat de schepping in zich bevat. Daarentegen bestaat er een toestand, die met recht levenloos genoemd kan worden. Dit is de geestelijke stilstand, die daar aan te treffen is, waar het materialisme overheerst. Daar is weliswaar aardse activiteit te herkennen, maar geestelijke activiteit is er uitgeschakeld. En dit heeft tot gevolg, dat elke verdere ontwikkeling van de ziel onmogelijk is. Dat de ziel in dezelfde toestand blijft, waarin ze van tevoren al was.

Maar passiviteit is een teken van de dood. Wat dood is, is onbeweeglijk. Het is in zekere zin zonder enig leven. Het is iets, dat waardeloos is en daarom wordt het niet opgemerkt. Maar er kan niet van een dood wezen op zich gesproken worden. Want zo lang de kracht uit God naar een scheppingswerk toestroomt, is het ook in staat om te leven. Maar God ontneemt geen wezen deze kracht, ofschoon het deze niet volgens de goddelijke wil gebruikt.

Maar God onttrekt Zijn liefde aan een passief wezen en dit heeft de stilstand tot gevolg en een bekoelen van de goddelijke liefde heeft ook effect op de verharding van het geestelijke. Dit lot is onuitsprekelijk treurig, want gelukkig makend is enkel de toestand van ononderbroken werkzaamheid. Belastend daarentegen is het verblijf in steeds dezelfde uiterlijke vorm en nog meer belastend is het, wanneer het wezen zijn uiterlijke vorm aflegt en het het geestelijke rijk binnengaat en het geen mogelijkheid meer heeft om werkzaam te zijn. Wanneer het door eigen schuld gedwongen in een levenloze toestand gedrukt wordt. Het wezen kan eeuwigheden in deze toestand blijven, zonder dat hem hulp gebracht kan worden, omdat het koppig is en elke hulp afwijst. Wanneer het dus niets doet om de toestand van passiviteit te beëindigen.

In het aardse leven zal het wezen deze dode toestand niet zo voelen, want aardse werkzaamheid laat hem de geestelijke toestand niet herkennen. Bijgevolg wordt deze toestand ook niet opgeheven, omdat het het wezen aan de wil ontbreekt. En is op aarde de wil van het wezen al gebonden, dan is dit nog veel meer gebonden in het hiernamaals. Daar kan hem van alle kanten advies gegeven worden, maar het ontbreekt het wezen ook aan de kracht om te willen. Het is apathisch of geheel verstokt.

Maar beiden kenmerken het ver af staan van God en dus de gebonden, onvrije toestand, die tot uiting komt in passiviteit en een ontbrekende wil. Dit is de toestand van de dood. De duisternis, in tegenstelling tot de toestand van het leven. Dat is de eeuwigheid in het helderste licht en het betekent onophoudelijke werkzaamheid.

Amen

Estado da morte na terra e no além.... Inactividade....

Tudo muda e nada fica como está.... Consequentemente, tudo o que a criação contém também está vivo. Por outro lado, há uma condição que pode ser justificadamente chamada de lifeless..... Este é o impasse espiritual que pode ser encontrado onde o materialismo prevalece. Lá, a atividade terrena viva pode ser reconhecida, mas a atividade espiritual é desligada. E a conseqüência disso é que todo o desenvolvimento posterior da alma é impossível, portanto a alma permanece no mesmo estado em que se encontrava antes. Mas a inactividade é um sinal de morte.... O que está morto é imóvel, é, por assim dizer, sem vida alguma, é algo sem valor, sem propósito e objetivo e, portanto, permanece despercebido. Mas não se pode falar de um ser morto como tal, pois enquanto a força flui de Deus para uma obra da criação, a capacidade de viver também está nela. Mas Deus não retira essa força de um ser, mesmo que não a use de acordo com a vontade divina. Mas Deus retira Seu amor de um ser espiritualmente inativo, e isso resulta em um impasse, e um resfriamento do amor divino tem o efeito de endurecer o espiritual (a substância espiritual?). Este destino é indizivelmente triste, pois apenas o estado de atividade ininterrupta é feliz, enquanto que permanecer na mesma forma externa é deprimente e ainda mais deprimente quando o ser descarta sua forma externa e entra no reino espiritual e não tem mais a oportunidade de estar ativo.... quando é forçado a um estado sem vida por sua própria culpa. O ser pode permanecer neste estado por eternidades sem que lhe seja trazida ajuda, porque é obcecado e rejeita toda a ajuda, se nada fizer para acabar com o estado de inactividade. O ser não sentirá esta morte na vida terrena, porque a atividade terrena não o deixa reconhecer a morte espiritual. Consequentemente, também não será remediado, uma vez que falta ao ser a vontade. E se a vontade do ser já está ligada na terra, está ainda mais no além. Aí pode ser dado conselho de todos os lados, o ser também carece da força para querer.... é apático ou completamente obcecado.... Ambas, porém, marcam o afastamento de Deus e, portanto, o estado vinculado, sem liberdade, que se expressa em inatividade e falta de vontade. Este é o estado de morte, de escuridão, em contraste com o estado de vida, que é a luz mais brilhante da eternidade e significa uma actividade incessante._>Amém