• Terug

De aandriften van de voorstadia zijn bepalend voor het karakter

De huidige fase van het menselijke bestaan is ongeveer dezelfde als de toestand van het geestelijke in elke uiterlijke vorm en steeds zal het wezenlijke wel met tegenstand, die nog heel invloedrijk in hem aanwezig is, moeten strijden, zodat de mens dus tijdens het aardse bestaan moet strijden tegen deze boze aandriften. Deze zijn nu buitengewoon sterk ontwikkeld, naarmate het wezenlijke in een voorstadium meer gelegenheid had om uit te razen.

Deze aandriften van de voorstadia drukken nu ook hun stempel op het wezenlijke. Dat wil zeggen dat de mens nu bijzonder sterk tegen zulke aandriften moet strijden, terwijl de mens, die eerst gewillig zijn taak uitgevoerd heeft en zich bijgevolg nu al in een bepaalde staat van rijpheid bevindt, zich in een makkelijkere levenswandel verheugt.

De wil om te dienen maakt het wezenlijke overeenkomstig hiermee vrij, ook wanneer het nog door een omhulsel omsloten is. En dit wezenlijke, dat zich niet verzet, zal nu een vorm bewonen, die ook naar buiten toe het kenmerk van de bereidwilligheid van het wezen draagt. De uiterlijke vorm zal steeds zo zijn, dat men al daaraan de rijpheidsgraad van de ziel concluderen kan.

In de belichaming als mens zullen zich nu steeds zulke zielensubstanties verenigen, die dezelfde wezenlijke aard hebben. Maar de strijd op aarde zal nu ook overeenkomstig daarmee zijn, want er verenigden zich vele zielensubstanties en die beïnvloeden het wezen precies op dezelfde manier als in de vorige vorm. Hoe eerder het wezen de gebreken leert overwinnen, des te minder weerstand biedt het en het kan dus al in de voorstadia geduldig, bereidwillig en ijverig zijn. Als het echter een aandrift behoudt, dan zal het ook als mens onder deze aandrift te lijden hebben en dit is bepalend voor zijn karakter.

Amen

As filmagens das etapas preliminares determinam a personagem....

A fase atual da existência do ser humano é aproximadamente a mesma que o estado do espiritual em todas as formas externas e, de fato, o ser espiritual sempre terá que lutar com as resistências que ainda estão mais poderosamente presentes nela, de modo que o ser humano, portanto, tem que lutar contra os instintos malignos dentro de si mesmo na existência terrena. Estes estão agora extraordinariamente desenvolvidos, quanto mais a vontade tinha a oportunidade de desabafar numa fase preliminar. Estes instintos das etapas preliminares deixam agora também a sua marca na disponibilidade, ou seja, o ser humano tem agora de lutar com particular força contra tais instintos, enquanto que o ser humano goza de um modo de vida mais fácil, que já cumpriu voluntariamente a sua tarefa antes e, consequentemente, já se encontra num certo estado de maturidade. A vontade de servir torna a vontade correspondentemente livre, mesmo que ainda esteja encerrada numa concha. E esta disponibilidade, agora sem precedentes, animará uma forma que também no exterior já ostenta a marca da vontade do ser. A forma exterior, portanto, será sempre tal que já se pode concluir a partir dela o grau de maturidade da alma. Na encarnação como ser humano, tais substâncias anímicas sempre se unirão, que têm a mesma natureza; mas a luta sobre a Terra também será, por isso mesmo, pois muitas substâncias anímicas se unem e influenciam o ser exatamente da mesma forma que na forma anterior. Quanto mais cedo o ser aprender a superar suas deficiências, menos resistirá e assim já poderá ser paciente, disposto e ansioso nas etapas preliminares.... No entanto, se ele mantém um impulso em si mesmo, também terá que sofrer do mesmo que um ser humano, e isso determina o seu caráter.

Amém