• Terug

Het overwinnen van de vorm – Weerstand tegen God

Elk vorm wordt door geestelijke substantie bewoond. Dat zijn de kleine deeltjes, die in vereniging de menselijke ziel tot resultaat hebben en dit geestelijke bevindt zich in een voortdurende opwaartse ontwikkeling. Zodra nu het geestelijke de huidige vorm verlaat, is het diens overwinnaar geworden. Dat wil zeggen dat het verblijf in juist deze vorm eraan bijgedragen heeft zich van iets vrij te maken, wat hem tot last was. Aan de ene kant ervaarde het deze last door het omhulsel, dat het geestelijke elke vrijheid ontnam, maar anderzijds ook door de eigen onvolmaaktheid, door zijn gebrekkige staat van rijpheid. Het probeerde zich daar ook uit te bevrijden en streefde naar de hoogte.

Het verlaten van elke vorm is dus in de eerste plaats een overwinnen hiervan, maar dan ook een afnemen of een steeds geringer worden van de weerstand tegen God. Verzet tegen God betekent een onrijpe staat, want het heeft alle andere misdrijven tegen God tot gevolg. Wat zich niet tegen God verzet, vervult Zijn wil. Dat wil zeggen dat het voortdurend binnen de goddelijke ordening leeft en blijft en het dezelfde wil als God heeft. En derhalve heeft het een bepaalde staat van rijpheid, die de nabijheid van God oplevert.

Maar wat zich tegen God verzet, is ook ver van Hem verwijderd, want het geestelijke is nog behept met al het onreine, juist door dit verzet. Het geestelijke moet zich dus eerst van het onreine vrij maken en gaat daarom de lange weg van de schepping. En omdat het nu steeds iets doet, wat met de goddelijke wil overeenkomt, geeft het zijn vroegere verzet op en reinigt zich. (Onderbreking)

Superare la forma - La resistenza contro Dio

Ogni forma viene vivificata da sostanza spirituale. Queste sono le particelle, che nell’unificazione risultano come l’anima umana, e questo spirituale si trova nel costante sviluppo verso l’Alto. Appena ora lo spirituale abbandona la relativa forma, l’ha superata, cioè la dimora in questa forma ha appunto contribuito di liberarsi da qualcosa che gli era un peso. Questo lo ha percepito da un lato nell’avvolgimento, che ha tolto allo spirituale ogni libertà, d’altra parte però anche nella propria imperfezione, nel suo stato imperfetto di maturità. Anche da questo cercava di liberarsi ed ha teso verso l’Alto. L’abbandono di una forma è quindi la prima volta un superare la stessa, ma poi anche un cedere oppure un diventare sempre meno della resistenza contro Dio. Questa resistenza contro Dio è uno stato immaturo, perché ha per conseguenza ogni altra infrazione contro Dio. Quello che non resiste a Dio, adempie la Sua Volontà, cioè vive e sosta costantemente nell’Ordine divino, perché è nella stessa volontà con Dio. Di conseguenza è in un certo stato di maturità che procura la Vicinanza di Dio. Ma quello che resiste ancora a Dio, è ancora lontano da Lui, perché allo spirituale è ancora attaccato tutto l’impuro attraverso appunto quella resistenza. Lo spirituale deve quindi prima liberarsi da questa impurità e per questo percorre il lungo cammino attraverso la Creazione e dato che ora fa sempre qualcosa che corrisponde alla Volontà divina, rinuncia alla sua resistenza di una volta e si purifica.

Amen