• Terug

Wetmatigheid in het ontwaken van de natuur

De verandering in de natuur voltrekt zich volgens een bepaalde orde. En daarom is de mens geneigd om te geloven, dat onder de wetten van de natuur hetzelfde begrepen moet worden. Een bepaalde ordening in tijd, ruimte en vorm, die zich steeds herhaalt. En deze wetmatigheid is wel iets, wat hem te denken geeft, maar wat hij voor zichzelf niet verklaren kan.

De enige verklaring, namelijk dat een hoogst volmaakt Wezen deze wet naar Zijn wil gegeven heeft en dat nu alles in de natuur zich aan deze wet aanpassen moet, dat er in zekere zin niets vanzelf ontstaat, maar eerst door de wil van dit hoogste Wezen tevoorschijn geroepen wordt, neemt hij niet aan. Maar een andere verklaring voor de wetmatigheid in de natuur kan hem weer niet gegeven worden. Daarom wijst hij elke gedachte daaraan of elke verklaring daarvoor af.

De mensen vinden het verband tussen God en het leven en worden in de natuur niet. Voor hen is het proces van het ontwaken in de natuur iets zo geheel vanzelfsprekends geworden, dat het hen niet tot nadenken aanspoort, hoe de oerkracht, het hoogste en volmaaktste Wezen, zich daartoe verhoudt. En juist deze onverschilligheid, die de mens ten aanzien van de grootste vragen aan de dag legt, maakt het onmogelijk om verhelderend op de gedachten van de mens in te werken, want hem kan geen antwoord gegeven worden, voordat de vraag gesteld wordt. Want God knoopt deze voorwaarde aan het uitdelen van de waarheid, dat deze waarheid begeerd wordt. Derhalve moet eerst een vraagstuk de gedachten van de mens bezighouden, voordat het antwoord gegeven wordt.

De krachten van de natuur zijn wel in zichzelf werkzaam, maar altijd in de eerste plaats het uitvloeisel van de goddelijke liefde. Dat wil zeggen dat alles wat God aan licht en kracht het heelal in stuurt, tot uiting komt in juist die scheppingswerken, die aan voortdurende veranderingen onderhevig zijn. Dit is het duidelijkst herkenbaar in de plantenwereld, die zich binnen een bepaalde tijd steeds vernieuwt en dit gebeurt op de meest veelvuldige manieren, zodat de mensen een heel duidelijk bewijs voor het werkzaam zijn van God zouden hebben, wanneer ze aandacht schenken aan deze herschepping en daar een reden voor zouden willen vinden.

Alles ontstaat wel voor de ogen van de mensen en ze verheugen zich daarin, maar hun wil is niet sterk genoeg om het proces te doorgronden, voor zoverre dit mogelijk is. Het wordt hen niet duidelijk dat al het ontstaan of worden van een kracht afhankelijk is, omdat ze anders de krachtschenker zouden moeten beamen, terwijl ze zo’n krachtschenker liever af zouden willen wijzen. Elke uiting van kracht veronderstelt een krachtbron. Maar de krachtbron moet altijd buiten dit ontstaan of vergaan gezocht worden, omdat de krachtuitstraling steeds naar de omgeving van de krachtbron gestuurd wordt.

Maar aan de regelmaat van de schepping is een vormgever met een weldoordacht plan af te leiden, want niets bestaat willekeurig, maar in de meest volledige ordening, wat het menselijke oog ook mag zien. Elke verandering in de natuur voltrekt zich in een wetmatigheid, die een wijze wetgever en dus een hoogst volmaakte wetgever verraden moet.

En als een mens maar aandacht wil schenken aan de steeds terugkerende scheppingen in de natuur, zou hij de zekerheid moeten hebben dat er een bestuurder moet zijn van dat wat ontstaan is en dus zou het gemakkelijk voor hem moeten zijn om in een hoogste Godwezen te geloven, want op een andere manier zou de denkende mens zich geen verklaring kunnen geven, die toereikend en geloofwaardig zou zijn om deze als waarheid aan te nemen.

Amen

A legalidade no despertar da natureza....

A mudança na natureza ocorre em uma determinada ordem. O homem está assim inclinado a acreditar que a mesma coisa deve ser entendida pelas leis da natureza.... uma certa ordem no tempo, espaço e forma, que é sempre repetida. E essa regularidade é algo que o faz pensar, mas que ele não consegue explicar a si mesmo. Ele não aceita a única explicação, que um Ser supremamente perfeito deu essas leis de acordo com a Sua vontade e que agora tudo na natureza tem de se adaptar a essas leis, que até certo ponto nada surge por si mesmo, mas só é trazido pela vontade desse Ser supremo. Mas mais uma vez não lhe pode ser dada outra explicação para a legalidade na natureza. Por isso, rejeitam qualquer pensamento ou explicação sobre isso....

As pessoas não encontram a ligação entre a vida e o desenvolvimento na natureza e Deus. Para eles, o processo de despertar na natureza tornou-se algo bastante evidente, de modo que não os estimula a pensar como o poder elementar, o ser mais elevado e perfeito, se relaciona com ele. E precisamente essa indiferença que o homem demonstra em relação à maior pergunta torna impossível ter um efeito revelador nos pensamentos das pessoas, pois nenhuma resposta pode ser dada antes de a pergunta ter sido feita. Pois Deus atribui esta condição à distribuição da verdade, que é desejada. Consequentemente, um problema deve primeiro ocupar os pensamentos das pessoas antes que a resposta seja dada. As forças da natureza são certamente eficazes em si mesmas, mas são apenas a efusão do amor divino; isto é, tudo o que Deus envia para o universo em luz e força se expressa visivelmente nas próprias obras da criação que estão em constante transformação.... Isto é mais claramente reconhecível no mundo vegetal, que se renova constantemente num determinado tempo e isto acontece da forma mais diversa, de modo que as pessoas teriam provas muito claras do trabalho de Deus se prestassem atenção a esta remodelação e quisessem procurar uma razão para ela. Tudo certamente surge diante dos olhos das pessoas e elas gostam, mas a sua vontade não é forte o suficiente para entender o processo, na medida do possível. Eles não se dão conta de que tudo o que se torna realidade depende de uma força, caso contrário teriam de afirmar o doador da força, mas prefeririam rejeitar tal doador. Toda manifestação de força pressupõe uma fonte de força; mas a fonte de força deve ser sempre procurada fora dela, pois a radiação da força é sempre enviada para a periferia da fonte de força. A regularidade da criação, porém, sugere um criador planejado, pois nada é arbitrário, mas na ordem mais perfeita, o que o olho humano também é capaz de ver. Toda mudança na natureza ocorre em uma regularidade que deve trair uma legislação sábia e, portanto, um legislador muito perfeito. E se apenas uma pessoa presta atenção às criações sempre recorrentes na natureza, deve ter a certeza de que deve haver um controlador do que veio à existência, e assim deve ser fácil para ela acreditar em um Ser Deus supremo, pois de outra forma a pessoa pensante não seria capaz de dar a si mesma uma explicação que seria suficiente e credível para aceitá-la como verdade.

Amém