• Terug

Herkennen van de waarheid – Eigenliefde – Naastenliefde

Een geruime tijd zal voorbijgaan, voordat het denken van de mensheid zich met gedachten bezighoudt, die het zielenheil betreffen. Al het geestelijke is voor haar nog een onwaarschijnlijk denkbeeld en ze is nog niet bereidwillig haar aardse interesses op te geven. En de eigenliefde is een hindernis om dat te herkennen, wat het belangrijkste in het aardse leven is; de opwaartse ontwikkeling van de ziel.

De mate van liefde is bepalend voor het herkennen van de waarheid. Maar wie zichzelf meer liefheeft dan zijn naaste, die is nog ver van het herkennen van de waarheid verwijderd. Want de eigenliefde heeft niets goddelijks. Ze streeft aardse goederen na en kan daarom nooit verlossende kracht hebben.

De mens wordt pas vrij, wanneer hij zijn eigen ik opzij zet en zijn denken en handelen er alleen maar op gericht zijn om de naaste zijn aards lot draaglijker te maken. Dan komt zijn ziel vrij van haar aards omhulsel en beschouwt ze het aardse leven niet meer als het belangrijkste, maar ze houdt zich bezig met het geestelijke leven, met het leven na de dood en zijn eigenlijke aardse taak. De mens zal steeds afwijzend tegenover deze geestelijke waarheid blijven, zolang zijn ziel het omhulsel rondom zich niet doorbroken heeft.

Het één is het gevolg van het ander en wie de kennis heeft, probeert vergeefs de barrières te doorbreken om de medemens te helpen en toch zal hij niet moedeloos worden, want God Zelf helpt, waar de kracht van de mens niet toereikend is. Er bestaat geen andere mogelijkheid om het denken van zulke mensen om te draaien dan ingrijpende veranderingen, die hen de broosheid van dat, wat ze eerst als belangrijk nastreefden, duidelijk maken.

En de komende tijd zal tot stand brengen, dat menigeen nadenkend zal worden als hij aandacht schenkt aan het gebeuren rondom zich. Hij zal veranderingen plaats zien vinden, hij zal mensen zien sterven en zijn levensbeschouwing zal sterk aan het wankelen gebracht worden. En gezegend zal degene zijn, die daar zijn conclusies uit trekt. Die daar niet gedachteloos aan voorbijgaat en zich van zijn eigenlijke doel bewust wordt. Om iedereen te helpen, die hulp nodig heeft.

Want dezen verlossen zichzelf door de liefde, die zij op de medemens richten, want zij worden ziende. Ze treden nu in verbinding met de eeuwige Godheid, Die de liefde Zelf is en nu vallen hen de schellen van de ogen. God wil deze mensen helpen en daarom stuurt Hij hun een lichtje, opdat de duisternis van de geest in hen doorbroken wordt. Maar vaak ontvluchten de mensen het heldere licht en blijven in de duisternis, die deel uitmaakt van de tegenstander van God.

En daarom moet steeds weer de liefde van de medemens bereid zijn hun opheldering te geven en elke gedachte, die zulke armen van geest betreft, zal gezegend worden. Het voor hun zielen smeken, zolang ze nog op aarde verblijven, levert hem de hulp van de wezens in het hiernamaals op, want zij verminderen nu hun inspanningen niet en wat spreken niet tot stand brengt, kan door een gelovig gebed bereikt worden. Alle opvattingen tot dusver kunnen aan het wankelen gebracht worden en de mens kan tot een geheel nieuw denken geleid worden en nu streeft de ziel onophoudelijk naar boven.

Het is nodig dat God Zelf ingrijpt, omdat enkel aan dat, wat heel zeldzaam en buitengewoon lijkt, nog aandacht geschonken wordt, want zonder gewelddadige schokken in het aardse leven zal het denken van de mens zich nauwelijks op geestelijke vraagstukken richten. En daarom verkeert de ziel in het grootste gevaar. Maar dat moment zal vreselijk zijn. Toch is deze onafwendbaar, want er wordt geen aandacht geschonken aan de stille aanwijzingen en de tijd op aarde zal verstrijken en brengt de ziel noch verlossing, noch inzicht.

Amen

SPOZNAJA ISTINE..... SAMOLJUBLJE - LJUBAV PREMA BLIŽNJEMU....

Proći će dosta vremena prije nego se čovječanstvo pozabavi mislima koje se tiču spasenja (ili 'dobra duše' ili pak 'zdravlja duše') duše. Sve duhovno još je u domeni nevjerojatnoga, i čovječanstvo još nije voljno ostaviti se svojih zemaljskih interesa. A samoljublje je prepreka za spoznavanje onoga što je najbitnije u zemaljskom životu..... razvoj duše prema gore. Stupanj Ljubavi presudan je za spoznavanje Istine.

No tko sam sebe ljubi više nego svoga bližnjega, taj je još jako udaljen od spoznaje Istine. Jer samoljublje nije ništa Božansko, ono stremi zemaljskim dobrima i stoga nikada ne može imati spasiteljsku snagu. Čovjek se oslobađa tek onda kad svoje vlastito Ja stavi u drugi plan i kad su mu postupci i razmišljanje usmjereni samo na to kako bi bližnjemu zemaljsku sudbinu učinio podnošljivijom, tad se njegova duša oslobađa od svoje ovojnice, i tad ona zemaljski život više ne gleda kao nešto najbitnije, nego se zanima sa duhovnim životom, sa životom nakon smrti i sa svojim istinskim zadatkom na Zemlji. Čovjek će se neprestano odnositi odbojno prema bilo kakvoj duhovnoj Istini sve dok njegova duša još nije probila ovojnicu oko sebe. Jedno je posljedica drugoga, a onaj koji se nalazi u spoznaji uzaludno pokušava probiti barijere kako bi pomogao drugome, pa ipak ne treba se obeshrabriti jer Bog sam pomaže tamo gdje čovjekova snaga nije dovoljna.

Nema druge mogućnosti da se promijeni usmjerenje takvih ljudi nego drastične promjene koje im učine jasnim bezvrijednost toga čemu su ranije težili kao bitnome. A nadolazeće vrijeme će to učiniti tako da će se mnogi zamisliti ako promotre što se događa. Doći će do promjena, doći će do umiranja ljudi i ljudski svjetonazor biti će žestoko uzdrman. I blago onome koji iz toga izvuče pouku, tko pored toga ne prođe bez razmišljanja i tko se okrene svome stvarnom određenju..... pomaganju svima koji trebaju pomoć.....

Jer ti se sami spašavaju kroz Ljubav koju daju ljudima, jer oni počinju vidjeti..... Stupaju u vezu sa vječnim Božanstvom, Koje je sama Ljubav i onda im spadaju ljuske s očiju. Bog želi pomoći svakom čovjeku i stoga mu šalje svjetalce kako bi mrak duha u njemu bio probijen.

No ljudi često izbjegavaju žarko svjetlo i ostaju u mraku, koji je udio Božjeg protivnika. I stoga Ljubav bližnjega mora uvijek i uvijek iznova biti spremna da im daje razjašnjenje, i svaka misao koja je u duhu usmjerena takvim jadničcima bit će blagoslovljena. Molitva za takve duše još dok borave na Zemlji donosi pomoć onostranih bića jer ova tada u svojim nastojanjima ne posustaju, i što se ne može postići putem razgovora može se postići molitvom u vjeri.....

Sva dotadašnja uvjerenja mogu biti uzdrmana i čovjek može biti uveden u skroz novo razmišljanje, i tad duša neprestano stremi u visinu. Potrebno je da Bog Sâm intervenira, pošto se pažnja poklanja još jedino onome što se čini skroz čudnovato i neobično, jer bez silnog uzdrmavanja zemaljskog života teško da će se ljudski um okrenuti duhovnim problemima. I stoga je duša u najvećoj opasnosti. A taj trenutak bit će užasan no on je neizbježan pošto su nježna navođenja zanemarivana a zemaljsko vrijeme prolazi i duši ne donosi niti spasenje niti spoznaju.....

AMEN