• Terug

Vrije beslissing

Het is de goddelijke wil, dat de mens vrij beslist welke weg hij neemt. Dat het hem vrijstaat om beide wegen te gaan, naar boven of naar beneden en dat hij nu zelf beslist. Zonder enige dwang. Want pas dit, wat hij vrij uit zichzelf denkt en doet, waarvoor hij geheel zonder beïnvloed te worden toestemming geeft, heeft waarde voor God. Want daarin weerspiegelt zijn gehele wezen zich. Hij wordt noch tot het ene, noch tot het andere gedwongen, maar waar zijn hart hem toe drijft, is beslissend voor de eeuwigheid.

En zodoende zijn noch de uiterlijke levensomstandigheden, noch de goddelijke lotsbeschikking bepalend voor de opwaartse ontwikkeling van de menselijke ziel, maar enkel en alleen zijn vrije wil beslist dit en bijgevolg is elk mens dezelfde mogelijkheid gegeven om de rijpheidstoestand op aarde te bereiken, als hij zijn vrije wil goed gebruikt, dat wil zeggen gebruikt om God te naderen. Dan is de wil op God gericht. Dan zal hij ook zijn denken en handelen ondergeschikt maken aan God en alles doen, wat hem dichter bij God brengt en dan is zijn opwaartse ontwikkeling ook verzekerd.

De mens wordt wel onderwezen over wat hij moet doen. Zijn denken wordt de juiste weg gewezen, maar hij moet zelf vrij beslissen. Het zal hem ook altijd vrijstaan om anders te doen en te denken, dan het de goddelijke wil is. Want dit in een gedwongen toestand nakomen, levert hem geen enkele geestelijke vooruitgang op en daarom wordt alleen maar dat gewaardeerd, wat de mens vanuit de meest innerlijke aandrang doet.

Als hij de hem opgelegde taak slechts puur plichtmatig vervult, dan hebben ze ook alleen maar de waarde van een plichtsvervulling, die de mens echter geen hogere rijpheidsgraad op kan leveren. Daarentegen zal de geringste daad van naastenliefde in vrije wil, dat wil zeggen zonder aansporing of verwijzing naar een beloning, de ziel een hogere rijpheidsgraad opleveren, omdat het geschenk van de vrije beslissing op een God welgevallige manier gebruikt werd.

Een mens kan schijnbaar grote werken van naastenliefde verrichten, maar als hij dit onder een bepaalde dwang of onder invloed van andere mensen doet, dan zal hij toch geen groot loon oogsten, want alleen de mate van liefde, waarin de daad verricht werd, is doorslaggevend. Dus in hoeverre de wil door de liefde van een mens aangezet werd tot zijn handelen. Een mens die tot liefhebben in staat is, laat ook zijn wil werkzaam worden, want wie in de liefde staat, verlangt ook uit de meest innerlijke aandrang naar God, dus liefde, vrije wil en toenadering tot God gaan altijd hand in hand. Waar het ene is, is ook het andere, maar steeds is de gedwongen toestand, geheel om het even van welke kant het uitgeoefend wordt, belemmerend voor de rijpheid van de ziel. Dus de goddelijke wil mag onderwezen worden, maar er mag nooit door dwangmaatregelen tot opvolging aangezet worden, want dit zou tot geen enkele geestelijke vooruitgang leiden.

Amen

La libre décision

C’est la Volonté divine que l'homme se décide librement pour choisir sa voie, il est laissé libre de parcourir l’une ou l’autre voie, celle vers le Haut ou celle vers le bas, et lui-même doit se décider maintenant sans aucune contrainte, parce que seulement ce qu’il pense et accomplit librement tout seul a de la valeur devant Dieu, il doit donner son assentiment hors de toute influence, parce que dans cela tout son être se reflète. Il n'est pas forcé ni pour une chose ni pour l'autre, mais là où le pousse son cœur est décisif pour l'Éternité. Donc ni les conditions extérieures de vie ni la disposition divine du destin ne sont décisives pour le développement vers le Haut de l'âme humaine mais uniquement sa libre volonté, et avec cela à chaque homme il est donné la même possibilité d’atteindre l'état de maturité sur la Terre, s'il emploie bien sa libre volonté, c'est-à-dire de s'approcher de Dieu. Parce que si la volonté est tournée vers Dieu, alors il se subordonnera toujours à Dieu dans ses pensées et ses actes et il fera tout ce que l'éternelle Divinité lui inspire, et alors son développement vers le Haut est garanti. À l'homme il est certes enseigné ce qu’il doit faire ; la voie juste est indiquée à ses pensées, mais c’est à lui-même que revient la libre décision. Il aura toujours la liberté de faire et de penser autrement que ce qu’est la Volonté divine, parce que suivre celle-ci dans un état de contrainte ne lui procure aucun progrès spirituel, et donc seulement ce que l'homme fait par sa poussée la plus intérieure a de la valeur. S'il s'acquitte de la tâche qui lui a été prescrite seulement d’une manière purement obligatoire, alors cela a seulement la valeur de l'accomplissement du devoir, et cela ne peut procurer à l'homme aucun degré supérieur de maturité, par contre la moindre action dans l'amour pour le prochain fait dans la libre volonté, c'est-à-dire sans y être poussé ou sans indication d’une récompense, mettra l'âme dans un degré supérieur de maturité, parce qu'a été utilisé le Don de la libre décision d’une manière complaisante à Dieu. L'homme peut dérouler apparemment une grande Œuvre dans l'amour pour le prochain, mais s'il le fait sous une certaine contrainte ou bien sous l'influence de la part d'autres hommes, il ne ramassera pas une grande récompense, parce que seulement le degré d'amour avec lequel a été accomplie l'action est déterminant, c’est à dire jusqu'où l'amour de l'homme a déterminé sa volonté pour agir. Une personne capable d'aimer fera devenir active même sa volonté, parce que celui qui est dans l'amour désire aussi Dieu par sa poussée la plus intérieure ; donc l'amour, la libre volonté et le rapprochement de Dieu vont toujours main dans la main. Là où il y a l'un, il doit aussi y avoir l'autre, et l'état de contrainte, de quelque coté il soit exercé, sera toujours un empêchement pour la maturité de l'âme. Donc il peut être enseigné la Volonté divine, mais on ne doit jamais exhorter à l'exécuter au travers de dispositions contraignantes, parce que cela ne produirait aucun progrès spirituel.

Amen