• Terug

Draag het kruis geduldig en berustend

Er ontsluiten zich onbegrensde mogelijkheden voor de mens, als hij bereid is zich in overeenstemming met de wil van God te vormen, wanneer hij dus bewust aan zijn ziel werkt. Vanaf het moment dat hij inziet dat zijn aardse doel de opwaartse ontwikkeling van zijn ziel is, is zijn gang over de aarde een eindeloze reeks van gelegenheden, waar hij door zelfoverwinning en actieve naastenliefde deze geestelijke rijpheid verwerven kan.

En zodoende zal zijn aardse leven vanaf dat ogenblik beproevingen met zich meebrengen, die hij moet doorstaan. Het zal ook niet zonder strijd aan hem voorbijgaan, want juist door de strijd zal zijn wil gestaald worden en zal zijn kracht toenemen. Zodoende zal het leven veeleer uit tegenstand en gebreken lijken te bestaan, dan dat hij zich aan een onbezorgde levensvreugde over zou kunnen geven. Dit zijn de eerste moeilijkheden, waartegen zijn levensscheepje niet te pletter mag slaan. Hij moet het met vaste hand en in gelovig vertrouwen in God om alle klippen heen leiden. Pas dan doorstaat hij de proef en benut hij de mogelijkheden voor een geestelijke opwaartse ontwikkeling.

Jezus Christus heeft dit de mensen Zelf als opdracht gegeven met de woorden: “Wie Mij na wil volgen, die moet gewillig zijn kruis op zich nemen”. Hij zegt niet dat Hij hem zijn kruis af wil nemen, dat Hij hen wil ontlasten. Hij verkondigt hen integendeel dat het navolgen van Jezus erin bestaat het kruis te dragen, dat Hij de mensen oplegt.

Het onnoemelijke leed, dat Jezus Christus op Zich nam, was de boetedoening voor de grote zondenschuld van de mensheid. Hij droeg Zijn kruis zonder morren en klagen. Wat Hij voor de mensheid geduldig verdroeg, loste in zekere zin hun schuld in. Wie Jezus na wil volgen, moet dus eveneens voor de zondige mensheid boeten. Dat wil zeggen leed dragen, dat de mensheid door de zonde op zich geladen heeft. De liefde voor de medemensen moet de mensheid er nu toe bewegen om voor hun zonde leed te dragen. Dat wil zeggen door leed de zondenschuld te verminderen en daardoor verlossend bezig te zijn op aarde.

En de liefhebbende mens zal daar ook steeds toe bereid zijn, want zijn ziel kent de onderdrukte toestand van degenen, die in een grote zondenschuld verstrikt geraakt zijn en hij zou hen graag helpen. En daarom zal elk in de liefde staand mens zich niet tegen de goddelijke wil verzetten, als deze hem een kruis oplegt en zijn aardse leven nu niet meer in stille vrede verstrijkt. Hij weet dat een bestaan zonder strijd niet geschikt zou zijn voor de hogere ontwikkeling van de ziel en zodoende verzet hij zich niet, ofschoon het kruis hem ondraaglijk lijkt.

En daarom moet de mens de moed niet verliezen, als zijn leven schijnbaar zwaarder is dan dat van de medemensen. God legt de mens echter geen zwaarder lot op, dan deze kan dragen en het is de kracht uit God, die dit kruis gemakkelijker te dragen laat worden. Het is de krachttoevoer, waar de mens bewust om kan vragen, maar die juist ook gevraagd moet worden. Maar dan is elk nog zo zwaar lijkend kruis niet zo’n zware last meer als voorheen.

Maar het kruis van Christus op zich nemen, betekent zonder morren en tegenspraak zich in alles schikken, wat God de mensen laat overkomen. Want de minste weerstand heft het werkzaam zijn van de goddelijke kracht op en de mens moet zwaar strijden, zodat hij de overwinnaar blijft in de levensstrijd en op aarde al verlossend werkzaam kan zijn. Hij moet steeds alleen maar in alle leed, in het kruis dat hem opgelegd is, de liefde van God herkennen, die de mensen tot geestelijke volmaaktheid zou willen laten komen en de snelste en zekerste weg is om met alle geduld en berusting naar Gods wil het kruis op zich te nemen en de goddelijke Heer en Heiland na te volgen.

Amen

Porter la croix avec patience et résignation

À l'homme s’ouvrent des possibilités illimitées pour autant qu’il soit prêt à se former selon la Volonté de Dieu, pour autant qu’il travaille en connaissance de cause sur son âme. Et cela jusqu’à ce qu’il reconnaisse que son but terrestre est la formation vers le Haut de son âme, son parcours terrestre est une infinie série d'occasions où il peut atteindre cette maturité spirituelle à travers l'autodépassement et un amour actif pour le prochain. Et donc sa vie terrestre lui apportera jusqu'à cette heure des épreuves dans lesquelles il devra s'affirmer. Il ne la passera plus sans lutter, mais vraiment dans la lutte sa volonté deviendra de fer et sa Force augmentera. Donc il lui semblera que la vie est faite de résistances et de misères, plutôt que de pouvoir se donner tranquillement aux joies de la vie. Celles-ci sont les premiers rochers sur lesquelles son petit bateau de vie ne doit pas se broyer ; il doit être guidé avec une main sûre et dans une confiance croyante en Dieu autour de tous les rochers, seulement alors il s'affirmera et exploitera les opportunités pour le développement spirituel vers le Haut. Jésus Christ Lui-Même l'a donné comme tâche aux hommes avec ces Mots : «Celui qui veut Me suivre, doit prendre volontairement sur lui sa croix.» Il ne dit pas qu'Il veut leur enlever la croix, qu'Il veut les dégrever ; au contraire Il leur annonce que prendre la suite de Jésus consiste dans le fait de supporter la croix qu'Il charge sur les hommes. L'indicible souffrance que Jésus Christ a pris sur Lui, était l'Expiation pour la grande faute des péchés de l'humanité. Il a porté Sa Croix sans murmure et sans se plaindre. Ce qu’Il a supporté pour l'humanité, a éteint sa faute. Celui qui veut suivre Jésus, doit en même temps expirer pour l'humanité coupable, c'est-à-dire porter la souffrance que l'humanité a chargée sur elle à cause du péché. L'amour pour le prochain doit maintenant inciter l'homme à porter la souffrance pour son péché, c'est-à-dire diminuer la faute des péchés par la souffrance et ainsi être actif d’une manière salvatrice sur la Terre. Et l'homme affectueux sera aussi toujours prêt parce que son âme sait la situation d’asservissement qui est accrochée à la grande faute des péchés et elle voudrait les aider. Et donc chaque homme qui est dans l'amour ne se rebellera pas contre la Volonté divine, si Celle-ci le charge d’une croix et que maintenant sa vie terrestre ne s’écoule plus dans une paix calme. Il sait que pour le développement vers le Haut de l'âme une existence sans lutte ne serait pas adaptée, et donc il ne se rebelle pas, même si la croix lui semble insupportable. Et donc l'homme ne doit pas être découragé, si sa vie lui semble apparemment plus difficile que celle du prochain, mais Dieu ne met pas sur l'homme une charge plus lourde que ce qu’il peut porter, et c’est la Force de Dieu qui lui fait porter plus facilement cette croix. C’est cet apport de Force que l'homme doit demander consciemment dans la prière, et qui doit obligatoirement être demandé. Car alors chaque croix, pour autant qu’elle puisse sembler lourde, n'est plus un poids insupportable comme auparavant. Prendre sur soi la Croix du Christ signifie s'adapter à tout sans murmurer et sans contester ce que Dieu envoie sur l'homme. Parce que la plus petite résistance suspend la Force divine, et l'homme doit lutter beaucoup pour pouvoir rester victorieux dans la lutte de la vie et être actif d’une manière salvatrice déjà sur la Terre. Il doit cependant toujours reconnaître l'Amour de Dieu dans toute souffrance, dans la croix qui est chargée sur lui, parce qu’Il voudrait faire arriver l'homme à la perfection spirituelle et la voie qui est la plus rapide et la plus sûre est de prendre sur soi la croix avec patience et résignation à la Volonté de Dieu et de suivre le divin Seigneur et Sauveur.

Amen