• Terug

Goddelijke genade – Het vragen hierom

Het belangrijkste moment in het aardse leven is het bewust worden van de eigen zwakte en de schenking van de goddelijke genade. De mens zal dit laatste nooit beseffen, zolang hij meent sterk te zijn. Pas het gevoel van zwakte stelt hem in staat tot de gebruikmaking van de goddelijke genade. Dat wil zeggen dat hij naar iets verlangt, wat het zwaktegevoel bij hem doet afnemen en hij herkent dan deze voor hem voelbare hulpverlening als genade. Als een geschenk, door God hem in liefde aangeboden. En dit besef is daarom zo belangrijk voor hem, omdat de mens nu, doordat hij om genade smeekt, ook bewust de verbinding met God tot stand brengt en dit zowel zijn geloof alsook zijn verlangen naar God bewijst, wat nu met zekerheid de opwaartse ontwikkeling van de ziel tot gevolg heeft.

Goddelijke genade is een hulpmiddel op de weg omhoog. Goddelijke genade is verder ook al de vervulling van het gebed. Ze is een bewijs van de liefde van God. En waar deze tot uiting komt, daar hoeft de mens niet te vrezen dat hij ooit door God verlaten wordt. Hij hoeft niet te vrezen voor een geestelijke ondergang. En hij hoeft ook aards niet bang te zijn, want de vraag om de goddelijke genade zal nooit onverhoord blijven en als de mens de goddelijke genade heeft, zal hij alles overwinnen. Want goddelijke genade is kracht, die God de mensen doet toekomen, zonder dat ze enige verdienste hebben.

De goddelijke genade wordt niet naar waardigheid uitgedeeld, maar alle mensen kunnen haar onbeperkt ontvangen. Ze moeten hier alleen maar naar verlangen en hier dus om vragen. Maar ongevraagd kan de genade niet uitgedeeld worden. God zal proberen de mensen opmerkzaam te maken of hen aan te sporen naar Zijn genade te verlangen, maar nooit zal Hij de mensen Zijn genade schenken, als ze geloven deze niet nodig te hebben.

Deze mensen zijn arrogant. Ze weten niet dat ze niets zijn als God dat wil, maar ze geloven alles in de wereld vanuit eigen kracht de baas te kunnen worden. God moet deze mensen Zijn kracht laten zien. Hij moet hen hulpeloos maken, opdat ze hem nu aanroepen om Zijn genade, want dan geeft Hij deze aan de mensen en pas dan begint de ziel van de mens te rijpen. Maar eerst was de tocht over de aarde zonder groot geestelijk succes, ofschoon de mens aards wel vreugde en lichamelijke bevrediging vond.

Alleen wat nuttig is voor de ziel heeft blijvende waarde, maar niet waar het lichaam naar verlangt en wat het krijgt. En als de mens voortdurend om genade smeekt, zal de aanvoer nooit opdrogen en in de goddelijke genade te leven, levert de ziel onnoemelijke zegen op en is daarom het eerste en belangrijkste wat ingezien moet worden. Want pas nu werkt de mens bewust aan zijn ziel als hij voortdurend om de goddelijke genade vraagt, opdat ze hem mateloos toe kan stromen.

Amen

La Grâce divine – La demander

L'instant le plus important dans la vie terrestre est de devenir conscient de sa faiblesse et de se tourner vers la Grâce divine. Cette dernière l'homme ne la reconnaîtra jamais tant qu’il se croit lui-même fort. Seulement la sensation de faiblesse le rend capable de se servir de la Grâce divine, c'est-à-dire de désirer quelque chose qui lui enlève la sensation de faiblesse, et ensuite il reconnaît comme une grâce, comme un Cadeau, cette prestation d'Aide perceptible et offerte par Dieu dans l'Amour pour lui. Et cette reconnaissance est pour lui très importante, parce que maintenant l'homme, en demandant la Grâce, établit aussi consciemment le contact avec Dieu et cela montre sa foi comme aussi sa confiance en Dieu, chose qui a maintenant pour conséquence avec certitude le développement de l'âme vers le Haut. La Grâce divine est un Moyen d'Aide vers le Haut, la Grâce divine est en outre aussi déjà l'exaucement de la prière, c’est une preuve de l'Amour de Dieu ; et là où celle-ci se manifeste, là l'homme ne doit pas craindre d'être abandonné de Dieu. Il ne doit craindre aucun naufrage spirituel, mais il ne doit pas craindre d’une manière terrestre, parce que la demande pour la Grâce divine ne restera jamais non entendue, et l'homme vaincra tout en étant dans Grâce divine. Car la Grâce divine est une Force que Dieu envoie aux hommes sans leur mérite. La Grâce divine n'est pas distribuée selon la dignité, mais tous les hommes peuvent la recevoir sans limite, ils doivent seulement la désirer et la demander. Mais la Grâce ne peut pas être distribuée si elle n’est pas demandée. Dieu cherchera toujours seulement à Se faire remarquer ou à stimuler l’homme à désirer Sa Grâce, mais il n'offrira jamais Sa Grâce aux hommes qui croient ne pas en avoir besoin. Les hommes sont arrogants ; ils ne savent pas qu’ils ne sont rien, si Dieu le veut, mais ils croient pouvoir vaincre tout dans le monde avec leur force. À ces hommes Dieu doit montrer Sa Force, il doit les rendre sans défense de sorte que maintenant ils L’invoquent pour Sa Grâce, parce qu'alors Il la leur transmet, et seulement alors l'homme commence à mûrir dans son âme. Mais avant son apport le chemin sur la Terre se déroulait sans grand succès spirituel, bien que l'homme ait déjà trouvé joie et satisfaction corporelle d’une manière terrestre. Seulement ce qui sert à l'âme a une valeur qui reste, mais pas ce que le corps désire et qui le maintient. Et si l'homme demande toujours et constamment la Grâce, l'afflux ne s'épuisera jamais, et vivre dans la Grâce divine procure à l'âme une Bénédiction inimaginable et donc c’est la première et la plus importante chose qui doit être reconnue, parce que seulement maintenant l'homme travaille consciemment sur son âme s'il demande continuellement la Grâce divine, pour qu'elle puisse lui affluer sans limite.

Amen