• Terug

Verheerlijking van Jezus - "Mijn Vader en Ik zijn één"

Bij de juiste oplossing van het probleem van de verheerlijking van Jezus na Zijn kruisdood, worden tegelijkertijd ook de woorden van Jezus begrijpelijk: "Mijn Vader en Ik zijn één". God heeft zich zelf als offer aangeboden door een mens die al het menselijke overwon uit liefde tot God en die derhalve Zijn ziel zo had gevormd dat God in alle volheid Zijn intrek kon nemen in Hem. Zijn buitenkant, Zijn lichaam gehoorzaamde volledig aan de wil van de ziel en was eveneens alleen op het goddelijke gericht. Elke substantie was dus op God gericht geestelijks, zodat dit de aardse ontwikkelingsweg niet meer nodig had en bijgevolg na de lichamelijke dood in alle volmaaktheid kon binnengaan in het rijk van het geestelijke. Al het volmaakte geestelijke sluit zich aaneen met de oerkracht en wordt door innige samensmelting één met haar.

De ontwikkelingsgang van het eens van God afgevallen geestelijke duurt oneindige tijden en zal ook in het hiernamaals over talloze treden opwaarts voeren. Maar steeds zal de buitenkant, het nog minder ontwikkelde geestelijke, achterblijven en de ziel vrijlaten, die dan als geestelijk wezen de aaneensluiting zoekt met even zulk rijp wezenlijks in het hiernamaals. De buitenkant lost op en de afzonderlijke geestelijke substanties gaan weer een verbinding aan met het gelijksoortige om hun ontwikkelingsgang voort te zetten.

Het lichaam van Jezus was echter in zijn zuiverheid en zijn werkzaam zijn in liefde al tot geestelijke volmaaktheid gekomen en het onmetelijke lijden aan het kruis was het laatste louteringsproces voor het tot vorm geworden geestelijke, zodat het volledig vrij van onrijpe aanklevingen zich bij de volmaakte ziel kon aansluiten. Het was dus niet meer genoodzaakt op aarde te blijven. En nu verenigden de geest Gods, de ziel en het lichaam zich, ze werden dus één. De mens Jezus was de Middelaar tussen God en de mensen. Maar nu zijn God en Jezus Christus één. Het zijn niet twee wezens die naast elkaar te denken zijn. Integendeel, er is maar één Wezen dat al het volmaakte in zich opneemt.

De Godheid Jezus is niet anders voor te stellen dan de eeuwige Godheid zelf die alleen de buitenkant van de mens Jezus bij zich heeft gevoegd. Dat wil zeggen: de geestelijke substanties ervan mochten samensmelten met de Oerkracht, omdat ze al bij het sterven van Jezus de graad van volmaaktheid hadden bereikt, die voorwaarde is voor de innigste aaneensluiting met God. Het lichaam van Jezus is door het verachten van aardse vreugden en strenge zelftucht tot overwinnaar van elke materie geworden en had bijgevolg geen verdere ontwikkelingsgang meer nodig.

Alle in Hem omgevormde geestelijke substanties konden zich voegen bij de ziel en met haar tegelijk het aardse tranendal verlaten om de hoogten van licht binnen te gaan. Van nu af aan was de omgeving van deze ziel dus het meest stralende licht. Bijgevolg moesten het lichaam en de ziel van Jezus in verheerlijkte staat de aarde verlaten, want een Wezen dat volledig met God is samengesmolten, moest nu ook licht en kracht van Hem in ontvangst nemen en dit dus op dezelfde manier uitstralen als de eeuwige Godheid zelf. Want het was immers nu één met God, dus ook licht en kracht in alle volheid.

Dit gebeuren van de uitstraling van licht blijft voor de mensen anders verborgen. Maar de oneindige liefde Gods liet voor de mensen de verheerlijking van Jezus zichtbaar gebeuren om hun een teken te geven van Zijn macht en heerlijkheid, om het geloof van diegenen te versterken die Zijn macht en heerlijkheid in de wereld moesten verkondigen en om de mensen het bewijs te geven dat Jezus de dood had overwonnen. Dat er nu geen dood meer bestaat voor de mensen die Hem navolgen, die hun best doen dezelfde weg te gaan op aarde.

De verheerlijking van Jezus is een veel omstreden kwestie geweest voor de mensheid. En meestal werd ze als fabel afgewezen, omdat de mensen elk geestelijk begrip ontbreekt voor het einddoel van ieder wezen, voor de definitieve aaneensluiting met God, voor de eenwording met Hem.

Maar Jezus zegt: "De Vader en Ik zijn één". Want in Hem had de aaneensluiting al plaatsgevonden. Zijn ziel was zo gevormd dat ze God in zich kon opnemen en dus al ontvanger was van licht en kracht uit God. Hij kon dus alle wijsheid onderrichten en werkzaam zijn door goddelijke kracht. Hij was volmaakt zoals Zijn Vader in de hemel volmaakt was en kon scheppen en vormgeven net als Hij.

Zijn wezen was liefde. Zijn woorden waren liefde en zo kon Hij werkzaam zijn op grond van Zijn grote liefde voor de mensen. Want alles wat er is en gebeurt, brengt alleen de liefde tot stand.

Zijn aards bestaan was een eindeloze reeks van wonderdaden zonder pracht en praal, die Hij echter beëindigde in stralend licht, doordat Hij voor de ogen van de zijnen zich verheerlijkte en opsteeg naar de eeuwige heerlijkheid.

Amen

예수의 영화. “아버지와 나는 하나이다."

십자가의 죽음 후에 예수님의 영화의 문제를 올바르게 해결한다면, 동시에 예수님의 “나의 아버지와 나는 하나이다.“ 라는 말씀을 이해할 수 있게 만든다. 하나님 자신이 하나님을 향한 사랑으로 인간적인 모든 요소를 극복하고, 자신의 혼을 형성하여, 하나님이 자신의 모든 충만함으로 그 안에 거할 수 있게 한, 한 사람을 통해 자신을 희생했다. 그의 외형인 그의 몸은 혼의 뜻에 완전히 순종했고, 마찬가지로 단지 거룩한 하나님을 향했다. 그러므로 모든 입자가 하나님께 향한 영적인 존재였다. 이로써 영적인 존재가 더 이상 이 땅의 성장과정을 필요로 하지 않고, 육체가 죽은 후에 모든 온전함으로 영의 존재의 나라에 들어갈 수 있었다.

모든 온전한 영적인 존재들은 근원의 힘과 연합하고, 가장 긴밀한 융합을 통해 근원의 힘과 하나가 된다. 한때 하나님을 떠나 타락한 영적인 존재들의 성장의 과정은 무한한 시간 동안 지속되고 또한 저세상에서 수많은 단계를 거쳐 높은 곳으로 인도받게 될 것이다. 그러나 덜 성장한 영적인 존재인 겉형체는 항상 뒤에 남고, 혼을 자유롭게 해줄 것이다. 그러면 혼은 영적인 존재로서 저세상에서 같은 정도로 성숙한 존재를 찾게 된다. 겉 겉형체는 분해가 되고, 각각의 영적인 입자는 그들의 성장과정을 계속하기 위해 비슷한 물질과 다시 연결이 된다.

그러나 예수의 몸은 그의 순수함과 사랑의 역사에 있어서 이미 영적인 완성에 도달했다. 십자가의 측량할 수 없는 고난이 형체가 된 영적인 입자의 마지막 정화 과정이었다. 그러므로 영적인 입자가 완전히 정화되고 온전한 혼에 합류할 수 있게 되었다. 다시 말해 영적인 입자가 더 이상 이 땅에 머물 필요가 없게 되었다. 이제 하나님의 영과 혼과 몸이 연합되어, 하나가 되었다.

인간 예수는 하나님과 사람 사이의 중재자였다. 그러나 이제 하나님과 예수 그리스도는 하나이다. 나란히 생각해야 하는 두 존재가 아니라, 모든 온전함을 자신 안에 가지고 있는 단지 하나의 존재이다. 예수의 신성은 영원한 신성 자신이고, 이와 다르게 생각할 수 없다. 단지 인간 예수의 외형이 영원한 신성에 속하게 되었다. 인간 예수의 영적인 입자들이 근원의 힘과 하나가 될 수 있었다. 왜냐하면 입자들이 이미 예수가 죽을 시에 하나님과의 가장 긴밀한 연합을 위한 전제 조건인 온전한 정도에 도달했기 때문이다.

예수의 몸은 이 땅의 기쁨에 주의를 기울이지 않는 엄격한 자기 수양을 통해 모든 물질의 정복자가 되었고, 따라서 더 이상 성장할 필요가 없었다. 그 안에 변형된 모든 영적인 입자들은 혼과 합류할 수 있었고, 동시에 혼과 함께 빛이 있는 높은 곳으로 들어가기 위해 이 땅의 계곡을 떠날 수 있었다. 그러므로 이제부터 혼의 주변이 가장 빛나는 빛이었고, 결과적으로 예수의 몸과 혼은 변형된 상태로 이 땅을 떠나야만 했다. 왜냐하면 하나님과 완전히 융합된 존재는 이제 하나님으로부터 빛과 능력을 받아야만 했기 때문이다. 그러므로 존재가 영원한 신성 자신과 같은 방식으로 빛과 힘을 발산해야만 했다. 왜냐하면 존재가 이제 하나님과 하나가 되었고, 결과적으로 또한 모든 충만한 빛과 권능이 되었기 때문이다.

이런 빛을 발산하는 과정은 일반적으로 사람들에게 숨겨져 있다. 그러나 사람들을 향한 하나님의 무한한 사랑이 사람들에게 자신의 권세와 영광의 증거를 주고, 세상에 자신의 권세와 영광을 선포해야 할 그들의 믿음을 강화하기 위해, 사람들에게 예수님이 죽음을 이기셨다는 것을 사람들에게 증명해주기 위해, 예수를 따르고, 이 땅에서 예수와 같은 길을 걸으려고 애쓰는 사람들에게는 이제 더 이상 죽음이 없음을 증명하기 위해, 영화된 예수를 보게 했다.

예수님의 영화는 인류에게 많은 논란의 여지가 있는 문제였고, 대부분의 사람들이 우화로 여기고 예수님의 영화를 거부했다. 왜냐하면 사람들에게 모든 존재의 궁극적인 목표에 대한, 하나님과의 마지막 연합을 위한, 하나님과 하나가 되는 일에 대한, 영적인 이해가 부족했기 때문이다. 그러나 예수는 이렇게 말했다: “아버지와 나는 하나이다.“ 왜냐하면 예수 안에서 연합이 이미 이루어졌기 때문이다. 예수의 혼이 자신 안에서 하나님을 영접할 수 있게, 그러므로 이미 하나님으로부터 온 빛과 능력을 받는 자가 될 수 있게, 그러므로 그는 모든 지혜를 가르치고, 하나님의 능력으로 역사할 수 있게 자신을 형성했기 때문이다.

예수는 자신의 하늘의 아버지가 온전한 것처럼, 온전하게 되었고, 아버지처럼 창조하고, 형성할 수 있었다. 그의 본질은 사랑이었고, 그의 말씀은 사랑이었다. 그러므로 그는 사람들을 향한 그의 큰 사랑으로 역사할 수 있었다. 왜냐하면 존재하는 모든 것과 일어나는 모든 일을 단지 사랑이 이룰 수 있기 때문이다. 그의 이 땅의 행로는 화려함이나 영광이 없는 끝없는 일련의 기적이었다. 그러나 그는 자신에게 속한 사람들의 눈 앞에서 자신을 영화 시키고 높은 곳으로, 영원한 영광을 향해 올라가면서, 찬란한 빛 가운데 끝을 마쳤다.

아멘