• Terug

De zorg voor het heil van de ziel - Onbaatzuchtige naastenliefde

Elk ongestoord uur moet worden gebruikt voor een werk dat het welzijn van de mensheid betreft. Het geestelijke welzijn moet boven het aardse welzijn worden gesteld, want er is geen tijd te verliezen. Ook de duivel gebruikt elke gelegenheid om de mensheid geestelijk schade toe te brengen en daarom moet de kracht die hier tegenin gaat onophoudelijk bezig zijn om zijn werkzaam zijn te verhinderen. De goede geestelijke kracht moet zich verenigen in het werkzaam zijn tegen deze macht en daarom mag er zich geen onverschilligheid en geen nalatigheid voordoen, die de tegenstander alleen maar tot voordeel zou strekken. Want des te sterker zet hij nu zijn optreden in, hij verzwakt ook de wilskracht van hen die niet ijverig zijn bij het werken tegen hem en maakt dat ze moe worden.

Tegen het gebod van de naastenliefde zondigt ook, wie verslapt in de strijd om het heil der zielen van degenen die hulpbehoevend zijn. Het moet uw ijverigste zorg zijn hen te helpen, die de geestelijke ondergang nabij zijn. U mag hen niet aan de duisternis van geest overlaten en u niet onverschillig van hen afwenden, want ze hebben uw hulp nodig. Ze zijn zwak en niet meer in staat zich uit de macht van de tegenstander te bevrijden. Ze beseffen de nood van hun ziel niet, want alles om hen heen is donker en zonder licht en daarom begeren ze ook het licht niet.

Maar het moet uw streven zijn, het lichtje aan te steken en deze armen een klein lichtschijnsel te brengen, opdat ze opletten en uw werk in acht nemen. U moet alles proberen om de onverschilligheid tegenover het geestelijk weten te veranderen in opmerkzaamheid. U moet hun gedachten de goede weg wijzen. U moet ze onderrichten en ze met klem vragen aan hun ziel te denken en de zin van het leven te begrijpen. U moet proberen ze te bewegen om het geloof in Jezus Christus aan te nemen en hun voorhouden hoeveel zegenrijker een gang over de aarde in liefde is, dan alleen maar te leven voor de eigenliefde, voor de vervulling van aardse wensen. U moet ze niets onthouden van wat u de weg omhoog liet vinden. U moet hun de leer van Christus in overweging geven, dat ze alleen maar door dienen in liefde opwaarts kunnen gaan. U moet alles doen wat deze zielen uit de nacht van de geest naar de helderheid van de dag kan voeren. Dan bent u in de meest ware zin van het woord liefdadig.

Dit is de meest onbaatzuchtige naastenliefde die alleen het heil van de ziel van de medemens geldt. Dit is een taak die oneindige liefde en geduld vraagt, want de wezens die zich in de duisternis bevinden zijn moeilijk te bewegen het woord Gods aan te nemen. Ze zullen er allen weerstand tegen bieden, omdat de vijand zelf uw sterkste tegenstander is en de wil van deze mensen aanzet tot zeer sterke weerstand. En toch kan de liefde van de mens overwinnaar zijn, als met onvermoeibaar geduld steeds weer om deze zielen wordt gestreden, juist met de middelen der liefde. Er moet niet op de uiterlijke kant van de mens worden gelet, maar op zijn ziel, die zich in een beklagenswaardige toestand bevindt en zelf niet meer de kracht opbrengt zich uit de boeien te bevrijden, waarin de tegenstander haar heeft geslagen.

Wie zich nu in het licht bevindt - dat wil zeggen: bekend is met de waarheid - diens liefde zal de nood van zulke zielen herkennen en niet ophouden zich voor dezen in te spannen. Hij zal door innig gebed proberen hun hulp te brengen. Hij zal de nood van deze ziel voorleggen aan de Vader in de hemel en Hem om kracht vragen voor het verlossingswerk, als de eigen kracht niet voldoende zal zijn en de wil van de mens vermoeid raakt, voordat de ziel voor het eeuwige leven is gewonnen. Wees daarom onophoudelijk werkzaam in liefde en doe alle liefde toekomen aan de mens van wie de ziel zich in nood bevindt. Laat u niet door mislukkingen terneerdrukken, maar verlang te allen tijde naar de kracht uit God, dan zult u in staat zijn de moeilijkste taken te volbrengen. U zult de tegenstander de zielen ontrukken en ze naar de hemelse Vader leiden. En deze zielen zullen u er dankbaar voor zijn tot in alle eeuwigheid.

Amen

La preocupación por la salvación del alma por caridad altruista al semejante....

Cada hora libre se debería usar para un trabajo por el bien de la humanidad....

Se debe adelantar el bien espiritual antes del terrestre, porque no se puede perder más tiempo. Los demonios usan igualmente cada ocasión para dañar a la humanidad espiritualmente y por eso la fuerza contraria deben estar en acción sin cesar para frenar su voluntad; la fuerza espiritual buena se tiene que juntar en su acción contra este poder, y no puede salir debilidad ni descuidado que podría utilizar el adversario. Porque más fuerte van a ser sus reacciones, debilita la voluntad de aquellos que no trabajan con fuerza contra él y los cansa....

Contra el mandamiento de la caridad repudian aquellos que aflojan la lucha por el bienestar de los que necesitan ayuda. Porque debe ser vuestra preocupación más urgente ayudar a los que se encuentran cerca del hundimiento espiritual. No dejadles ir a la oscuridad y despreocuparos, porque necesitan vuestra ayuda. Son débiles y no son capaces de liberarse del poder del adversario. No reconocen la penuria de su alma, porque todo a su alrededor es oscuro y sin luz, y por esto no piden por la luz. Así vuestro esfuerzo debe consistir en encender la lucecita para traer a estos pobres un poco de luz para que sean más atentos y prestan atención a vuestro trabajo. Debéis intentar todo para cambiar la ignorancia contra la sabiduría espiritual en atención; debéis dar una mejor dirección a sus pensamientos, debéis enseñarles y suplicarles de pensar en su alma y captar el sentido de la vida; debéis intentar hacerles creer en Jesucristo y hacerles ver cuánta bendición conlleva un cambio en la tierra en amor que solamente el amor egoísta que sirve para cumplir deseos terrestres. No debéis ocultarles nada de lo que os ayudaba a encontrar el camino hacia lo alto, debéis ofrecerles la doctrina de Jesucristo, que solo a través de la caridad con amor pueden llegar a lo alto. Debéis hacer todo para que el alma pueda llevar el espíritu fuera de la noche a la claridad del día. Entonces de verdad sois trabajando en la caridad. Es la caridad más humilde que solo para el alma del semejante. Es una tarea que necesita un amor y una paciencia eterno, porque los seres que están metidos en la oscuridad son difíciles de convencer de la palabra de Dios; van a enfrentarse con toda resistencia, porque el adversario es vuestro major enemigo y empuja estos hombres a más resistencia. A pesar de esto el amor del hombre puede ser la mayor victoria, y con paciencia más extendida luchar por el alma con medidas del amor.... No hay que prestar atención al hombre exterior, sino su alma, los que están en un estado penoso y por sí mismos solos no tienen fuerzas para liberarse de las ataduras del adversario. Aquel que está en la luz, es decir que se encuentran en la sabiduría cuyo amor reconoce la penuria de aquellos alma y no ceden con su esfuerzo por ellos. Con rezos intensos se puede ayudarles si manifiestan las penurias de las almas ante Dios y piden por fuerza para ellos para la obra de salvación, si las fuerzas propias no son suficientes y la voluntad se debilita antes de que se hubiera ganado el alma para la eternidad. Entonces no cedáis en la caridad y prestad todo el amor a los hombres en situación penosa. No dejaros deprimir por golpes de fracaso, sino pedir otra vez por más fuerza divina, entonces podréis realizar los trabajos más difíciles, vais a rebatir las almas del adversario y llevarlos al padre celeste y os lo van a agradecer para siempre....

Amén