• Terug

Begrijpen van de geestelijke leer – De zegen van geestelijke arbeid – Aardse behoeften

Alleen daar, waar ook de wil is om opheldering te krijgen, is het diepste begrijpen te verwachten. Want als de mens ernaar verlangt te weten, dan opent hij ook zijn hart voor degenen, die de kennis uitdelen. Hij doet moeite om grondig na te denken over hetgeen ontvangen is en hij zal nu ook in staat zijn om de waarheid van de dwaling te onderscheiden, want degene, die de mensen de waarheid toe wil doen komen, wil dat deze ingang vindt. Daarom zal Hij ook degenen, die naar de waarheid verlangen, het vermogen tot inzicht geven, de waarheid als zodanig te beschouwen en al het onware af te wijzen.

Als de mens nu probeert in het geestelijke gebied binnen te dringen, dan geeft hij daardoor zijn wil om zijn innerlijke leven te bevorderen te kennen. De scheiding van de materie begint. Ze houdt hem niet meer geheel gevangen, ofschoon ze ook nog niet geheel overwonnen is.

De enige opdracht in het aardse leven is de ziel te ontwikkelen. Dus als de mens acht slaat op alles, wat de ziel tot voordeel strekt, begint hij de opdracht serieus te nemen. Het is nu ook begrijpelijk, dat zo’n ziel van alle kanten hulp geboden wordt. Dat al het rijpe geestelijke zich bekommert om zulke zielen en daar opheldering geeft, waar ernaar verlangd wordt. Degene, die onverschillig en oppervlakkig het werk aan zijn ziel uitvoert, kan begrijpelijkerwijs ook niet zo met geestelijke kracht bedacht worden als een met al zijn zinnen naar volmaaktheid strevend mens.

Als het de mens eenmaal duidelijk is, dat zijn blijven op aarde niet eeuwig duurt, maar als hij ook de innerlijke zekerheid heeft, dat het leven van de ziel niet eindigt met de lichamelijke dood, dan zal ook de drang in de mens om een hogere graad van geestelijke rijpheid te bereiken sterker worden en hij probeert dan in geestelijke kennis binnen te dringen.

Het herkennen van het doel van zijn aardse leven veroorzaakt onwillekeurig een toenemende dadendrang. Want de wetende mens begint bewust aan zijn vervolmaking. De wetende mens tast niet meer in de duisternis, maar hij gaat met rasse schreden over een helder verlichte weg. Hij verlangt alleen naar licht, waarheid en kennis. En omdat hij ernaar verlangt, zal hij ook het volste begrip hebben voor al het geestelijke. Niets zal voor hem onbegrijpelijk zijn, niets is onverklaarbaar, maar voor alles, wat tot nog toe voor hem onbegrijpelijk was, zal hem de oplossing gegeven worden.

Het is de geestelijke honger, die zulke mensen ertoe drijft steeds dieper het geestelijke binnen te dringen en die toch steeds weer gestild wordt, omdat het de goddelijke wil is, dat voedsel en drank aangeboden wordt aan degene, die naar geestelijk voedsel verlangt. En daarom vertrekt geen mens die ernaar verlangt om naar de geestelijke waarheid geleid te worden, zowel op aarde als in het hiernamaals, met lege handen, want dit is welgevallig voor God.

Zoek, en u zult vinden. Klop, en er wordt voor u opengedaan. De Heer waarschuwt de Zijnen, die verbinding met Hem zoeken, steeds weer. Hij wil hen erop wijzen, dat ze niet vergeefs streven en dat aan hun verzoeken altijd voldaan wordt. Want Hij deelt onbeperkt geestelijke goederen uit en de mens, die de Vader in de hemel om opheldering bidt, om verlichting van zijn geest, zal nooit vergeefs een verzoek doen.

Het verlangen naar dat, wat van God is, naar geestelijke kennis zal altijd worden vervuld, maar aan het verlangen naar de materie zal van goddelijke zijde maar weinig worden voldaan, tenzij het laatste niet hinderlijk is voor het eerste. Zorg niet voor de natuurlijke behoeften van het lichaam, spreekt de Heer. En dit is weer een aanwijzing, dat slechts alleen dat van waarde is, waar de geest naar verlangt, want hetgeen het lichaam nodig heeft, wordt iedereen, die enkel aan zijn ziel denkt, toegestuurd.

De zegen van geestelijke arbeid strekt zich ook over het aardse leven en zijn verplichtingen uit. En degene, die zich geestelijk probeert te vervolmaken, zal minder te strijden hebben. Want deze herkent zijn opdracht en juist voor het komen tot dit inzicht is zo vaak een zware strijd in het aardse leven nodig. Dus deze strijd kan de mens nu bespaart blijven, als hij tot dit inzicht gekomen is. Als de mens uit eigen beweging voor zijn ziel zorgt, dan zorgt God voor zijn leven. Hij bedenkt hem met alles, wat nodig is en houdt hem ver weg van aardse zorgen, voor zover dit nuttig is voor de vooruitgang van zijn ziel.

Amen

Verstehen der geistigen Lehre.... Segen geistiger Arbeit.... Irdische Bedürfnisse....

Nur dort ist tiefstes Verstehen der Geisteslehre zu erwarten, wo auch der Wille ist, aufgeklärt zu werden. Denn verlangt der Mensch zu wissen, dann öffnet er auch sein Herz dem Wissen-Austeilenden; er macht sich die Mühe, das Empfangene zu durchdenken, und wird nun auch die Wahrheit von Irrtum zu unterscheiden vermögen, denn der die Wahrheit dem Menschen zugehen läßt, will, daß diese Eingang findet. Also wird Er auch dem Wahrheit-Begehrenden die Erkenntniskraft geben, die Wahrheit als solche anzusehen und alles Unwahre zu verneinen. Suchet nun der Mensch einzudringen in geistiges Gebiet, so bekundet er dadurch den Willen, sein Innenleben zu pflegen.... Es setzet die Trennung ein von der Materie, sie hält ihn nicht mehr ausschließlich gefangen, wenngleich sie auch noch nicht gänzlich überwunden ist. Die Seele zu bilden ist einzige Aufgabe des Erdenlebens; so also der Mensch allem Beachtung schenkt, was der Seele zum Vorteil gereicht, beginnt er, die Aufgabe ernst zu nehmen. Es ist nun auch verständlich, daß einer solchen Seele von allen Seiten Hilfe geboten wird, daß alles reife Geistige sich solcher Seelen annimmt und Aufklärung gibt, wo diese begehrt wird. Wer nachlässig und oberflächlich die Arbeit an seiner Seele ausführt, kann erklärlicherweise auch nicht so von geistiger Kraft bedacht werden als ein mit allen Sinnen nach Vollkommenheit strebender Mensch. Hat sich der Mensch einmal klargemacht, daß sein Bleiben auf Erden nicht von Ewigkeitsdauer ist, hat er aber auch die innere Gewißheit, daß das Leben der Seele nicht beendet ist mit dem leiblichen Tode, so wird auch der Trieb im Menschen stärker werden, einen höheren geistigen Reifegrad zu erreichen, und er sucht dann einzudringen in geistiges Wissen. Das Erkennen seines Erdenlebenszwecks löst unwillkürlich einen verstärkten Tatendrang aus.... Denn der wissende Mensch geht bewußt an seine Vollendung.... Der Wissende tastet sich nicht mehr durch die Dunkelheit, sondern er geht festen Schrittes einen hell erleuchteten Weg. Er begehrt nur das Licht.... die Wahrheit.... das Wissen. Und da er begehrt, wird er auch vollstes Verständnis haben für alles Geistige, nichts wird ihm unverständlich sein, nichts unerklärlich, sondern alles nur eine einzige Lösung des bisher ihm Unverständlichen. Es ist der geistige Hunger, der solche Menschen dazu treibt, immer tiefer in Geistiges einzudringen.... und der doch immer wieder gestillt wird, weil es göttlicher Wille ist, daß Speise und Trank geboten wird dem, der geistige Nahrung begehrt. Und daher geht kein Wesen, sowohl auf Erden wie im Jenseits, leer aus, das in geistige Wahrheit geleitet zu werden begehrt, denn dieses ist Gott wohlgefällig.... Suchet, so werdet ihr finden.... klopfet an, so wird euch aufgetan.... Es ermahnet der Herr immer wieder die Seinen, die Verbindung zu suchen mit Ihm.... Er will sie hinweisen, daß sie nicht vergeblich streben und ihre Bitten allzeit erfüllt werden. Denn geistiges Gut teilet Er ungemessen aus, und nie wird der Mensch eine Fehlbitte tun, der um Aufklärung, um Erhellung seines Geistes, den Vater im Himmel anfleht. Das Verlangen nach dem, was Gottes ist.... nach Geisteswissen.... wird jederzeit erfüllt werden, doch dem Verlangen nach der Materie wird nur wenig entsprochen von göttlicher Seite, es sei denn, daß letzteres nicht dem ersteren hinderlich ist. Für des Leibes Notdurft sorget nicht.... spricht der Herr.... Und wieder ist dies ein Hinweis, daß nur allein das von Wert ist, was der Geist begehrt.... denn wessen der Leib bedarf, das gehet jedem zu, der nur seiner Seele gedenkt.

Der Segen der geistigen Arbeit erstreckt sich auch auf das irdische Leben und seine Anforderungen, und es wird weniger zu kämpfen haben, der sich geistig zu vervollkommnen sucht. Denn dieser erkennt seine Aufgabe, und gerade das Erlangen dieser Erkenntnis benötigt so oft schweren Erdenlebenskampf. Also kann er nun dem Menschen erspart bleiben, so dieser die Erkenntnis gewonnen hat. Sorget der Mensch aus eigenem Antrieb für seine Seele, so sorget Gott für sein Leben.... Er bedenket ihn mit allem Nötigen und hält ihm irdische Sorgen fern, soweit dies der Förderung seiner Seele dienlich ist....

Amen