• Terug

Grenssteen – Geestelijk bezit – Geestelijke rijkdom

De grenssteen zal steeds daar geplaatst zijn, waar bezit ophoudt en een ander bezit begint, want deze grenssteen moet ruzie en strijd voorkomen. Het moet getuigen van het recht van elke bezitter en verhinderen, dat er ter wille van het bezit geschilpunten ontstaan, waarover de bemiddelingen onmiskenbaar moeilijk zouden zijn. De markering van de grens is in zekere zin een bescherming tegen inbreuken op het eigendom van anderen. En daarom richt de mens zelf een zichtbaar teken op, zodat de medemensen het eigendom respecteren.

Degene, die nu dit voorbeeld toe wil passen op het geestelijke leven van de mensen op aarde moet zich eerst voorstellen, dat alleen die mens aanspraak op bezit kan maken, die zich inspant om zijn geestelijke kennis te vergroten. Maar aan deze kennis zal nooit een grens gesteld hoeven worden en nog veel minder zal zijn bezit betwist en dus verminderd kunnen worden door de medemensen. Want als iemand zich deze geestelijke rijkdom toe-eigent, dan zal dit toch het bezit van eerstgenoemde niet verminderen, want het geestelijke goed van de mens is ondeelbaar en toch weer aan alle mensen te geven. Iedereen kan zich hiermee verrijken, zonder iets van de anderen te hoeven afnemen. Het zou in alle overvloed verlangd en toegeëigend kunnen worden en toch zal er niets van de gever afgenomen worden.

En bijgevolg is het niet nodig om angstig een markeersteen te plaatsen, die het verminderen van de geestelijke gave moet verhinderen, want wat eenmaal aan geestelijk goed bestaat, kan nooit en te nimmer minder worden. En daarom zal er in het geestelijke rijk ook nooit een wezen de ander schade kunnen berokkenen, maar er zal enkel een wedijver onder elkaar zijn om geestelijk goed in ontvangst te nemen om de geestelijke rijkdom te vergroten. En het wezen zal dit kunnen, zonder dat zoiets een schadelijk of nadelig effect zou kunnen hebben voor de andere wezens.

Zodoende is de grenssteen als veiligheidsmaatregel voor het eigendom enkel in het aardse leven bruikbaar en dus een gewoonte, die de beveiliging van aardse waardevolle voorwerpen betreft, maar in geestelijk opzicht zou het alles willen afbakenen onnodig zijn. En het wezen zou steeds alleen maar willen geven, zonder zelf van een bezit afstand te doen, voor zover het alle materiële begeerten overwonnen heeft en zijn verlangen alleen nog maar geestelijke rijkdom betreft.

Amen

Piedra límite.... Posesión espiritual.... Riqueza espiritual....

La piedra límite siempre se colocará allí donde termine la posesión y comience otra posesión, pues esta piedra límite evitará riñas y disputas, dará fe de los derechos de cada poseedor y evitará que surjan disputas por la posesión, cuya solución sería inequívocamente difícil. En cierto sentido, está señalización de la frontera es una protección. En cierto sentido, esta señalización es una protección contra la usurpación de la propiedad ajena, y así el hombre erige para sí una señal visible de que sus semejantes respetan su propiedad....

Quien quiera aplicar este ejemplo a la vida espiritual de los hombres en la tierra, primero debe imaginar que sólo los hombres que se esfuerzan por aumentar su conocimiento espiritual pueden reclamar propiedades.... pero nunca habrá que poner un límite a este conocimiento, y mucho menos sus posesiones pueden ser disputadas y así reducidas por su semejante, porque si este se apropia de esta riqueza espiritual, esto no disminuirá la posesión del primero, porque la propiedad espiritual del ser humano es indivisible y sin embargo a su vez puede ser comunicada a todos los hombres.... cada uno puede enriquecerse con ella sin necesidad de quitarle nada al otro; todavía podrá ser deseado y apropiado y, sin embargo, no se le quitará nada a quien lo da....

Y por eso no es necesario fijar ansiosamente un marcador que se supone debe impedir la reducción de los dones espirituales, porque lo que una vez existe en propiedad espiritual, jamás podrá disminuir. Y así un ser tampoco podrá dañar a otro en el ámbito espiritual, sino que sólo será una competencia entre ellos para recibir bienes espirituales con el fin de aumentar la riqueza espiritual, y el ser podrá hacer esto sin causar un efecto perjudicial o desventajoso para otros seres.

Por lo tanto, la piedra límite sólo puede usarse como medida de seguridad de la propiedad en la vida terrenal y, por lo tanto, es una instalación que sirve para la seguridad de valores terrenos, pero en términos espirituales todo deseo de querer limitar sería inválido ya que el ser siempre sólo querrá dar sin despojarse de sus posesiones, siempre que haya superado todos los deseos materiales y su deseo sólo sea de riqueza espiritual....

amén