• Terug

Zon

Niet zelden leiden veronderstellingen tot verkeerde conclusies en de wetenschap vergist zich ook ongelofelijk, wanneer ze aanneemt, dat er zich één of andere massa in de kern van de zon bevindt. De vuurbol zou tenslotte toch langzaam verteerd worden en de zon zou aan licht en lichtintensiteit verliezen. Maar dit is sinds eeuwigheid niet het geval en zal dat tot in ondenkbare tijden niet zijn.

Ter vergelijking: een vuurhaard kan slechts zo lang warmte uitstralen, als hij vuurgloed in zich bergt, maar deze gloed moet eens tot uitdoven komen, als ze niet gevoed wordt. Dat wil zeggen, haar stoffen toegevoerd worden, die weer ontbranden en zo de gloed doen toenemen. Toegepast op de zon zou dit onvoorstelbaar grote hemellichaam dus of voortdurend kleiner moeten worden of hij zou andere hemellichamen aan moeten trekken, die dan als het ware één met hem worden en zo voortdurend voedingsstoffen voor de licht en warmte gevende brandhaard zouden zijn.

Maar het goddelijke scheppingswerk heeft zulke puur inhoudelijke argumenten niet nodig. De stralenwerking van de zon is op geheel andere wetten terug te voeren. De kracht van God Zelf straalt zonder enige invloed van buitenaf. De kracht van God is licht in Zichzelf. Deze kracht stroomt dagelijks en ieder uur zonder onderbreking in het heelal over, opgenomen door talloze dragers van geestelijke kracht en wordt weer verder geleid door elk wezen, zichtbaar en onzichtbaar.

En daarom ontvangen jullie de levenskracht uit God rechtstreeks uit de stralen van de zon. Daarom moet de zon, voor het gedijen van elk levend wezen, deze kracht uitdelen. En dit gebeurt op een manier, die voor het menselijke bevattingsvermogen volledig vreemd en onbegrijpelijk is, zolang de mensen te weinig waarde hechten aan het geestelijke, want juist de stralenwerking van de zon is een puur geestelijke gebeurtenis, die echter tegelijkertijd ook uiterlijk zichtbaar voor de mensen is. Terwijl al het andere geestelijke voor hen verborgen is, respectievelijk aards omhuld is, uit de werkzaamheid van de rijpe geestelijke wereld zich hier zichtbaar aan de mensen, maar het wordt niet als zodanig herkend.

Een ongeremd ontplooien van haar kracht, waar het geestelijke zich echter tegen verzet, brengt bepaalde wrijvingen voort en alles wat verdrongen moet worden, wordt geprikkeld en ontbrandt in zekere zin en omdat de geestelijke kracht absoluut naar de aarde wil, moet deze licht- en vuurstroom ook op aarde op te merken zijn en zich dus als stralenbundel vanaf boven uiten. En dit proces kan nooit tot een einde komen, zolang nog niet bevrijd geestelijks op één of andere manier het heelal bevolkt, want net zo lang zal het rijpe geestelijke geen tegenstand schuwen en juist door het overwinnen van deze tegenstand daar proberen te komen, waar geestelijke kracht van het wezen nodig is. De zon zal schijnen, tot al het geestelijke bevrijd is.

Amen

Sonne....

Nicht selten führen Vermutungen zu Trugschlüssen, und es hat auch die Wissenschaft unglaublich geirrt, wenn sie annimmt, daß sich irgendwelche glühende Masse im Kernpunkt der Sonne befindet. Es würde sich doch schließlich der Feuerball langsam aufzehren und die Sonne an Licht und Leuchtkraft verlieren. Dies ist aber seit Ewigkeiten nicht der Fall und wird auch nicht sein bis in undenkliche Zeiten. Vergleichsweise kann ein Feuerherd nur so lange Wärme ausstrahlen, als er Glut in sich birgt, doch jede Glut muß einmal zum Verlöschen kommen, sofern sie nicht genährt wird, d.h. ihr Stoffe zugeführt werden, die sich von neuem entzünden und so die Glut vermehren. Auf die Sonne angewendet, müßte dieser unfaßbar große Weltkörper also entweder stetig kleiner werden, oder er müßte andere Weltkörper an sich ziehen, die dann gleichsam eins werden mit ihm und so ständige Nährstoffe des licht- und wärmespendenden Brandherdes wären. Doch das göttliche Schöpfungswerk bedarf solcher rein sachlicher Argumente wahrlich nicht.... Es ist die Strahlenwirkung der Sonne auf ganz andere Gesetze zurückzuführen.... Es leuchtet die Kraft Gottes Selbst ohne jegliche Einwirkung von außen.... Es ist die Kraft Gottes Licht in sich, es geht diese Kraft täglich und stündlich ohne Unterbrechung ins Weltall über, aufgenommen durch unzählige Geistträger und fortgeleitet wieder durch jegliches Wesen, sichtbar und unsichtbar. Und daher empfanget ihr in den Strahlen der Sonne unmittelbar die Lebenskraft aus Gott.... daher muß zum Gedeihen eines jeden Lebewesens die Sonne diese Kraft austeilen, und es geht dies in einer Weise vor sich, die den menschlichen Begriffen völlig fremd und unverständlich ist, solange die Menschen dem Geistigen an sich zu wenig Wert beilegen, denn es ist ebendie Strahlenwirkung der Sonne ein reingeistiger Vorgang, der jedoch gleichzeitig auch äußerlich den Menschen sichtbar ist.... Während alles andere Geistige ihnen verborgen ist resp. irdisch umhüllt, äußert sich hier die Tätigkeit der reifen geistigen Welt den Menschen schaubar, doch nicht als solche erkannt. Ein hemmungsloses Entfalten ihrer Kraft, dem sich jedoch gleichfalls Geistiges entgegensetzt, erzeugt gewisse Reibungen, und alles Verdrängt-werden-Sollende erregt sich und entzündet sich gewissermaßen, und da die geistige Kraft unbedingt zur Erde will, muß dieser Licht- und Feuerstrom auch auf Erden bemerkbar sein und sich also als Strahlenbündel von oben her äußern. Und es kann dieser Vorgang niemals ein Ende nehmen, solange unerlöstes Geistiges noch irgendwie das Weltall belebt, denn ebensolange wird das reife Geistige keinen Widerstand scheuen und eben durch Überwinden dieses Widerstandes dorthin zu gelangen suchen, wo geistige Kraft den Wesen nötig ist.... Es wird also die Sonne scheinen, bis alles Geistige erlöst ist....

Amen