• Terug

Onvergankelijkheid - Eeuwigheid - Zelfmoord

Dus zullen de mensen die het voortleven bewust ontkennen er ook niet voor terugschrikken, zelf aan hun aardse leven een einde te maken. Want als ze zich van hun aardse leven ontdoen, geloven ze, daarmee aan alles een einde te maken. Maar zij denken er niet aan wat het gevolg van hun handelen is als hun opvatting verkeerd is.

Wat zij weggooien is alleen de buitenkant, niet echter het leven zelf. Dat gaat voor hen gewoon weer door, want dat is niet te vernietigen, noch op aarde, noch in het hiernamaals. Het is in de ware zin van het woord onvergankelijk, dus van eeuwigheidsduur. Een einde daarvan is onmogelijk omdat de Schepper Zelf dat wezen uit Zich heeft voortgebracht, en alles wat goddelijk is in zijn oersubstantie - kan onmogelijk ooit vergaan.

En zo heeft de Schepper in Zijn Wijsheid ook bepaald dat er voor het wezen geen beperking is gesteld, om de volmaakte staat te bereiken. Dat het wezen bezig kan zijn steeds hoger te komen en dus voortdurend werken en geven alsook ontvangen kan, zonder ooit uitgeput te raken of van de eeuwige GODHEID het uiterste gevergd te hebben. De mens op aarde kan zich het begrip „eeuwigheid“ heel moeilijk voorstellen, zoals hem ook de onvergankelijkheid niet helemaal kan worden duidelijk gemaakt - want op de aarde is er niets wat onvergankelijk zou zijn. En de onvergankelijkheid van de ziel kan hem ook niet bewezen worden, maar moet door hem geloofd worden.

Het tijdsbesef eeuwigheid is eveneens niet met het menselijke verstand te analyseren, want de poging daartoe kan onmogelijk tot een resultaat leiden als er niets aards is waar de mensen het mee kunnen vergelijken. Er wordt door de mens alleen dan iets als waarheid aangenomen als het door bewijzen gestaafd kan worden, en zodoende blijft ook hier weer alleen het geloof. De mens moet geloven wat hem niet bewezen kan worden, en hij moet daarom de onvergankelijkheid van het wezen tot in alle eeuwigheid vooropstellen bij al het overige denken.

Amen

Immortality.... Eternity.... Suicídio....

Assim as pessoas que conscientemente negam a continuação da vida também não hesitarão em pôr um fim à própria vida terrena, pois elas acreditam que ao fazer isso elas trarão o fim de tudo se se desfizerem da sua vida terrena, e não consideram as conseqüências dos seus atos se a sua opinião estiver errada. O que eles dão é apenas a forma externa, mas não a vida em si, que eles devem continuar a viver imediatamente. Pois não pode ser destruída, nem na terra nem no além.... é imortal no verdadeiro sentido da palavra, portanto de duração eterna. Nenhum fim é possível porque o Criador criou o ser fora de si mesmo e tudo o que é divino em sua substância original não pode jamais passar. E assim o Criador também decretou em Sua sabedoria que nenhum limite é estabelecido para o ser alcançar o estado de perfeição.... que ele também pode ser ativo na eternidade, em constante esforço para se elevar e assim continuar a trabalhar e dar, bem como receber...., sem nunca se esgotar ou ter exigido o último da Deidade eterna. O conceito de "eternidade" é tão inconcebível para as pessoas terrenas quanto a imortalidade não lhes pode ser completamente explicada, pois nada na Terra é imortal, e a imortalidade da alma não pode ser provada a eles, mas deve ser acreditada por eles. E o conceito de "eternidade" do tempo é igualmente impossível de analisar com o intelecto humano. Pois é impossível que uma tentativa disso leve a um resultado se o ser humano não puder fazer a mesma comparação com nada terreno. As pessoas só aceitarão algo como verdade se isso puder ser provado. E assim aqui novamente só resta a fé.... O homem deve acreditar no que não pode ser provado a ele, e consequentemente ele deve colocar a imortalidade do ser diante de todos os outros pensamentos por toda a eternidade.

Amém