• Terug

Het lijden van Jezus aan het kruis - Aards lichaam

Het lijden van Jezus aan het kruis is voor zo vele mensen een onverklaarbaar gebeuren en niet zelden aanleiding tot twijfel aan de goddelijkheid van Jezus. De Heer heeft aan het kruis onuitsprekelijk geleden, want het was het aardse lichaam dat alle kwellingen van de kruisdood op zich heeft genomen en onmetelijke doodsnoden verdragen. Hoe zou dit ook anders kunnen zijn. De Geest Gods moest toch in het uur van de dood de menselijke omhulling verlaten om de mate van het lijden van de Mensenzoon volledig te maken. En bijgevolg heeft Deze in het stervensuur niet de geringste verlichting gevoeld, want alleen zo was het verlossingswerk voor de mensheid te voltooien, dat een mens zijn lichamelijk omhulsel volledig opgaf onder de zwaarste pijnen voor de zondeschuld van de mensheid. Een Mens, wiens hart vol Liefde was, heeft de bitterste dood op zich genomen. God was in alle volheid in deze Mens, zodat Zijn werkzaam zijn op aarde goddelijk werkzaam zijn was en alle macht over hemel en aarde kwam Hem toe. En toch gaf Hij Zijn armzalig lichaam aan Zijn vijanden, die Hem wilden vernietigen.

Hij maakte van Zijn buitengewone kracht geen gebruik, ofschoon een gedachte van Hem zou hebben volstaan om alles wat tegen Hem was te vernietigen. En Zijn ziel worstelde met zichzelf in haar doodsangst en Hij sprak de woorden: "Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten!" Het was Zijn ziel die nog met het lichaam verbonden was en in diepste nood riep naar de Vadergeest, die wederom van het menselijke lichaam moest wijken, wilde het verlossingswerk worden volbracht. En Hij ledigde de kelk tot op de laatste druppel.

Geen mens kan de omvang van dit offer ten volle beseffen, want Zijn ziel was geheel zonder schuld en zuiver. Ze leed onuitsprekelijk onder de liefdeloosheid van diegenen die Hem aan het kruis sloegen, want Zijn ziel was pure Liefde en daarom één met God. En deze Liefde kon toch niet de zondige mensheid van haar voornemen afhouden. De Godheid trok zich terug en de Mens, in alle zielsangst, in alle nood en kwelling, bleef achter en stierf de meest smartelijke kruisdood.

Wat aan het kruis geleden heeft, was menselijke omhulling en deze omhulling ondervond zo bovenmenselijke kwellingen. En anders zou dit verlossingswerk toch niet volbracht hebben kunnen worden, want de liefde van een Mens moest zo groot zijn dat Hij zich als offergave gaf voor de gehele mensheid. En Jezus was het zuiverste goddelijke Wezen. De Mens was niet te overtreffen in Zijn volmaaktheid, want ook de Godheid verbleef immers geheel en al in Hem. En dit zuivere Wezen gaf zich over in de handen van de zonde. Het liet Zijn lichaam over aan de krachten der duisternis. En dezen schrokken er niet voor terug het zuiverste Wezen vast te grijpen en een einde te maken aan Zijn leven. En onder ontzettende pijnen sprak Jezus de woorden: "Het is volbracht" en gaf Zijn Geest. Dat wil zeggen: de ziel scheidde zich van het lichaam, dat onuitsprekelijk geleden had uit liefde voor de mensheid.

Amen

Paixão de Jesus na Cruz.... Corpo terrestre....

O sofrimento de Jesus na cruz é para muitas pessoas um processo inexplicável e não raro motivo para duvidar da divindade de Jesus. O Senhor sofreu indescritível na cruz, pois foi o corpoterreno que tomou sobre si todas as agonias da morte da cruz e suportou imensuráveis agonias de morte. Como poderia ser de outra forma.... O espírito de Deus teve de deixar a concha humana na hora da morte, a fim de completar a medida do sofrimento do Filho do Homem, e assim Ele não sentiu o menor alívio na hora da morte, pois a obra da redenção para a humanidade só poderia ser completada de tal forma que um ser humano entregasse completamente a sua concha corporal na dor mais excruciante pela culpa do pecado da humanidade. Um ser humano, cujo coração estava cheio de amor, tomou sobre si a morte mais amarga. Deus estava em plenitude neste ser humano, de modo que Sua atividade na terra era divina, e todo o poder sobre o céu e a terra era Sua.... E ainda assim Ele deu o Seu corpo miserável aos Seus inimigos que o queriam destruir.... Ele não fez uso do Seu extraordinário poder, embora um pensamento Dele tivesse sido suficiente para destruir tudo o que estava contra Ele.... E Sua alma lutou consigo mesma em sua agonia, e Ele pronunciou as palavras: "Meu Deus, por que me abandonaste! ....". Era a Sua alma que ainda estava ligada ao corpo e em profunda angústia chamada ao Pai-Espírito, que por sua vez tinha de escapar do corpo humano para que a obra da redenção fosse realizada. E esvaziou o copo até à última gota.... Nenhum homem pode medir a grandeza deste sacrifício, pois foi a sua alma tão irrepreensível e pura.... Sofreu indizivelmente com a indelicadeza daqueles que O prenderam à cruz, pois a Sua alma era puro amor e, portanto, um só com Deus, e, no entanto, este amor foi incapaz de reter a humanidade pecadora da sua intenção.... A Deidade retirou-se e o ser humano em toda angústia de alma, em toda adversidade e tormento, ficou para trás e morreu a morte mais dolorosa na cruz. O que sofreu na cruz foi uma concha humana, e sentiu esta concha como uma agonia sobre-humana. E, no entanto, a obra da redenção não poderia ter sido realizada de outra forma, pois o amor de um ser humano tinha de ser tão grande que ele se sacrificou por toda a humanidade. E Jesus era o mais puro Deus-ser.... o ser humano era insuperável em Sua perfeição, pois Ele também continha a divindade plena e completamente dentro de Si mesmo.... E esse Ser puro entregou-se nas mãos do pecado, abandonou o Seu corpo aos servos das trevas, e eles não se furaram a tocar no Ser mais puro e a pôr um fim à Sua vida. E com uma dor indescritível Jesus disse as palavras: 'Está terminada....' e desistiu do Seu espírito...., ou seja, a alma separou-se do corpo, que sofreu de forma indescritível por amor à humanidade....

Amém