• Terug

Verschillende levensomstandigheden zijn geen belemmering voor de ontwikkeling van de ziel

De levenswegen der mensen zijn zo verschillend van aard en kunnen toch tot hetzelfde resultaat leiden. En zo is het onjuist om aan te nemen dat het zielenleven zich alleen in bepaalde omstandigheden kan ontwikkelen, terwijl het totaal niet beïnvloed moet blijven waar de levenssituatie van de mens minder bevorderlijk voor de ziel zou zijn. Deze mening is uitermate onjuist. Alle mensen moeten toch dezelfde mogelijkheid hebben de toestand van volmaaktheid te bereiken en er kan door de eeuwige Godheid nooit een bevoorrechting of achterstelling van een wezen gewild zijn, want dit zou nooit verenigbaar zijn met de goddelijke liefde en gerechtigheid. Wel zijn de levensomstandigheden van de mensen schijnbaar gunstig of ongunstig en dit geeft aanleiding tot verkeerde gevolgtrekkingen. Het lot van de afzonderlijke mens echter is hem steeds zó toegewezen als het tot de positieve ontwikkeling in hoogste mate kan bijdragen, als het maar door hem zelf uitvoerig benut wordt. En dit alleen is doorslaggevend.

De mens is wel vaak door buitengewone omstandigheden gedwongen in een bepaalde richting te denken, dat wil zeggen: hij zal op werelds gebied problemen moeten oplossen die zijn gedachten in beslag nemen, zodat hij zich nauwelijks of helemaal niet met geestelijke problemen bezighoudt, maar toch is geen mens op aarde alleen maar aards bezig. Een ieder blijft steeds nog tijd om zich met zichzelf bezig te houden en aandacht te schenken aan geestelijke vragen, wanneer daartoe de wil maar aanwezig is. En ook nooit is het beroep, de levenssituatie, tijd en plaats van zijn aards bestaan op de een of andere manier hinderlijk bij het vormgeven van zijn innerlijk leven naar goddelijke wil. Steeds is de wil van de mens de enige factor waar rekening mee moet worden gehouden. De wil overwint alle uiterlijke levenssituaties die hinderlijk dreigen te worden voor het zielenleven. En weer is het verlangen naar de wereld datgene wat als grootste hindernis kan gelden voor de positieve ontwikkeling van de ziel. En dit verlangen kan zowel in een schijnbaar goede als in een slechte levenssituatie worden gevoed - maar ook bestreden. Alle weerstanden zijn er nu eenmaal om overwonnen te worden. En bijgevolg is het van geen belang of de mens door armoedige omstandigheden een zware levensstrijd en daarom minder wereldse verzoekingen heeft te doorstaan, of dat hij in welvaart de des te zwaardere strijd tegen de wereld moet uitvechten. Steeds en in elke levenssituatie is het innerlijk leven volledig gescheiden van het leven van het lichaam.

De gedachten worden de mens zeer veelzijdig overgebracht door de hem verzorgende geestelijke wezens, zodat het alleen op het aangrijpen en benutten ervan aankomt. En dat is nooit afhankelijk van de levenssituatie van de mens en het voor hem bestemde lot. Want dit is volgens wijs plan van de Schepper aan ieder mens zo toegewezen dat het de grootst mogelijke voltooiing garandeert. En dus hoeft het aardse bestaan alleen maar juist - dat wil zeggen volgens goddelijke wil - gebruikt te worden om tot een volledig succes te leiden. Dus de tegenwerping, dat een beroep of een lot gemakkelijker de weg naar het inzicht zal laten vinden, is geheel ongegrond. Altijd is alleen maar de wil maatgevend, dat de mens zijn innerlijk leven aandacht schenkt en dus uit eigen aandrang werkzaam is voor het heil van zijn ziel.

Amen

서로 다른 삶의 형편은 혼의 성장에 장애물이 아니다.

사람의 삶의 길은 매우 다르다. 그러나 같은 결과를 낳을 수 있다. 그러므로 혼의 삶이 특정한 조건에서만 성장할 수 있고, 반면에 사람의 삶의 상황이 덜 유익한 곳에서는 성장을 위해 전혀 영향을 미치지 못해야만 한다고 가정하는 일은 오류이다. 모든 사람이 온전한 상태에 도달할 수 있는 동일한 기회를 가져야만 한다면, 이런 가정은 매우 잘못된 오류이다. 영원한 신성이 한 존재를 선호하거나 선호하지 않는 일은 절대로 있을 수 없다. 왜냐하면 이런 일은 절대로 하나님의 사랑과 공의와 일치할 수 없기 때문이다.

사람들의 삶의 형편은 분명히 유리하거나 불리하다. 이 일이 잘못된 결론을 내는 원인을 제공한다. 그럴지라도 각각의 사람들의 운명이 만약에 그 자신이 단지 이 운명을 최대한으로 활용한다면, 그들의 혼의 성장에 최대한 기여할 수 있도록 그들에게 주어지고, 항상 자신의 운명을 최대한 활용하는 일이 결정적이다. 종종 인간은 특별한 상황에 의해 특정한 생각을 하도록 강요를 받는다. 즉, 그는 자신의 생각을 채우는, 해결해야만 하는 세상의 영역의 과제를 갖게 될 것이다. 이로써 그는 영적인 문제에 대해 거의 또는 전혀 관심을 가질 수 없다. 그럴지라도 이 땅의 어떤 사람도 오로지 세상 일만을 하는 사람은 없다. 모든 사람에게 단지 의지가 있다면, 그는 자신의 주변과 자신에 대해 생각하고, 영적인 질문에 주의를 기울일 시간이 있다.

또한 그의 이 땅의 직업이나, 삶의 형편이나, 그가 거하는 시대나 또는 장소가 그의 내면의 삶을 하나님의 뜻에 따라 형성하는 일에 어떤 방식으로든 절대로 방해가 되지 않는다. 항상 단지 인간의 의지가 고려해야만 하는 유일한 요소이다. 의지가 혼의 삶에 장애가 될 위험을 주는 모든 외적인 삶의 환경을 극복한다. 세상을 향한 욕망이 혼이 더 높은 성장하는 일에 가장 큰 방해하는 것으로 여길 수 있는 장애물이다. 이런 세상을 향한 욕망은 겉보기에 좋거나 나쁜 삶의 형편에서 양분을 얻을 수 있다. 그러나 또한 이에 대항하여 싸울 수 있다. 모든 저항은 극복하도록 하기 위해 있다. 그러므로 인간이 열악한 조건에서 생존을 위해 힘든 투쟁을 해야만 하고, 대신에 세상에 대한 욕망이 적거나, 아니면 행복한 삶 가운데 세상에 대항하여 더 힘든 투쟁을 해야만 하는 지는 중요하지가 않다. 모든 상황에서 항상 내면의 삶은 육체의 삶과 완전하게 분리되어 있다.

생각은 사람을 돌보는 영적 존재들에 의해 여러 방법으로 사람에게 전달이 된다. 이로써 생각을 파악하고 활용하는 데에 달려있다. 이 일은 사람의 삶의 형편과 그의 운명에 결코 의존되어 있지 않다. 왜냐하면 사람의 삶의 형편과 그의 운명은 창조주의 지혜로운 계획에 따라 모든 사람에게, 그들의 삶의 형편과 그의 운명이 가능한 한 가장 높은 완전에 도달하는 일을 보장하는 방식으로 할당이 되기 때문이다. 그러므로 완전한 성공을 하기 위해 이 땅의 삶을 단지 올바르게, 즉 하나님의 뜻에 따라 사용하기만 하면 된다. 그러므로 직업이나 운명이 깨달음의 길을 더 쉽게 찾을 수 있게 한다는 이의는 완전히 근거가 없는 이의이다. 항상 유일하게 사람이 자신의 내면의 삶에 주의를 기울여, 혼의 구원을 위해 스스로 활동하려는 의지가 결정적이다.

아멘