Geef dus gehoor aan de stem die in jou klinkt. Dat wat de menselijke wijsheid onderzoekt, zijn aardse geestelijke goederen. Dat wil zeggen, dat door lichamelijke werking een resultaat tot stand gebracht wordt, dat ook wel aan krachtstroming toe te schrijven is. Echter in puur materialistische zin. De toevloed van kracht wordt enkel en alleen voor het lichaam gebruikt. Het geldt dus de pure materie. Het stimuleert als het ware de lichamelijke activiteit van de organen. Ze voeren de hun toegewezen taak uit en, omdat dus geen enkel geestelijk motief de drijfveer is, omdat het onderzoek enkel en alleen om natuurlijke gebeurtenissen handelt, zal het resultaat ook van dezelfde soort zijn. Dus een puur verstandelijk overwogen, en daarom te bewijzen, resultaat. De mens zal nauwkeurig de puur natuurlijke functies van het menselijke lichaam kunnen berekenen. Het zal geen valse informatie hoeven te geven. Maar het zal echter steeds enkel zuiver menselijke of aardse vraagstukken oplossen op grond van zijn hersencentrum, want deze bekwaamheid werd hem door de goddelijke Schepper gegeven.
Maar waar het erom gaat de grote vraagstukken op te lossen, die voor elk mens raadselen zijn, daar zal het menselijke verstand niets uitrichten en zullen alle lichamelijke functies ontoereikend zijn. En de menselijke wetenschap kan de denkbaarste moeite doen, ze heeft echter geen enkele toegang tot het geestelijke gebied. Ze zal moeten beseffen, dat alle nog zo wijze verklaringen over de aard van de mens gebrekkig zijn, gezien het feit dat elk mens toch dezelfde aanleg zou moeten hebben. Dat alle mensen organisch hetzelfde geschapen zijn en dat het kleinste verschil, die de wetenschappers als oorzaak van het verschillende denken en gevoelsleven graag voor zou willen stellen, nu eenmaal geen houvast geeft voor de volledig verschillende bekwaamheden van de mensen. Dat voor laatstgenoemde duidelijke bewijzen voorhanden zijn, maar dat het grote verschil, lichamelijk en organisch, tussen de mensen niet in die mate bestaat, zoals de effecten zich bij de verschillende mensen openbaren.
En zo blijft te overdenken, dat wetenschappelijk wel alle beweringen aangetoond kunnen worden, maar dat het gedachtengoed van de mens nog geen volledige verklaring gevonden heeft, als er rekening mee gehouden wordt, dat de mens immers ook in staat is om anders te denken, dan alleen aan dat, wat er in de materiële wereld zichtbaar is en dus ook verklaarbaar is. Op zich is de gedachte de tot uitdrukking gebrachte wil van de mens. Opnieuw is de wil de belangrijkste factor in het leven. Als die werkzaam wordt, krijgt het leven pas gestalte. De gedachte zal daarom elke richting gaan, die de wil hem voorschrijft.
Wanneer al het geestelijke leven, het denken, zich op zo’n manier liet verklaren, dat de lichaamsorganen voortdurend hun functies verrichten, en dat deze functies slechts een mechanische uitoefening zijn van de kleine en kleinste componenten, die nodig zijn voor de constructie van het menselijk lichaam, die de mens dan zo vol wijsheid moleculen noemt, dan valt dit op zichzelf niet te ontkennen, maar het is altijd pas de tweede verklaring. Maar deze sluit evenwel niet uit, dat het gedachtengoed geestelijke kracht is, die niets met de aard van het lichaam te maken heeft. Want er kunnen honderden en duizenden mensen duidelijk hetzelfde lichamelijke gestel hebben en toch kan nooit dezelfde hersenactiviteit aangetoond worden, wat echter het geval zou moeten zijn volgens de opvatting van de wijze onderzoeker, die probeert om al het geestelijke te ontkennen.
Het zal nooit lukken om mensen tot een bepaalde gedachte te dwingen. En als het denken dus vrij is, moet het aan de individuele mens overgelaten zijn om zich naar believen met geestelijke zaken bezig te houden. Dit zou echter niet het geval zijn, wanneer het denken van de mens afhankelijk zou zijn van zijn lichamelijke gesteldheid. Wanneer de mens, bij wijze van spreken, tot een bepaald denken gedwongen zou zijn, omdat het lichaam, zogenaamd volgens een wetmatigheid, die in zijn constructie en vereniging op de meest innerlijke en fijnste cellen gebaseerd is, zijn functie uitoefent.
De werkzaamheid van de gedachten is op zich wel samenhangend met het eigenlijke leven van het lichaam, maar alleen in zoverre als het leven van het lichaam nodig is om deze werkzaamheid van de gedachten tegenover mensen te kunnen uiten. Maar als ook het aardse leven, het leven van het lichaam, ten einde is, dan zal het denken van het wezen niet ophouden, want de werking van het lichaam is daar niet absoluut voor nodig. En pas dan zal het voor de mensen begrijpelijk zijn in hoeverre geestelijk goed afhankelijk van het lichaam en diens gesteldheid is. En de wereldse onderzoekers zullen hun dwaling beseffen.
Amen
VertalerPortanto, dê ouvidos à voz que soa dentro de si: O que a sabedoria humana investiga é o bem espiritual terreno, ou seja, um resultado é trazido através de funções corporais, que certamente também deve ser atribuído a uma corrente de força, porém num sentido puramente material. Apenas o influxo de energia é utilizado, o que se aplica ao corpo, ou seja, à matéria pura.... a atividade física dos órgãos é estimulada, por assim dizer. Eles desempenham a função que lhes foi atribuída, e como nenhum motivo espiritual é a força motriz, uma vez que se trata apenas de uma pesquisa sobre processos naturais, o resultado também será do mesmo tipo, ou seja, um resultado considerado puramente racional e, portanto, comprovável..... O ser humano será capaz de calcular com precisão a função puramente natural do corpo humano, ele também não precisará dar conclusões falsas, mas somente resolverá problemas puramente humanos ou terrenos em virtude do seu centro cerebral, pois essa capacidade lhe foi dada pelo Criador divino..... Mas onde a grande questão tem de ser resolvida, que é um mistério para todo o ser humano, aí o intelecto humano será inútil e todas as funções corporais serão inadequadas, e a ciência humana pode fazer os esforços mais imagináveis.... não tem qualquer acesso ao reino espiritual.... terá de reconhecer que todas as explicações da natureza do ser humano, por mais sábias que sejam, são inválidas, tendo em conta que todo o ser humano deve, no entanto, ter a mesma disposição, uma vez que todos os seres humanos também foram criados organicamente da mesma forma, e que as minúsculas diferenças que o cientista gostaria de apresentar como causa das diferentes formas de pensar e sentir a vida, não dão qualquer indicação das capacidades completamente diferentes do ser humano.... que há evidências óbvias para estes últimos, mas que a diferença gritante entre pessoas, física e organicamente, não existe na mesma medida em que os efeitos aparecem em pessoas diferentes. E assim, resta considerar que todas as afirmações podem certamente ser comprovadas cientificamente, mas que o sistema de pensamento humano ainda não encontrou uma explicação completa quando se leva em consideração que o ser humano também é capaz de pensar de forma diferente do que apenas o que é visível no mundo material, portanto também explicável..... O pensamento em si é apenas a vontade expressa do homem..... A vontade, por sua vez, é o principal fator na vida; quando se torna ativa, a vida se forma primeiro. O pensamento, portanto, tomará a direção que a vontade lhe ditará. Agora se toda a vida espiritual, pensando, pudesse ser explicada simplesmente desta forma, que os órgãos do corpo exercem incessantemente suas funções, e que agora estas funções são apenas um exercício mecânico dos pequenos e menores constituintes necessários para a construção do corpo humano, que o homem então tão sabiamente chama de moléculas.... Isto em si não pode ser negado, mas é sempre a segunda explicação, o que, no entanto, não exclui o fato de que o pensamento é poder espiritual, que nada tem em comum com a constituição do corpo, pois centenas e milhares de pessoas podem comprovadamente ter a mesma constituição corporal, mas nunca se pode provar que tenham a mesma atividade cerebral, o que, no entanto, deveria ser o caso, segundo a opinião dos sábios pesquisadores que tentam negar tudo o que é espiritual. Nunca conseguirão forçar as pessoas a pensar um determinado pensamento, e assim, se o pensamento é livre, deve ser deixado ao ser humano individual para se ocupar espiritualmente à vontade.... o que, no entanto, não seria o caso se o pensamento do ser humano dependesse da sua constituição física, se o ser humano fosse, por assim dizer, forçado a pensar de certa forma porque o corpo supostamente desempenha a sua função de acordo com uma lei que se baseia na sua estrutura e na interligação das células mais íntimas e finas. A atividade do pensamento está certamente em si ligada à vida real do corpo, mas apenas na medida em que a vida do corpo é necessária para poder também expressar essa atividade de pensamento às pessoas, mas se a vida terrena, a vida do corpo, também está super.... o pensamento do ser não cessará, pois as funções do corpo não são absolutamente necessárias para esta.... e só então será compreensível para o ser humano até que ponto o bem espiritual depende do corpo e da sua natureza.... e os investigadores do mundo perceberão o seu erro....
Amém
Vertaler