• Terug

Nieuwe scheppingen – Onveranderde natuurwet – Dezelfde loop – Ritme

Jullie weten immers niet, hoe groot de schepping van God is. Hoe onnoemelijk omvangrijk en hoe vol afwisseling de Heer van de hemel en de aarde deze schepping vorm gegeven heeft en hoe er steeds weer nieuwe scheppingen bij komen, uitgestorven ruimten vullend, en weer op de verdere ontwikkeling van de levende wezens berekend.

Het ultieme doel van de hele schepping is om het geestelijke dichter bij God te brengen. En dit zal tot in alle eeuwigheid zo blijven. Want het is de wil van de Schepper om dat te behouden, wat Hij geschapen heeft. Wat eens in alle volmaaktheid van God uitging, moet dezelfde staat van licht hebben om weer tot zijn uitgangssituatie terug te kunnen keren. Het moet verder elk stadium van ontwikkeling doorleefd hebben. Het moet elk scheppingswerk doorgegaan zijn om eens dezelfde scheppingsvormen te kunnen laten ontstaan, omdat dit de opdracht van alle lichtwezens in de eeuwigheid is. Dus heeft God het wezen een doel gegeven, waar hij naar moet streven. Hij heeft dit doel afhankelijk gemaakt van een zekere rijpheid en weer van de staat van rijpheid van zijn geestelijk streven.

En weer daarom dient elke schepping steeds alleen maar het doel om het geestelijk streven te stimuleren. En dit des te meer, hoe meer op de schepping en haar vele duizendvoudige wonderen acht geslagen wordt. De geest van degene, die afgestompt en blind aan hen voorbij gaat, kan nooit opgewekt worden, want hij houdt zich nog te veel met lichaam en ziel met deze aarde bezig en vraagt niet naar het begin en het einde.

Bij degene, die echter de goddelijke schepping bekijkt en voor wie het duidelijk wordt, dat honderden en duizenden jaren geen verandering van de natuurwetten tot stand brengen, die zijn blik over de eindeloze variaties van de goddelijke schepping laat zweven en dan weer bedenkt dat alles leeft, moet dan, gezien deze gedachten, ook de vraag opkomen waarom al het leven op aarde bestaat. Hij kan deze vraag niet met holle frasen beantwoorden, wanneer het beantwoorden van deze vraag hem ernst is, maar hij moet verder streven naar het antwoord en kan haar uiteindelijk alleen maar geestelijk uitputtend beantwoorden.

Want de loop van de wereld blijft eeuwig dezelfde. De natuurwetten zijn eveneens niet onderhevig aan een tijdelijke verandering. Het is en blijft, zoals het van eeuwigheid af was. Steeds in hetzelfde ritme, in dezelfde wetmatigheid en met een onveranderd verloop, zoals het de wil van de Schepper van eeuwigheid af is.

En de mensen op aarde staan machteloos tegenover deze wetten. Ze kunnen zich wel de ondoorgrondelijke krachten ten nutte maken, en dat in grote mate, maar ze kunnen op geen enkele manier deze kracht naar eigen goeddunken een andere werking laten hebben. Ze kunnen niet willekeurig een kracht gebruiken voor iets anders, dan de door God door de natuurwet bepaalde werkzaamheid. Ze moeten zich veeleer uiterst precies aan deze natuurwet aanpassen, wil de kracht niet op een beschadigende manier tot uitdrukking komen. En elke overtreding straft zich vanzelf, want elke veronachtzaming van de natuurwet heeft een verwoesting van alle materie tot gevolg. Maar nooit door een in de menselijke belangstelling liggend opbouwen en toenemen van al dat, wat zich zichtbaar of voelbaar zich aan hem openbaart.

Reeds op aarde is de mens al scheppend bezig. Echter moet hij zich altijd bij alle handelingen aan de goddelijke Schepper en Zijn wil onderwerpen. Daarentegen is het zijn opdracht in het hiernamaals om met inzicht in alle scheppingswetten en hun doelmatigheid onophoudelijk door zijn wil nieuwe scheppingen te creëren, die in de lichttoestand echter volledig met de wil van God overeenstemmen. En om in dit voortbrengen en scheppen een gelukkig makende toestand te zien, die ver voorbij jullie menselijk oordeel, zaligmakend is. En voor dit einddoel moeten jullie op aarde voortdurend werkzaam zijn en met alle kracht streven naar volmaaktheid.

Amen

Neuschöpfungen.... Unveränderte Naturgesetze.... Gleichlauf.... Rhythmus....

Ihr wißt es ja nicht, wie groß die Schöpfung Gottes ist.... wie unsagbar umfang- und abwechslungsreich der Herr des Himmels und der Erde diese Schöpfung gestaltet hat und wie immer wieder Neuschöpfungen dazu kommen, unbelebten Raum füllend und wieder für die Weiterentwicklung der Lebewesen berechnet. Es ist aller Schöpfung letzter Zweck, das Geistige näherzuleiten zu Gott, und es wird dies so verbleiben bis in alle Ewigkeit. Denn es ist des Schöpfers Wille, das zu erhalten, was Er geschaffen.... Was einst in aller Vollkommenheit ausging von Gott, muß denselben Lichtzustand haben, um wieder zu seinem Ausgangsort zurückkehren zu können. Es muß ferner jegliche Entwicklungsstation durchlebt haben, es muß jedes Schöpfungswerk durchwandert haben, um dereinst die gleichen Schöpfungsgebilde entstehen lassen zu können, da dies die Aufgabe aller Lichtwesen ist in der Ewigkeit. So hat Gott dem Wesen ein Ziel gesetzt, dem sein Streben gelten soll. Er hat dieses Ziel abhängig gemacht von einer gewissen Reife und wiederum den Reifezustand von seinem geistigen Streben.... Und darum wieder dient jegliche Schöpfung nur immer dem Zweck, das geistige Streben anzuregen, und dies desto mehr, je mehr der Schöpfung und ihren vieltausendfältigen Wundern Beachtung geschenkt wird. Wer stumpf und blind an ihnen vorübergeht, dessen Geist kann nimmermehr erweckt werden, denn er weilt mit Körper und Seele noch zu sehr auf dieser Erde und fragt nicht nach dem Ausgang und dem Ende.... Wer jedoch die göttliche Schöpfung betrachtet und sich einmal klarmacht, daß Jahrhunderte und Jahrtausende keine Veränderung der Naturgesetze zustande bringen.... wer seinen Blick schweifen läßt über die unendlichen Variationen der göttlichen Schöpfung und dann wieder bedenkt, daß alles lebt.... dann muß ihm (in = d. Hg.) Anbetracht dieses Gedankens auch die Frage aufkommen, wozu alles Leben auf Erden ist.... Er kann sich diese Frage nicht mit hohlen Redensarten beantworten, wenn es ihm um die Beantwortung der Frage ernst ist, sondern er muß sie weiterverfolgen und kann sie doch letzten Endes nur geistig erschöpfend beantworten.... Denn der Welt Lauf bleibt ewig der gleiche, die Naturgesetze unterliegen gleichfalls keiner zeitlichen Veränderung, es ist und bleibt, wie es von Ewigkeit her war.... immer im gleichen Rhythmus, in der gleichen Gesetzmäßigkeit und in unverändertem Gleichlauf, so wie es der Wille des Schöpfers ist von Ewigkeit. Und es sind die Menschen auf Erden machtlos diesen Gesetzen gegenüber. Sie können wohl unerforschte Kräfte sich nutzbar machen und das in hohem Maß, jedoch keineswegs diese Kraft nach eigenem Gutdünken zu anderer Wirkung veranlassen, sie können nicht willkürlich eine Kraft verwerten zu anderer als von Gott durch die Naturgesetze bestimmter Tätigkeit, sie müssen sich vielmehr diesen Naturgesetzen aufs genaueste anpassen, soll nicht die Kraft in schädigender Weise zum Ausdruck kommen. Und jede Zuwiderhandlung straft sich von selbst, denn jede Nichtbeachtung der Naturgesetze hat ein Zerstören aller Materie zur Folge, nimmer aber ein im menschlichen Interesse liegendes Aufbauen und Vermehren alles dessen, was ihm sichtbar oder fühlbar in Erscheinung tritt. Es ist der Mensch schon auf Erden schöpferisch tätig, muß sich jedoch immer dem göttlichen Schöpfer und Seinem Willen in allen Handlungen unterstellen.... Seine Aufgabe im Jenseits dagegen ist, in der Erkenntnis aller Schöpfungsgesetze und ihrer Zweckmäßigkeit unentwegt neue Gebilde zu formen durch seinen Willen, der jedoch im Lichtzustand völlig dem Willen Gottes entspricht.... und in diesem Schaffen und Erschaffen einen beglückenden Zustand zu sehen, der weit über euer menschliches Ermessen beseligend ist. Und um dieses Endziel sollt ihr unentwegt tätig sein auf Erden und mit aller Kraft streben nach Vollkommenheit....

Amen