• Terug

Scheppingswerk – Vaste materie – Atmosfeer – Planten

In het zichtbare scheppingswerk van God gaat alle kracht in zekere zin in de materie over en werkt daar tot opwekking van al dat, wat door de Schepper voor de opwaartse ontwikkeling bestemd is. Zodoende heeft de schepping juist enkel dit doel, dat de zich in haar bergende wezens zich vervolmaken. Hoe veelzijdiger de schepping nu door Gods liefde en almacht gevormd werd, des te groter is ook het aantal van de in haar belichaamde wezens. En nu zal ook de verklaring voor de talloze variaties in het goddelijke scheppingswonder te vinden zijn.

Het zal nu begrijpelijk zijn, dat in zulke veelsoortige scheppingen in de goddelijke schepping het wezen ook elke mogelijkheid heeft om zich in alle richtingen te ontwikkelen, zodat hem een zeker vermogen om zich aan te passen eigen moet zijn, op grond waarvan hij elke opdracht in elke belichaming kan vervullen. Zo zijn de geschapen constructies er door de goddelijke Schepper in zekere zin voor bestemd om allerlei eisen te stellen aan het wezen, dat naar opwaartse ontwikkeling streeft. In elk wezen zit de drang om de huidige vorm spoedig te verlaten en het wezen vervult daarom met toegenomen drang om actief te zijn elke hem opgelegde taak.

Het verblijf in elke vorm is, wat de tijd betreft, begrensd, echter wel van heel verschillende tijdsduur. De wezens worden vaak ongelooflijk lange tijd in de vaste materie verbannen en ze moeten tot hun bevrijding vaak de meest kwellende toestand verdragen, zodat ze met vurig verlangen wachten op hun bevrijding en zich dan meestal net zo lang in ongebonden toestand in de atmosfeer ophouden tot in hen de drang sterker wordt om de weg door de planten- en dierenwereld te gaan, die hen een vrij worden van alle materie garandeert.

Het verlangen om in de nabijheid van de aarde te komen, uit zich door allerlei soorten neerslag en zo komem de zich tot nog toe in de atmosfeer ophoudende wezens in directe verbinding met de aardbodem en ze dringen door deze bodem grassen, planten en bloemen binnen en nu begint dus de gang door de plantenwereld, die weer eindeloze tijden duurt. Echter wordt door talloze hervormingen het verblijf in elke vorm verkort en het wezen, dat zich daardoor in belangrijke mate vergroot heeft en in een steeds grotere vorm overgaat, gaat bij een zekere rijpheid in het dierenleven dezelfde opwaartse ontwikkeling doormaken.

Dit is van zo’n zwaarwegend belang en de kennis daarvan laat de goddelijke wijsheid dan vooral goed herkennen. De mens is nu pas in staat, nu hij zijn voorleven aan deze beschouwing onderwerpt, de verantwoordelijkheid te beseffen, die hij in het aardse leven draagt. Zodat deze eindeloos lange weg van zijn eerdere vormgeving niet volledig nutteloos gegaan werd, wat echter wel het geval zou zijn, als de mens niet de laatste opdracht, waar hij nu in het aardse leven voor geplaats is, eveneens vervult.

Te weten, dat de gehele voorgaande tijd voor niets door de geestelijke wezens, die zich dan tot één geheel, zijn ziel, verenigd hebben, doorleefd zou zijn, zou de mens met een verantwoordelijkheidsgevoel moeten vervullen, zodat hij zijn hele wil en alle kracht aanwendt om zijn opdracht op aarde eveneens geheel en al te vervullen en zijn ziel de definitieve bevrijding uit de materie te brengen.

Amen

L’Opera di Creazione – La solida materia - L’atmosfera – Le piante

Nell’Opera di Creazione visibile di Dio, ogni Forza passa nella materia e vi agisce per la vivificazione di tutto ciò che dal Creatore è destinato allo sviluppo verso l’Alto. La Creazione ha appunto soltanto questo scopo, che gli esseri che si celano in lei si perfezionino. Più la Creazione è formata in modo molteplice tramite l’Amore e l’Onnipotenza di Dio, più grande è anche il numero degli esseri incorporati in lei, ed ora si troverà anche la spiegazione per le innumerevoli variazioni dei Miracoli della Creazione divina. Ora sarà comprensibile, che in forme così diverse della Creazione divina l’essere ha anche ogni possibilità di svilupparsi in tutte le direzioni, che gli deve essere propria una certa facoltà di adattamento, grazie alla quale può adempiere ogni compito in ogni incorporazione. Così le forme di Creazione sono destinate dal Creatore divino di porre le pretese più molteplici all’essere che tende allo sviluppo verso l’Alto. In ogni essere c’è la spinta di abbandonare presto l’attuale forma, e perciò persegue ogni compito postogli con aumentata spinta d’attività. Il soggiorno in ogni forma è limitato nel tempo, ma della durata di tempo molto differente. Gli esseri sono sovente legati nella solida materia incredibilmente a lungo ed hanno da sopportare fino alla loro liberazione sovente lo stato più tormentoso in modo che attendono la loro liberazione con nostalgia e poi si trattengono quasi sempre nello stato non legato nell’atmosfera finché diventa forte in loro la spinta di percorrere la via attraverso il mondo vegetale ed animale, che garantisce loro il divenire liberi da ogni materia. Il desiderio di venire vicino alla Terra si manifesta attraverso precipitazioni atmosferiche di ogni genere e così degli esseri che si erano intrattenuti nell’atmosfera, entrano in diretto contatto con il suolo terrestre e penetrano da questo nelle erbe, piante e fiori, e poi comincia il percorso attraverso il mondo vegetale, che dura nuovamente tempi infiniti, ma attraverso innumerevoli trasformazioni abbreviano il soggiorno in ogni forma e quindi l’essere, che da ciò si è anche notevolmente moltiplicato, passa in forme sempre più grandi, per svolgere dopo una certa maturità lo stesso cammino di sviluppo verso l’Alto nella vita animale. Questo è di una tale importanza gravosa, ed il sapere questo fa soltanto ora riconoscere bene la Sapienza divina; adesso l’uomo è in grado di sottoporre la sua vita antecedente a questa osservazione per misurare la responsabilità che porta nella vita terrena, che questa via infinitamente lunga della sua formazione antecedente non sia stata percorsa totalmente inutile, cosa che però è il caso, se l’uomo non adempie pure l’ultimo compito che gli è posto nella vita terrena. Sapere che tutto il tempo antecedente fosse stato vissuto fino in fondo inutilmente dalle entità spirituali, che si erano unite in un tutto, la sua anima, dovrebbe colmare l’uomo con un sentimento di responsabilità, che adopererebbe ogni volere ed ogni forza per risolvere pure il suo compito sulla Terra e di portare alla sua anima la definitiva liberazione dalla materia.

Amen