• Terug

Doel van het scheppingswerk – Geen totale vernietiging

Met de vernietiging van de wereld, dat wil zeggen de hele zichtbare schepping, blijft al het geestelijke onontwikkeld. Er zou, om zo te zeggen, geen materie meer te vinden zijn, die het geestelijke een verblijfplaats geeft, en het zou dus eeuwig en altijd in dezelfde toestand blijven, omdat er geen taak gegeven zou worden, waardoor het geestelijke tot rijpheid gebracht zou kunnen worden.

Het was dus de bedoeling van de Schepper om dit geestelijke te bevrijden uit de passiviteit enerzijds en uit de onrijpheid anderzijds. Het was Zijn bedoeling om al het geestelijke naar Zich toe te trekken, wat in deze onrijpe toestand nooit mogelijk was. Hij gaf het geestelijke derhalve talloze mogelijkheden om uit te rijpen en zo werd de schepping als het ware een middel tot het doel. Niet de schepping op zich is doel en bestemming van de scheppende goddelijke kracht, maar de uiteindelijke vereniging van al het geestelijke met God, die weer alleen door de schepping mogelijk werd. Alles, wat voor het menselijke oog zichtbaar is, heeft de grote taak om het in zich bergende geestelijke naar de eeuwige Godheid te leiden, want het geestelijke worstelt zich in alle materie omhoog.

Wanneer nu de goddelijke Schepper op bepaalde momenten één of ander scheppingswerk aan de verwoesting of vernietiging prijsgeeft, dan is dit wat dat betreft wijselijk doordacht, als dit het in zich bergende geestelijke vrijgeeft, wat nu verblijf in een nog bestaande of nieuw ontstane schepping kan nemen. Maar een totale vernietiging, een ondergang van de hele schepping zou een eeuwig strafgericht zijn voor al het nog onrijpe geestelijke. Zo’n soort liefde is echter niet de liefde van de goddelijke Schepper, dat Hij al hetgeen van Hem uitgegaan is in zo’n toestand laat blijven, die niet met de volmaaktheid van de Schepper overeenkomt.

Daarom zal een totale vernietiging van de schepping nooit in aanmerking komen. Alleen een voortdurende verandering van al het bestaande, voor zover het met de materie verband heeft. De materie, als drager van al het geestelijke, moet aan een voortdurende verandering blootgesteld zijn, om juist een voortdurende opwaartse ontwikkeling te verzekeren. Pas met de toetreding tot het geestelijke rijk is de materie niet meer nodig, maar het bestaat verder toch nog zo lang in de verbeelding van de onvolmaakte geestelijke wezens, totdat zij zich van de laatste begeerte daarnaar vrij gemaakt hebben en ze dan alleen nog maar in de liefde leven, die de volmaaktheid van al het geestelijke is.

Het moment van de vereniging met God kan zich alleen maar voordoen bij een volledige scheiding van alle materie en dus moet de hele schepping doorleefd zijn. De ziel moet elke vorm, elk scheppingswerk overwonnen hebben. Ze moet zich door al het zichtbare heen gewerkt hebben. Al het geestelijke moet door haar zijn opgenomen, ze moet zichzelf daarmee vergroot hebben en nu in alle volmaaktheid voor haar Schepper staan en hevig verlangen naar de uiteindelijke vereniging met Hem. Dan heeft het scheppingswerk zijn doel volkomen vervuld en het geestelijke naar de hemelse Vader en Schepper van eeuwigheid af geleid.

Amen

Le but de l'Œuvre de Création - Aucune destruction totale

Avec la destruction du monde, c'est-à-dire de toute Création visible, tout le spirituel resterait sous-développé, il ne trouverait plus pour ainsi dire aucune substance qui lui concède demeure, et par conséquent il resterait toujours et éternellement dans la même condition, parce qu'il n'aurait aucune tâche au travers de laquelle le spirituel pourrait être porté à la maturité. Il est donc dans la Volonté du Créateur de libérer ce spirituel de l'inactivité d'un coté et de l'inachèvement de l'autre, il est dans Sa Volonté d'attirer à Lui tout le spirituel, chose qui n'était plus possible dans cette condition d’immaturité; Il lui a donc donné d’innombrables possibilités pour mûrir, et ainsi la Création est parvenue à mi-chemin de son but. La Création en soi n'est pas le but mais le moyen de toute la divine Force créatrice pour atteindre finalement l'unification de tout le spirituel avec Dieu, ce qui est devenu à nouveau possible seulement à travers la Création. Tout ce qui est visible à l'œil humain a la grande tâche de guider vers Dieu le spirituel caché en elle, parce que dans toute matière le spirituel lutte pour s’élever. Si maintenant le divin Créateur expose parfois quelque Œuvre de Création à la destruction ou à l'anéantissement au travers de Sa Volonté, cela est bien sagement pensé puisque le spirituel caché en elle est libéré et peut maintenant prendre demeure dans une Création existante ou bien d’une sorte nouvelle. Mais un total anéantissement, un naufrage de chaque Création, serait une éternelle Punition pour tout le spirituel encore immature. Mais telle n'est pas la Volonté de l'Amour du divin Créateur de laisser s'arrêter dans un tel état tout ce qui procède de Lui, parce que cela ne correspond pas à la Perfection du Créateur. Donc il ne sera jamais question d’un anéantissement total de la Création, mais seulement d’un changement continu de tout ce qui existe, pour autant que cela soit uni avec la matière. La matière comme porteuse de tout le spirituel doit être exposée à un changement continu, pour assurer justement ce développement continu vers le Haut, et seulement avec l'entrée dans le Royaume spirituel celui-ci n'a plus besoin de la matière, mais la matière continuera à exister pendant longtemps encore dans l'imagination de l'être spirituel imparfait, tant que celui-ci ne se sera pas libéré du dernier désir pour elle et ensuite vivre seulement dans l'amour, qui est le Symbole de tout le spirituel. L'instant de l'unification avec Dieu peut intervenir seulement après la totale séparation de toute matière, et donc chaque Création doit être vécue jusqu'au bout, l'âme doit avoir vaincu chaque forme, chaque Œuvre de Création, elle doit avoir travaillé en passant à travers tout le visible, elle doit lui avoir enlevé tout le spirituel, en s’étant accrue elle-même en se l’étant approprié et maintenant elle est devant son Créateur en toute perfection et désire ardemment finalement l'unification avec Lui. Alors l'Œuvre de Création s'est acquittée définitivement de son but et a reconduit le spirituel au Père céleste et Créateur de l'Éternité.

Amen