• Terug

Weg van de ziel voor haar bestaan op aarde - Leer van de herbelichaming

Hoe ver de zorg van de hemelse Vader om Zijn kinderen op aarde zich uitstrekt, kun je daaraan zien, dat elke belichaming tevoren al de grootst mogelijke geestelijke ontwikkeling waarborgt, die in deze vorm kan worden bereikt, zodat de ziel van de mens bij het binnengaan van het vleselijk lichaam zich in een bepaalde graad van rijpheid bevindt en nu de laatste belichaming helemaal voldoende is het kindschap Gods te verkrijgen, wanneer de mens het er zich aan gelegen laat liggen, het aardse leven naar vermogen te benutten, om geestelijk vooruit te gaan. Is deze tijd van genade door eigen wil of weerstand nutteloos of weinig succesvol voor de ziel verstreken, dan is dit des te betreurenswaardiger, omdat nu het wezen juist de gevolgen van zijn weerstand zelf moet dragen. Dat wil zeggen, dat tegelijkertijd al het onrijpe en onvolmaakte geestelijke zich ook doet gevoelen als leed en straf. De ziel zal in dezelfde mate lijden als ze haar zwakheden en fouten inziet en zich hiervan niet meer, zoals op aarde, zelf kan bevrijden. De tijd van genade van de eigen verlossing is voorbij en als het werk van verlossing en liefde van de volmaakte geesten niet zou beginnen om de ziel bij te staan en haar opwaarts te helpen, dan zou de ziel nu reddeloos verloren zijn.

Het is nu echter een verkeerde veronderstelling, een nutteloos doorgebracht aards leven naar believen weer op zich te kunnen nemen om de verzuimde zelfverlossing in te halen. Wanneer zoiets door de Heer van de schepping zonder uitzondering zou zijn voorzien, was het verlossingswerk van de goddelijke Heiland waarlijk niet nodig, want het stond dan ieder wezen zonder meer vrij, het eens mislukte of slecht benutte aardse leven naar believen te herhalen en dan zou zo de enorm grote Zegen van het verlossingswerk aanzienlijk verminderd zijn, terwijl echter juist voor de korte duur van het aardse leven door het werk van verlossing buitensporig veel genaden voor de mens werden verworven, om juist een algeheel vrij worden van de materie in deze tijd mogelijk te maken, hoewel het aan ieder mens wordt overgelaten, deze weg van genaden te kiezen, respectievelijk zich nuttig te maken of de tijd van lijden met alle kwellingen in het hiernamaals op zich te nemen. De oneindige Liefde Gods laat geen wezen aan de eeuwige ondergang ten prooi vallen en er zijn eindeloos veel mogelijkheden tot loutering, maar de tijd op aarde te benutten zal slechts eenmaal zijn toegestaan, op de weinige gevallen na, waarbij de Heer er een bijzondere taak of bedoeling aan verbindt, welke echter niet te generaliseren zijn.

De leer van de reïncarnatie is beslist schadelijk voor de mensen, want ze zullen vanuit een zekere luiheid van geest steeds daarin hun troost of motivatie zoeken, dat ze eens al hun onvolkomenheden en fouten kunnen goedmaken. En zo’n leer zal nooit zegenrijk zijn, want alleen onvermoeid werken aan zichzelf is in staat hen het resultaat op te leveren, dat ze eens tevreden op hun leven kunnen terugzien, terwijl de leer van de herbelichaming steeds een achterdeurtje openlaat, waarvan de zwakken, nalatigen en luien zich bedienen. Geen minuut van uw leven moet u uw doel vergeten; u moet steeds alleen de hereniging met God nastreven en proberen de tijd op aarde tot het uiterste te benutten. Alleen dan maakt u zich waardig, de zorgzame en liefdevolle steun, die God de Heer u ten deel liet vallen, gedurende de oneindig lange weg die u tot aan uw bestaan op aarde gegaan bent.

Amen

(Continuação dos No. 786 e 787) Caminho da alma antes da existência terrena.... Teoria da re-implantação ...

A extensão do cuidado do Pai celeste pelos Seus filhos na Terra pode ser vista pelo fato de que cada encarnação de antemão já garante o maior desenvolvimento espiritual possível que pode ser alcançado nessa forma, de modo que a alma do ser humano está em certo grau de maturidade quando entra no corpo de carne e a última encarnação é totalmente suficiente para a realização da filiação a Deus, se o ser humano fizer questão de usar a vida terrena da melhor forma possível para o progresso espiritual. Se este tempo de graça passou inutilmente ou com pouco sucesso para a alma devido à sua própria vontade ou resistência, isso é ainda mais lamentável porque o ser tem agora de suportar as próprias consequências da sua resistência, ou seja, ao mesmo tempo tudo imaturo e inacabado espiritualmente também tem o efeito de sofrimento e castigo..... A alma sofrerá na mesma medida em que reconhece suas fraquezas e falhas e não pode mais se livrar delas, como na Terra.... O tempo de graça da sua própria redenção terminou, e se a obra de redenção e amor dos seres perfeitos não começasse a ajudar a alma e a educá-la, a alma estaria agora perdida sem salvação.

Mas é um pressuposto errado ser capaz de retomar uma vida terrena inutilmente gasta à vontade, a fim de compensar a auto-redenção perdida. Se tal fosse a intenção do Senhor da Criação, sem exceção, não haveria realmente necessidade do ato de Salvação do Salvador divino, pois então cada ser seria livre, sem mais delongas, para repetir a vida terrena, outrora falhada ou mal usada à vontade, e assim a imensa bênção do ato de Salvação seria consideravelmente reduzida, Considerando, porém, que precisamente durante a curta duração da vida terrena, o ser humano recebeu bênçãos sem medida através do ato de Salvação, a fim de permitir total liberdade da matéria durante este tempo, embora caiba a cada pessoa escolher este caminho de graça ou fazer uso dele, ou fazer uso do sofrimento.... Cabe a cada pessoa escolher este caminho de graça ou fazer uso dele, ou tomar sobre si o tempo do sofrimento no além com todos os seus tormentos. O amor infinito de Deus não deixará nenhum ser cair na ruína eterna, e há um número infinito de oportunidades de purificação, mas só lhe será permitido usar o tempo na Terra uma única vez, com exceção dos poucos casos em que o Senhor tem uma tarefa ou intenção especial com ele...., mas estes nunca poderão ser generalizados. A doutrina da reencenação é sempre prejudicial às pessoas, pois em certa tibieza de espírito elas sempre buscarão conforto ou justificação no fato de que um dia poderão compensar tudo o que lhes falta, e tal doutrina nunca será benéfica, pois só um trabalho inquieto sobre si mesmas poderá trazer-lhes o sucesso de que um dia poderão olhar para trás com satisfação.... enquanto a doutrina da reencenação sempre deixa uma brecha aberta para os fracos, descuidados e tépidos usarem. Não deves esquecer o teu objectivo durante um minuto da tua vida, esforça-te sempre por te reunires com Deus e tenta utilizar ao máximo o teu tempo na Terra, só então te tornarás digno do cuidado amoroso que o Senhor Deus te concedeu durante o caminho infinitamente longo que percorreste até à tua existência terrena....

Amém