• Terug

Natuurwetten - Verandering en roofbouw op de aarde (2)

In het vervolg zal wel alle herstructurering bevorderd worden en men zal proberen de consequenties te trekken, wanneer alle schade die ontstaat als onafwendbaar voor het primaire levensbelang wordt voorgesteld, toch zal dit slechts zolang mogelijk zijn, tot de meest ernstige gevolgen zich zullen vertonen, die voor de mensen een levensbedreigende uitwerking hebben. Want het kleinere kwaad is het gebrek, maar dit te willen verhelpen met het in gevaar brengen van eigen leven, is tegen de goddelijke ordening en dus in strijd met de natuurwetten.

Daarom waarschuwt de Heer voor elk gewelddadig ingrijpen in Zijn scheppingswerk, zodat de mensen zichzelf niet aan de ondergang willen prijsgeven. En het is veel raadzamer zich met weinig tevreden te stellen en aan de aarde geen overvloed aan voortbrengselen te willen onttrekken, want als dit alleen maar gebeurt om aardse goederen te vermeerderen, zal de goddelijke Schepper Zijn toestemming niet geven. Want een dergelijk streven zou niet opbouwend zijn, maar verstorend en moet bijgevolg een nadelige uitwerking voor de mensheid hebben.

Maar legt u aan uw handelwijze en uw maatregelen alleen maar het welzijn van de mensheid ten grondslag, dat dus onder het achterstellen van het eigen aardse voordeel alleen aan de behoeften van de mensheid moet worden voldaan, dan zal de Liefdewil van de Schepper werkzaam worden en ernaar streven, datgene, wat voor het welzijn der mensen aan de aarde werd onttrokken, rijkelijk te vervangen. Want dan handelen de mensen niet uit eigen wil, maar naar Gods Wil. En dit is geen overtreding van de natuurwetten, maar beantwoordt geheel aan de goddelijke ordening.

Het wereldgebeuren zal het bewijs leveren, dat elke verwoesting haar oorsprong heeft in onverzadigbare hebzucht naar aards bezit en dat de Wil van God daar een halt toeroept, waar een zekere grens is bereikt, wanneer Hij de mensheid niet helemaal aan de ondergang wil laten vervallen. Dus kan de mens nooit ongestraft tegen de goddelijke wetten in handelen, zo hij niet zichzelf en zijn medemensen naar lichaam en ziel in gevaar wil brengen.

Amen

(Continuação para Nº 737) Leis da natureza.... Transformação e sobreexploração da terra....

Como resultado, toda a reorganização será certamente promovida e serão feitas tentativas para tirar as consequências, apresentando todos os danos que surjam como inevitáveis para a necessidade da vida, mas isso só será possível até que as consequências mais graves se tornem aparentes, o que terá um efeito fatal sobre as pessoas. Pois o mal menor é a falta, mas tentar remediar isso pondo em perigo a vida é contrário à ordem divina e, portanto, contra as leis da natureza. Por esta razão o Senhor adverte contra qualquer intervenção violenta em Sua obra de criação, se as pessoas não quiserem se abandonar à ruína; e é muito mais aconselhável estar satisfeito com um pouco e não querer privar a Terra de produtos em excesso, pois se isso apenas acontecer para aumentar os bens terrenos o Criador divino não dará Sua aprovação, pois tal esforço não seria construtivo, mas destrutivo e, portanto, deve ter um efeito prejudicial sobre a humanidade. Se, no entanto, apenas basear todas as suas ações e decretos na preocupação com o bem-estar da humanidade, ou seja, se apenas as necessidades da humanidade devem ser satisfeitas com a sua própria vantagem terrena em segundo plano, então a vontade de amor do Criador tornar-se-á ativa e fará todo o esforço para substituir o que foi retirado da Terra para o bem-estar da humanidade, pois então as pessoas não estarão agindo por vontade própria, mas por vontade de Deus, e isso não será uma ofensa às leis da natureza, mas completamente de acordo com a ordem divina. O curso do mundo provará que toda a destruição tem a sua origem na ganância insaciável pelos bens terrenos e que a vontade de Deus lhe porá um fim onde se atinge um certo limite, se Ele não quiser deixar a humanidade cair completamente na ruína. O homem nunca poderá, portanto, agir impunemente contra as leis divinas, se não quiser pôr em perigo a si e aos seus semelhantes de corpo e alma. (interrupção)