• Terug

Loskomen van de materie – Verwaandheid – Besef van zwakheid

Het is van een onuitsprekelijk voordeel, wanneer alle hang naar de materie in de mens onderdrukt wordt, wanneer de geest zich hiervan vrij kan maken en ze ongehinderd de vlucht in het oneindige kan nemen.

De wereld houdt de ziel met ijzeren boeien op de aarde en het lukt alleen een sterke wil om zulke boeien los te maken. En wanneer nu tijdens het aardse bestaan elke kracht ontbreekt en de mens zich willoos laat voortstuwen door de storm van hartstocht, ontketent zich het gewoel van de wereld. Dan zal de geest nooit vrij opwaarts kunnen zweven en zich boven de aardse sfeer verheffen. Hij wordt veeleer gevangen gehouden.

Alleen het lichaam met zijn verlangen naar wereldse vervulling komt tot zijn recht, maar de ziel wordt slecht bedeeld. Ze ervaart gebrek en lijdt onuitsprekelijk omdat ze zich niet kan ontplooien en ze zich niet aan haar bevrijding uit de materie kan wijden. Op de drempel van de dood vallen de mens vaak de schellen van de ogen en hij beseft de grootte van zijn schuld, die onuitsprekelijke kwellingen in het hiernamaals tot gevolg heeft.

De ziel uit God blijft in haar wezen steeds dezelfde. Ze is enkel van de weg van het inzicht afgeweken. Ze is als het ware ten prooi gevallen aan verwaandheid en kan alleen maar op de tegenovergestelde manier weer opwaarts gaan. Door het besef van haar zwakheid en het sterke verlangen weer door God in liefde opgenomen te worden. Dit is op aarde als zwak aards schepsel het snelst te bereiken, want het besef van haar zwakheid en onvolmaaktheid laat haar deemoedig en smekend dichter bij de Schepper komen.

Maar wanneer het aardse bestaan in plaats hiervan weer een verwaand wezen oplevert, dat zich niet deemoedig aan zijn Schepper wil onderwerpen, dan moet nu in het hiernamaals de buitengewoon moeilijke verandering van deze ziel tot stand gebracht worden en daarom zal daar het lijden, met loutering als doel, verreweg smartelijker zijn dan op aarde en er gaat vaak een zeer lange tijd voorbij, voordat zo'n ziel van al het onreine ontdaan is en zo menige ziel blijft zo groot leed bespaard, wanneer ze zich er op aarde aan gelegen laat liggen om de staat van rijpheid te bereiken.

Amen

Separation from the matter.... arrogance.... consciousness of weakness....

It is of incalculable advantage if all inclination towards matter is stifled in the human being, if the spirit can free itself from it and thus take flight into infinity unhindered. The world holds the soul on earth with iron fetters, and only a strong will succeeds in loosening such fetters, and if now for the time of earthly existence all strength is lacking and man lets himself be driven without will by the storm of passion, the world's drive unleashes itself.... Then the spirit will never be able to soar freely and rise above the earthly sphere, it will rather be held captive.... only the body with its desire for worldly fulfilment comes into its own, but the soul is poorly considered.... it languishes and suffers unspeakably, unable to unfold and pursue its liberation from matter. At the threshold of death, the scales often fall from a person's eyes and he realizes the extent of his guilt, which entails unspeakable torment in the afterlife. The soul from God always remains the same in its essence, it has only fallen away from the path of knowledge.... it has, as it were, fallen victim to arrogance and can only ascend again in the opposite way.... through the recognition of its weakness and the strong desire to be received again by God in love. This is most likely to be achieved on earth as a weak earthly creature, because the awareness of its weakness and inadequacy allows it to approach the creator humbly and pleadingly.... But if, instead, earthly existence again produces an arrogant being which does not want to humbly submit to its creator, then the extremely difficult transformation of this soul must now be brought about in the beyond and the suffering for the purpose of purification will therefore be far more painful there than on earth, and before such a soul is purged of all impurity, a very long time often passes and many a soul is spared great suffering until (if) it allows itself to reach the state of maturity on earth....

Amen