• Terug

Ongeloof - Hindernis

Niets is zo schadelijk voor de mensen als een voortdurende volharding in ongeloof. Niet alleen ontbreekt hun de kracht om geestelijk werkzaam te zijn, maar ook is hun de mogelijkheid ontnomen überhaupt geestelijk inzicht na te streven. Hoe zou in deze mensen ook dit streven gewekt moeten worden, wanneer ze zich met louter aardse dingen bezighouden en wanneer ze geen enkel geloof hebben in een opdracht die de eigenlijke bedoeling van hun leven op aarde is.

Slechts al wat vatbaar, zichtbaar en met hun verstand te verklaren is, heeft enigerlei invloed op deze mensen. Maar al het andere, het innerlijke leven, geestelijk gedachtegoed en een mogelijk verder leven na de dood, wijzen ze alleen maar onverschillig af als fantasieën. En zo blijft er voor hen nog slechts een uiterst leeg leven over, dat helemaal gevuld wordt met werelds genot, met allerlei soorten begeertes en gebreken en dat bijgevolg geen verdere gedachten in hen laat opkomen.

Nu is door Gods wijs raadsbesluit echter elk levend wezen zo lang in een vorm belichaamd, totdat de ziel van het wezen rijp is voor een nieuwe vorm, voor een verdere ontwikkeling in een ander omhulsel. Wat de levenstaak van elk klein schepseltje is, moet noodgedwongen ook de opgave zijn van het hoogste levende wezen op aarde, de mens. En de aardse werkzaamheid kan nooit volstaan om deze ene bepaalde graad van rijpheid te garanderen. Deze aardse werkzaamheid is slechts nuttig voor het lichaam, dat in de korte tijd op aarde vergaat, maar niet voor de ziel, die in dit lichaam woont.

Hoe zal de ziel zich ooit tot een hogere rijpheid kunnen ontwikkelen, wanneer haar niet de minste geestelijke voeding geboden wordt, wanneer de mens zich niet inspant haar bij te staan om zich te bevrijden uit het omhulsel dat haar belast, uit de materie en haar ketenen? De ziel van een mens die dit doel niet nastreeft, blijft dan ook op een lage trede. Ze lijdt onuitsprekelijk wanneer nog tijdens het leven op aarde haar geen hulp tegemoet komt en ze heeft in het hiernamaals een uiterst zwaar lot te dragen.

En dit allemaal alleen maar omdat de mens niet gelooft dat hij zichzelf moet verantwoorden voor alles wat hij tijdens het leven op aarde doet of nalaat te doen. Het is aan de mens overgelaten te doen of te laten wat hij wil, aangezien hem de vrije wil werd gegeven. Maar nooit lost zo’n niet herkend en ongebruikt aards leven dan op in het niets. De ziel zal na het aardse heengaan veeleer de onrechtvaardigheid in haar volle omvang inzien en de nutteloos verlopen levenstijd bitter berouwen en in een moeizame strijd en gevecht één trede na de andere proberen op te klimmen, wanneer ze tenminste eerst kennis van de eeuwige Godheid heeft verkregen.

En zo weten jullie dat het geloof nodig is en nooit ofte nimmer te vervangen is door wijsheid en de verstandelijke intentie de schepping te kennen. Alleen een kinderlijk geloof, verbonden met de innigste liefde voor de Heiland, kan jullie naar de eeuwige zaligheid leiden. Maar zonder dit geloof en deze liefde blijven jullie dode schepselen, ook al bewegen jullie je te midden van de bedrijvigheid van de wereld. In de geest zijn jullie arm en jullie kunnen nooit deelachtig worden aan de zegeningen die een vast geloof jullie kan geven, maar jullie zullen in het donker wandelen, totdat jullie uit vrije wil naar licht verlangen en het gelovig aannemen. Dan zullen jullie pas het doel van jullie belichaming kunnen vervullen.

Amen

Faithlessness.... Obstacle....

Nada é mais insalubre para as pessoas do que uma persistência perpétua na falta de fé. Não só lhes falta força para serem espiritualmente ativos, como também são privados da possibilidade de lutar pelo conhecimento espiritual. Como poderia este esforço ser despertado em tais pessoas, se elas só se preocupam com coisas puramente mundanas, se não têm fé numa missão que é o verdadeiro propósito da sua vida na Terra. Apenas tudo o que é tangível, visível e explicável com o seu intelecto tem qualquer influência sobre estas pessoas.... Mas tudo o resto, a vida interior, os pensamentos espirituais e uma possível continuação da vida após a morte.... eles só indiferentemente rejeitam como fantasias, e assim ficam com uma vida extremamente vazia, completamente cheia de prazeres do mundo, com desejos e vícios de todos os tipos e, portanto, não permitem que neles surjam mais pensamentos. Agora, porém, através do sábio conselho de Deus, todo ser vivo é encarnado numa forma até que a alma do ser esteja madura para uma nova formação.... para um desenvolvimento posterior noutra concha. O que é a tarefa da vida para cada criatura menor deve ser também a tarefa do ser vivo mais alto na Terra.... o ser humano, e a atividade terrestre nunca pode ser suficiente para assegurar um certo grau de maturidade para ela..... Esta actividade terrestre é apenas útil para o corpo, que passa num curto espaço de tempo na Terra.... mas não a alma que habita este corpo. Como deveria a alma ser capaz de se desenvolver até uma maturidade maior se não lhe é oferecido o menor alimento espiritual.... se o ser humano não faz um esforço para ajudá-la a libertar-se da cobertura de carga, da matéria e das suas correntes. A alma de uma pessoa que não faz esse esforço permanecerá em estado humilde, sofrerá indizivelmente se não receber ajuda durante a vida terrena e terá de suportar um destino extremamente difícil no além. E tudo isso só porque falta ao ser humano a crença de que ele tem que responder por tudo que ele faz ou não faz na vida terrena. Cabe ao ser humano fazer ou não fazer o que ele quer, já que lhe foi dado livre arbítrio. Mas uma vida terrena tão irreconhecível e inutilizada nunca se dissolverá em nada, antes, após a sua morte terrena, a alma reconhecerá a injustiça em toda a sua severidade e lamentará amargamente a vida inutilmente passada e tentará subir um passo atrás do outro em árdua luta e luta, se alguma vez alcançou a realização da Deidade eterna em primeiro lugar.... E assim você sabe que a fé é necessária e nunca e nunca poderá ser substituída por sabedoria e conhecimento racional da criação.... A fé infantil combinada com o amor sincero ao Salvador pode levar-vos à felicidade eterna, mas sem ela permanecerão criaturas mortas, mesmo que se movam no meio da azáfama do mundo... Você é pobre de espírito e nunca pode participar das bênçãos que uma fé firme pode lhe dar.... mas caminharás na escuridão até que desejes voluntariamente a luz e a aceites fielmente. Só então poderá cumprir o propósito que é o significado da sua encarnação....

Amém