• Terug

Opnamevat - Organische ledematen - Doel van het hart

Zie, het is zoals een grote zee van licht die de mensheid zal overspoelen. Er kunnen weliswaar honderden jaren voorbijgaan totdat er definitief een opheldering van de mensheid kan worden bereikt, toch vertoeft de Heer midden onder jullie. Zo is voor Zijn wil alles mogelijk en de vaten voor de opname van het licht, de waarheid en het inzicht zijn op veel plaatsen opgesteld. Als één van jullie mensen het vurige verlangen heeft om in diepe liefde met zijn Heiland verbonden te zijn, dan is hij als opnamevat zeer goed te gebruiken. En als hij dan steeds zijn wil ondergeschikt maakt aan de goddelijke wil, dan handelt hij voortdurend alleen zoals het hem opgedragen wordt. En de Heer heeft heel veel van zulke gewillige arbeiders nodig in Zijn wijngaard.

Waar ook maar echte devotie voorhanden is, die zich in het hart en in de liefde uit, daar werkt de Heer en is hem steeds nabij. Zo is de verbinding tussen hemel en aarde bestendig en ook zo duidelijk dat iedereen haar herkent, als hij maar zou willen herkennen en als hij met de ogen van het hart zou proberen te kijken, niet met zijn lichamelijke ogen die, doordat ze steeds meer op het materiële gericht zijn, het wezen van de godheid en Zijn werken nauwelijks herkennen. Maar dan ligt het altijd aan henzelf.

Ieder organisch deel heeft zijn doel. Het komt de bestemming na die hem volgens de wil van de Schepper werd toebedeeld. En zo heeft eveneens het hart het hem toegewezen doel te vervullen om al het geestelijk, goddelijk waarachtige in zich op te nemen en zo in voortdurende verbinding te blijven met het hoogste wezen, de eeuwige godheid. Alle andere functies van het menselijke lichaam hebben slechts het doel het lichamelijke leven te bevorderen, maar het hart leidt met zijn eigenlijke werkzaamheid naar de eeuwigheid. Het brengt voor de mensen eeuwige waarde voort doordat het al het geestelijke opneemt en bewaart en zo de drager is van elke geestelijke gedachte. Deze geestelijke gedachten geven de mens eigenlijk pas het echte leven te verstaan en ze waarborgen pas zijn verdere geestelijke ontwikkeling.

Als het menselijke hart geen opnamevat voor al het goddelijke was, waarin zou voor jullie mensen dan wel het doel van het leven te vinden zijn? Jullie kwamen en gingen van deze aarde zoals machinaal verwekte producten van de aarde. Dan zou jullie verblijf hier toch geen enkel verder nut hebben dan een doorlopend bemesten van de aarde zodra jullie lichaam, wanneer het eenmaal tot ontbinding was overgegaan, voor deze aarde afgedaan zou hebben. De nutteloosheid van een dergelijk aards leven ten aanzien van de bedoeling van de schepping moet jullie toch duidelijk worden. Of geloven jullie dat de goddelijke Schepper Zijn scheppingsplan niet wijzer heeft uitgevoerd dan wezens te schapen die na een korte tijd op aarde in een niets vervagen? Oh, wat zijn jullie geestelijk arm, jullie die je deze verkeerde opvatting eigen hebben gemaakt.

Jullie besef zal eens bitter zijn, want de heilige wil van de Schepper kan voor jullie op aarde nooit duidelijk worden, als jullie jezelf niet beschouwen als wat jullie zijn: als kinderen, van de Vader uitgegaan, die op aarde de toestand moeten bereiken van waaruit jullie voor eeuwig weer naar de Vader terug mogen keren. Kinderen die op aarde slechts één opgave hebben: aan God gelijk te worden om voor eeuwig met de goddelijke geest van de Vader verenigd te zijn.

Bij dergelijke problemen faalt het menselijke verstand. En daar hij dat ene niet kan doorgronden, verwerpt hij meteen alles en beschouwt hij zijn bestaan als niets anders dan een toevalligheid waaraan hij zijn aardse leven te danken heeft. Als hij de weg van het vlees zou kennen die zijn ziel al heeft afgelegd en als hij al die stadia terugblikkend innerlijk zou kunnen doorleven, dan zou het doel van zijn leven hem wel duidelijker worden. Maar het aardse leven, onder een zekere dwang of in vol besef van zijn opgave, zou voor hem dan niet dezelfde waarde hebben.

De mens moet geloven wat hij niet weet. Hij moet zijn geest tot volmaaktheid ontwikkelen. Hij moet zichzelf terugvinden in de liefde voor de Heer en Schepper. Daarom zal de mens, die erin slaagt uit zichzelf, uit eigen beweging, zich van het aardse los te maken, zich in de buitengewone genade van God mogen verheugen. Diens leven zal beantwoorden aan het doel. Degene die al in de korte tijd op aarde de verbinding met zijn Heiland zoekt, is eindeloos veel wijzer. Hij heeft zijn bestemming herkend, omdat de Heer Zelf het licht in zijn hart heeft neergelaten. En om nu in dit licht van inzicht over de aarde te gaan is nuttig en brengt zegen voor de eeuwigheid.

Amen

Recipiente de registo.... Membros orgânicos.... Propósito do coração....

Eis que é como um grande mar de luz que inundará a humanidade. Centenas de anos podem passar antes que uma iluminação final da humanidade possa ser alcançada, mas se o Senhor habita em seu meio, todas as coisas são possíveis de acordo com a Sua vontade, e os vasos para a recepção da luz.... da verdade e do conhecimento.... são instalados em muitos lugares. são criados em muitos lugares.... Se um de vós, humanos, tem o desejo de estar unido ao seu Salvador em profundo amor, então ele pode muito bem ser usado como tal receptáculo, e se ele então subordina sempre a sua vontade à vontade divina, então ele só agirá constantemente como lhe é instruído. E o Senhor precisa de muitos trabalhadores dispostos a isso em Sua vinha.... onde só existe a verdadeira piedade, que tem origem no coração e no amor, que é onde o Senhor trabalha e está sempre perto dEle. Assim, a ligação entre o céu e a Terra é constante e tão óbvia que todos a reconhecem, se apenas quisessem reconhecê-la e tentar olhar com os olhos do seu coração, não com os seus olhos físicos que, sempre mais focalizados no material, dificilmente reconhecem a essência da Divindade e do Seu trabalho. Mas depois é sempre a eles que compete. Cada membro orgânico tem o seu propósito.... cumpre o propósito que lhe foi atribuído de acordo com a vontade do Criador. E assim o coração também tem de cumprir o propósito que lhe foi atribuído.... receber em si tudo o que é espiritual, divinamente verdadeiro.... e assim permanecer em constante conexão com a entidade mais elevada, a eterna Deidade..... Todas as outras funções do corpo humano têm apenas o propósito de serem benéficas para a vida corporal, mas o coração com a sua actividade real conduz à eternidade.... Ela cria valores eternos para o ser humano ao receber e nutrir tudo o que é espiritual e é, portanto, a portadora de todo pensamento espiritual, que é o que a verdadeira vida significa para o ser humano em primeiro lugar e só lhe garante um maior desenvolvimento espiritual. Se o coração humano não fosse o receptáculo de tudo o que é divino, onde estaria o verdadeiro propósito da vida para vocês, humanos?.... Você viria e partiria desta terra como produtos semelhantes a máquinas da terra.... então a sua estadia nesta terra não teria mais significado do que uma fertilização contínua da terra.... assim que o seu corpo tivesse passado para a decomposição, seria descartado para esta terra. Certamente a futilidade de tal vida terrena deve ser óbvia para você no sentido da criação.... ou você acredita que o Criador divino não executou o Seu plano de criação de forma mais sábia.... do que criar seres que se fundem em nada após um curto período de tempo na Terra.... Oh, quão pobre espiritualmente você é que adoptou esta visão errónea....

A vossa realização será um dia amarga, pois a vontade santificada do Criador nunca vos poderá ser revelada na Terra se não vos considerardes como aquilo que sois.... como filhos que saíram do Pai, que na Terra alcançarão o estado de poder voltar eternamente para o Pai novamente...., os quais têm apenas uma tarefa na Terra.... Tornar-se semelhante a Deus, para estar eternamente unido ao Pai-espírito divino. O intelecto do ser humano falha por causa de tais problemas, e como ele não consegue entender uma coisa ele rejeita tudo imediatamente e não vê nada mais em sua existência do que uma coincidência à qual ele deve sua vida terrena.... Se ele conhecesse o caminho da carne que a sua alma já tinha tomado antes e pudesse viver em retrospectiva todas as etapas internas, o propósito da sua vida seria certamente mais óbvio para ele.... mas então a vida terrena não lhe seria de tal valor sob uma certa compulsão ou na plena realização da sua tarefa.... O homem deve acreditar no que ele não sabe.... o seu espírito deve desenvolver-se até à perfeição.... ele se encontrará no amor do Senhor e do Criador.... Portanto, a pessoa poderá desfrutar da extraordinária graça de Deus que consegue descobrir de si mesmo.... por sua própria iniciativa.... para se desligar das coisas terrenas.... Cuja vida corresponderá ao propósito. Infinitamente mais sábio é aquele que por pouco tempo na Terra já procura a ligação com o seu Salvador.... Ele reconheceu o seu propósito porque o próprio Senhor baixou a luz em seu coração, e agora caminhar na terra nesta luz de conhecimento é uma bênção e benéfica para a eternidade....

Amém