• Back

죽음 후에도 혼은 계속 산다.

비록 육체가 죽을지라도 너희가 산다는 한가지를 너희는 확신할 수 있다. 그러나 너희의 육체의 죽음 후에 너희가 어떠한 상태에서 살게 될지는 즉 너희 삶이 실제로 생명이라 할 수 있는 축복된 삶이 될지 또는 죽음과 같은 의미를 가진 사랑없음과 무기력한 상태에서 그러나 너희가 아직 존재한다는 의식을 가지고 있기 때문에 고통당해야만 하는 상태에 거하게 될지는 너희 자신에게 달려 있다.

그러나 너희가 전적으로 소멸되는 일은 너희 자신에 대해 더 이상 알지 못하는 일은 너희 존재가 사라지게 되는 일은 절대로 일어나지 않을 것이다. 너희가 계속 존재하기 때문에 너희가 이 땅에서 인간으로 사는 동안에 너희에게 행복한 상태를 만드는 일이 너희의 염려가 되야 한다. 왜냐면 한때 저세상에서 가질 너희의 운명은 너희 자신의 고유의 의지에 관련 된 일이기 때문이다.

너희 자신이 너희가 이 땅에서 사는 너희의 삶의 방식에 따라 이 운명을 만들어 나간다. 삶의 방식이 자신의 유익을 구하지 않는 이웃 사랑이라면, 너희는 너희에게 축복된 운명이 기다리고 있다는 것을 확신할 수 있다. 그러나 너희가 단지 너희 자신을 위해 살면, 너희에게 이웃을 향한 사랑이 부족하게 되고 그러므로 하나님을 향한 사랑이 부족하다.

그러면 너희는 확실하게 고통이 가득한 상태를 기다릴 수 있다. 왜냐면 그러면 너희는 너희에게 모든 것이 부족하기 때문이다. 너희가 빛과 능력과 자유가 부족한 것을 말할 수 없는 고통으로 느끼기 때문이다. 이 땅의 너희의 사람들이 계속해 산다는 것을 아주 적게 믿는 일이 너희의 삶의 방식을 정한다.

왜냐면 너희가 너희의 육신이 사라질지라도 혼은 계속해 존재함을 믿지 않기 때문에 너희가 너희 혼에 대한 책임감이 없기 때문이다. 너희는 진짜 너희 자신이 혼임을 믿지 않는다. 혼이 이 땅에서와 마찬가지로 똑 같이 느끼고 자신의 행복과 밝음을 갈망하고 언젠가 깨달음의 빛 줄기를 얻으면, 혼은 자신의 실제 이 땅의 과제를 깨닫고 돌아보면서 이 과제를 성취시키지 못한 것에 대해 가장 쓰라린 후회를 한다.

반면에 빛이 충만한 영역에 들어갈 수 있는 혼은 찬양과 감사를 노래할 것이고 충만한 능력과 자유 가운데 자신의 행복을 위해 일할 수 있다. 소멸이 되는 일은 없다. 그러나 혼이 어떠한 상태로 계속 존재하는 것을 느낄지는 너희 사람들 스스로 이 땅에서 정한다.

왜냐면 너희가 육신을 입기 시작할 때 아직 부족한 혼의 상태를 개선시키게 너희에게 이 땅의 시간이 주어 졌기 때문이다. (1959년 4월 22일) 그러므로 자신에게 올바르고 쇠하지 않는 생명을 주는 일이 사람의 혼의 일이 되야 한다. 그래서 언젠가 자유와 빛 가운데 혼이 자신의 성장 상태에 따라 역사할 수 있는 나라에서 들어갈 수 있게 되야 한다.

실제 도달할 수 있는 성장 상태는 여러 가지 성장 단계가 가능하지만 그러나 항상 혼이 언젠가 빛의 나라에 들어갈 수 있으면, 생명이라고 말할 수 있다. 그러나 혼이 이 땅의 삶의 마지막에 가서 마찬가지로 똑같이 부족할 수 있고 경우에 따라 심지어 더욱 어둡게 될 수 있다.

그러면 혼의 상태는 죽음의 상태와 같다. 그러면 혼은 이 땅의 삶을 잘못 사용한 것이고 혼은 육신을 입는 은혜를 활용하지 못한 것이다. 그러나 혼은 소멸되지 않을 것이다. 이 상태는 아주 슬프고 불쌍히 여길 만한 상태이다. 그러나 자기 자신의 잘못이다. 왜냐면 사람의 의지만이 혼의 운명을 결정하기 때문이다.

사람의 의지는 자유하다. 사람들이 육체의 죽음 후에 계속 존재함을 믿기 원했으면, 그들은 이 땅에서 더욱 책임감을 가지고 살았을 것이고 가장 깊고도 깊은 곳을 벗어나려고 노력했을 것이다. 그러나 어느 사람에게도 믿게 강요할 수 없다. 그러나 믿음에 도달하게 모든 사람이 도움을 받는다.

아멘

NASTAVAK DUŠINOG ŽIVOTA NAKON SMRTI

Možete biti sigurni kako ćete živjeti čak ako vaše tijelo i podlegne kao žrtva smrti.... Ali stanje vašeg života nakon fizičke smrti ovisi o vama samima, da li će vaš život biti sretan i može se doista nazvati životom, ili ćete sebe pronaći u tami i nemoći koji su usporedivi sa smrću, iako ćete ostati svjesni vašeg postojanja i prema tome ćete morati trpjeti agonije. No slučaj nikad neće biti takav da ćete u potpunosti prestati postojati, da više nećete biti samo-svjesni i da će vaše postojanje biti izbrisano. I baš zbog toga što nastavljate živjeti vi se trebate pobrinuti da za sebe stvorite sretnu situaciju dok i dalje živite na Zemlji. Vaša buduća sudbina u kraljevstvu onostranog je stvar vaše vlastite volje, budući ju vi sami stvarate vašim načinom života na Zemlji. Ako je to život nesebične ljubavi za druge ljude možete također biti sigurni da će vas očekivati blažena sudbina.... Ali ako jedino živite da bi udovoljili sebi, ako vam nedostaje ta ljubav spram vašeg bližnjeg i prema tome spram Boga, možete zbilja očekivati bolnu sudbinu. Onda ćete biti jadni i bijedni pošto će vam nedostajati sve.... svjetlo, snaga i sloboda, i doživjet ćete neopisivu patnju.

Činjenica da vi ljudi na Zemlji imate toliko malo vjere u život nakon smrti također uvjetuje vaše ponašanje, jer vi ste neodgovorni spram vaše duše pošto ne vjerujete kako će ona nastaviti živjeti nakon što vaše tijelo umre. I ne vjerujete kako je duša, naposlijetku, vaše stvarno Ja. Ona će osjećati potpuno isto kao i za vrijeme zemaljskog života, žudjet će za srećom i svjetlom i gorko žaliti jednom kad je stekla tek bljesak svjetla pomoću kojeg prepoznaje svoj stvarni zadatak na Zemlji i gledajući unatrag sebe stravično krivi zbog toga što ga nije ispunila.... Dok će duše koje mogu ući u svjetlosne sfere pjevati hvalospjeve i zahvaljivati te će biti u stanju zaokupiti sebe u punoj snazi i slobodi za njihovu vlastitu sreću.

Duša neće nikad biti uništena/nestati, ali kako će doživjeti svoje nastavljeno postojanje je odlučeno od strane samih ljudi dok su i dalje na Zemlji. Jer ovo vrijeme vam je bilo podareno kako bi poboljšali stanje vaše duše koje je, na početku vašeg utjelovljenja, i dalje prilično nesavršeno. Otud, rad ljudske duše se treba sastojati o priskrbljivanju za sebe istinskog, besmrtnog ‘života’, tako da jednog dana može u slobodi i svjetlu ući u kraljevstvo gdje može biti aktivna u skladu sa svojim stanjem zrelosti, što je u stvari moguće na različitim stupnjevima ali koji se može nazvati ‘životom’ jedino kada joj je dozvoljeno ući u kraljevstvo svjetla. Ali također je moguće da će duša na kraju svojeg zemaljskog života i dalje biti nesavršena kakva je bila i na početku. Doista, ona čak može postati mračnija, i onda će njezino stanje biti usporedivo sa stanjem smrti, budući je zloupotrebila njezin zemaljski život, ona neće iskoristiti milost utjelovljenja, a ipak, neće umrijeti.... To je vrlo tužna, žalosna situacija a ipak, to je njezina vlastita greška, pošto jedino volja ljudskog bića odlučuje sudbinu duše, a ta je volja slobodna. Kada bi ljudi samo vjerovali da će nastaviti živjeti nakon smrti njihovog tijela.... oni bi živjeli odgovornije na Zemlji te bi se nastojali uzdignuti iz najdubljeg ponora.... Ali ni jedan čovjek ne može biti prisiljen na vjeru, pa ipak svatko će biti potpomognut kako bi postao vjernik.

AMEN