• Back

하나님과 거리와 하나님에 대한 잘못 된 관점.

사람과 하나님의 간격이 항상 더 커지고 있고 때가 항상 더욱 종말을 향해 다가가고 있다. 단지 적은 수의 사람들이 이런 간격을 줄인다. 이런 사람들은 그리스도의 교회에 속한 사람들이고 사랑을 행함으로 생명이 깨어난 생명력 있는 믿음을 가진 사람들이다. 이런 소수의 사람들이 세상에 빠지지 않고 의식적으로 살고 하나님의 뜻을 성취시키려고 시도한다. 그들은 하나님께 가까이 다가가고 그들에게 다가오는 종말을 두려움으로 생각할 필요가 없다. 왜냐면 그들은 종말이 와야 하고 왜 와야 하는 지를 알고 그들에게는 종말이 저세상의 나라이나 새 땅의 낙원에서 새로운 삶의 시작을 의미한다는 것을 알기 때문이다.

종말이 혼에게 멸망이 되지 않게 하려면, 먼저 하나님과 거리를 줄여야만 한다. 왜냐면 하나님과 거리는 피할 수 없게 영적인 입자들이 굳어지는 일을 의미하기 때문이다. 즉 영적인 입자들이 가장 굳은 물질로 변형되는 일을 의미하기 때문이다. 하나님과 거리는 무기력을 의미하고 행동할 수 없는 무능력을 의미한다. 이런 상태를 굳은 물질이 분명하게 보여준다. 왜냐면 사랑의 하나님의 힘이 대항하는 영적인 존재에게 흘러갈 수 없기 때문이다. 그러므로 영적인 존재는 완전히 힘이 없고 그가 저항을 포기하기 시작할 때까지 영원한 기간동안 힘이 없는 상태로 머물게 된다.

인간으로서 너희는 힘이 충만하다는 것을 느낀다. 그러므로 너희가 이런 운명을 맞이하는 일을 불가능한 일로 여긴다. 그러나 너희가 하나님과 멀어진 떨어져 이 땅에서 어떤 목표를 달성해야 하는 지에 대해 완전히 무지하고 너희의 사명과는 완전히 반대로 살고 이로써 물질 안으로 새롭게 파문을 받는 운명 외에는 다른 운명을 받을 수 없다. 왜냐면 너희가 하나님과 완전히 떨어져 있고 하나님의 뜻대로 살지 않지 않는 동안에는 비록 너희가 입으로는 하나님을 고백할지라도 하나님을 인정하지 않기 때문이다. 하나님을 향한 이런 태도가 너희에게 아주 고통을 주게 될 것이다.

사람들이 얼마나 적게 영원한 창조주 아버지를 기억하는가! 사람들은 끊임없이 세상 생각으로 가득 차 있고 모든 행동과 생각이 세상일로 향하고 하루를 세상 염려와 세상적인 일로 시작하고 끝을 낸다. 그들에게 생명을 준 분을 위해 남은 시간이 없게 된다. 그들이 자신에게 생명을 준 분을 생각한다면 그분에 대한 어떤 책임감도 갖지 않는다. 그들은 그분을 제외시키고 적은 경우에 공개 예배에 참여하는 일로 만족한다. 왜냐면 이런 예배 참석이 그들에게 전통이 되었기 때문이다.

교회 안에 더 이상 하나님을 증거하는 생명이 없고 사람들 안에 영이 없다. 왜냐면 그들 안에는 더 이상 사랑이 없고 그들 안에 사랑이 없기 때문에 사람 안에 영이 거할 수 없기 때문이고 사랑이 유일하게 하나님과 거리가 줄이고 사랑이 없다면, 하나님과 거리를 거의 극복할 수 없기 때문이다. 심장이 사랑으로 충만한 사람의 하나님을 믿는 믿음이 단지 생명력이 있게 될 것이다. 그러므로 너희가 스스로 이 땅의 사람들의 사랑의 정도를 통해 하나님과 거리가 항상 더 커지는 것을 판단할 수 있게 될 것이고 그러므로 종말이 피할 수 없다는 것을 판단할 수 있게 될 것이다. 왜냐면 사람들이 하나님께 대한 자세를 통해 스스로 종말이 다가오게 하기 때문이다.

아멘

Het van God verwijderd zijn en de verkeerde instelling tegenover Hem

De afstand tussen de mensen en God wordt steeds groter en de tijd loopt steeds meer naar het einde. Slechts zeer weinigen verkleinen deze afstand en dit zijn de mensen, die behoren tot de kerk van Christus, die een levend geloof hebben, dat door werken van liefde tot leven werd gewekt. Het zijn de weinigen, die niet opgaan in de wereld, maar bewust leven, dat wil zeggen: de wil van God proberen te vervullen. Dezen komen dichter bij Hem en ze hoeven niet met angst aan het komende einde te denken, want ze weten ook, dat en waarom het einde moet komen en dat het voor hen alleen het begin betekent van een nieuw leven, in het rijk hierna of in het paradijs van de nieuwe aarde.

En de verwijdering van God moet tevoren worden verkleind, wanneer het einde niet tot ondergang van de ziel moet worden. Want het verwijderd zijn van God betekent onvermijdelijk verharding van de geestelijke substantie, dus omvorming tot de hardste materie. Verwijdering van God betekent krachteloosheid, dus het onvermogen werkzaam te zijn, een toestand die duidelijk de harde materie toont. Want de goddelijke kracht van Liefde kan het geestelijke, dat zich tegen Hem verzet, niet doorstromen en daarom is het totaal zonder kracht en het blijft eeuwige tijden in zijn krachteloze toestand, tot het begint de weerstand op te geven.

Als mens voelt u zich vol kracht en daarom houdt u het niet voor mogelijk, dat dit lot u wacht en u houdt het dáárom niet voor mogelijk, omdat u door uw verwijderd zijn van God geheel onwetend bent, welk doel u op aarde zult moeten bereiken en dat u zich helemaal tegen uw bestemming in gedraagt, zodat er dus voor u geen ander lot kan zijn, dan een hernieuwde kluistering, juist omdat u zich ver weg van God plaatst, omdat u Hem niet erkent, zolang u niet overeenkomstig Zijn Wil leeft, zelfs wanneer u God met de mond bekent. En deze instelling tegenover God zal zich voor u uitermate smartelijk doen gevoelen.

Hoe zelden denkt een mens aan zijn Schepper en Vader van eeuwigheid. Hij is voortdurend van wereldse gedachten vervuld, al zijn doen en denken is gericht op aardse zaken. De dag wordt begonnen en beëindigd met aardse zorgen en aardse bezigheid. Voor Hem, Die hen het leven gaf, blijft geen tijd over en als ze aan Hem denken, dan zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Hem. Ze schuiven Hem terzijde en nemen in enkele gevallen genoegen met een voor ieder toegankelijk uur godsdienst, omdat dit voor hen traditie is geworden. Er is geen leven meer in de kerken, die van God moeten getuigen. Er is geen Geest in hen en de Geest kan dáárom niet in de mensen zijn, omdat er geen liefde meer in hen is, omdat alleen de liefde de verwijdering van God verkleint en zonder liefde de kloof bijna niet is te overbruggen. En het geloof in God zal steeds alleen dáár levend zijn, waar de harten vervuld zijn met liefde. En zo zult u het ook zelf kunnen beoordelen aan de graad van liefde van de mensen op aarde, dat de afstand tot God steeds groter wordt en daarom ook een einde onafwendbaar is, omdat de mensen het zelf naar zich toetrekken door hun instelling tegenover God.

De genadegaven, die de mensen ter beschikking staan - verstand, vrije wil en capaciteiten - gebruiken ze niet om dichter bij God te komen, veeleer om zich steeds meer van Hem weg te spoeden en zo zullen ze deze genadegaven kwijt raken. Ze zullen weer eindeloze tijden onvrij en krachteloos zijn, ze zullen wegzinken in een diepte, waaruit ze zich al met moeite omhoog hadden gewerkt. Doch ze hebben in vrije wil weer op de diepte aangestuurd en hebben zich dus vrijwillig van God verwijderd en deze wil bepaalt hun lot, zodra het einde van deze aarde gekomen is.

Amen