• Back

믿지 않는 사람에게 사랑을 행하도록 자극해주는 일.

믿지 않는 사람에게 영적인 지식을 제공할 수 없다. 왜냐면 그가 증명할 수 없고 단지 믿기를 요구하는 모든 것을 거부하기 때문이다. 그러나 그가 사랑을 행하도록 그에게 자극해줄 수 있다. 왜냐면 그가 단지 사랑의 길을 통해 믿음에 도달할 수 있기 때문이다. 믿지 않는 사람의 심장이 강팍해야만 하는 것은 아니다. 그러므로 믿지 않는 사람에게 이웃이 처한 위험을 보여주고, 그가 마음에 들어 하는 이웃에 의해 이런 위험을 줄여주도록 자극을 받고, 그의 동정심에 호소하고, 그의 자원하여 도와 주려는 의지를 자극하고, 그가 도울 수 있게 하는 그의 이 땅의 형편에 호소하면, 그가 이웃사랑을 아주 잘 행할 수 있다.

스스로 사랑 안에서 사는 사람의 가장 큰 업적은 이웃이 사랑을 행하도록 자극해주는 일이다. 왜냐면 이를 통해 이웃이 믿음을 가질 수 있기 때문이다. 그러나 사랑이 없는 믿음은 죽은 믿음이고 그러므로 믿지 않는 것보다 훨씬 더 가치가 없다. 사람이 이웃의 위험을 지나치는 동안에는 비록 그가 자신을 믿은 사람으로 소개할지라도, 그를 믿음이 없는 사람으로 여길 수 있다. 사람의 주려는 의지가 나타나고, 그가 이웃을 행복하게 해주려고 시도하거나 또는 이웃이 고난을 피하게 해주려고 시도하고, 돕기를 원하면, 그는 또한 그에게 제시된 지식을 들을 수 있고, 그에 대한 입장을 정할 수 있다. 그러면 이 땅의 세상 밖에 존재하는 영의 나라를 믿음이 그 안에서 비로소 살아나게 하는 일이 가능하다.

그러므로 믿지 않는 사람을 이성적으로 설득하려는 일은, 즉 영적인 지식을 그에게 전하고, 이를 영접하도록 설득하는 일은 헛된 사랑의 역사이다. 왜냐면 사랑이 없는 사람은 영적인 지식을 영접할 수 없기 때문이다. 반면에 그에게 사랑의 가르침을 줄 수 있고, 만역에 그 앞에서 이런 사랑의 삶을 모범적으로 살고, 이웃의 고통을 완화시키는 일에 동참하도록 그의 심장에 호소하고, 그 자신이 선한 일을 행하는 기쁨을 찾을 때까지 먼저 자신에게 넘치게 있는 것을 베풀도록 권고하면, 그에게 사랑의 가르침의 효력을 믿을 만하게 해줄 수 있다. 그러면 그를 이미 얻은 것이고, 영적인 지식을 향한 그의 저항이 점점 줄어들고, 그의 불신이 흔들리게 된다. 그는 자신의 삶에 대해 생각하기 시작하고, 믿기 위한 선행조건을 자원하여 영접하고, 믿는 법을 배우게 된다.

아멘

Het aansporen van een ongelovige om werkzaam te zijn in liefde

De ongelovige kan geen geestelijk weten worden toegevoerd, omdat hij alles afwijst wat niet bewezen kan worden maar juist alleen geloof vraagt. Maar hij kan worden aangespoord om werkzaam te zijn in liefde, want alleen op de weg van de liefde kan hij tot geloof komen. Het hart van een ongelovige hoeft niet verhard te zijn, zodat hij dus heel goed werken van naastenliefde zal verrichten wanneer hem de noodtoestand van de medemens voor ogen wordt gebracht. Wanneer hij door een hem welgezinde medemens wordt aangespoord bij te dragen tot leniging van deze nood. Wanneer er een beroep wordt gedaan op zijn medeleven, op zijn hulpvaardigheid en zijn aardse toestand, die het hem mogelijk maakt te helpen.

De grootste verdienste van een mens, die zelf in liefde leeft, is de medemens aan te sporen werkzaam te zijn in liefde. Want daaruit kan dan ook een geloof voortvloeien, dat zonder liefde slechts een dood geloof is en dus niet veel waardevoller dan ongeloof. Zolang een mens aan de nood van de medemens voorbijgaat, kan hij ook als ongelovige worden beschouwd, ofschoon hij zichzelf gelovig noemt. Pas wanneer bij de mens de wil om te geven doorbreekt, wanneer hij tracht de medemens gelukkig te maken of leed van hem af te wenden, wanneer hij helpen wil, is hij ook in staat een hem aangeboden weten aan te horen en er een standpunt over in te nemen. En dan is het dus pas mogelijk in hem een geloof te laten opleven aan een geestelijk rijk, dat zich buiten het aardse rijk bevindt.

Daarom is het vergeefse moeite een ongelovig mens verstandelijk te willen overtuigen, dus hem een geestelijk weten voor te houden en hem te willen overreden het aan te nemen, omdat een mens zonder liefde hiertoe niet in staat is. Daarentegen kan hem wel de goddelijke leer van de liefde voorgehouden worden en de uitwerking ervan geloofwaardig worden gemaakt, wanneer zo’n leven in liefde wordt voorgeleefd en ook op zijn hart een beroep wordt gedaan om deel te nemen aan het lenigen van de nood van de medemens. Wanneer hij eerst wordt aangespoord van zijn overvloed weg te geven, tot hij er dan zelf een diepe vreugde in vindt goed te doen. En dan is hij ook al gewonnen. Dan neemt zijn weerstand tegen geestelijk weten af. Hij wordt in zijn ongeloof aan het wankelen gebracht. Hij begint over zijn leven na te denken en neemt gewilliger aan wat een geloof vooropstelt. Hij zal leren geloven omdat hij nu door de liefde daartoe in staat is geworden.

Amen