• Back

영의 상태.... 하나님을 생각하는 일이 자신을 고귀하게 만드는 일을 돕는다....

사람들은 일상적인 걱정 속에서 그들의 영적인 상태에 주의를 기울이지 않는다. 그들은 이 땅의 일을 하며, 영원한 신성과의 연결에 관해 단지 가장 작게 라도 생각하지 않는다. 그러므로 그들은 자녀와 아버지의 관계를 확립할 수 없고, 그들이 너무 많이 이 땅의 활동에만 관심을 가지고 사는 동안에는 하늘의 아버지와 분리가 된 상태로 머문다.

어느 때이든지 항상 가장 간단한 해결책은 자신을 하나님의 은혜에 맡기는 일이다. 그러면 그들은 아주 풍성하게 얻을 것이고, 그들의 이 땅의 활동도 또한 주님의 축복을 받을 것이다. 하나님을 향한 생각이 삶의 길에 동반이 된다면, 이 땅의 자녀는 말할 수 없는 행복한 상황에 처한다. 왜냐하면 그런 생각으로 그는 또한 이 땅의 자녀에게 영적인 창조를 하도록 자극해주고 전적으로 이 땅의 이익만을 추구하는 타락하는 일로부터 보호해주는 영적 힘을 얻기 때문이다. 사람이 단지 하나님의 존재에 대해 생각하고, 자신의 내면에 이 땅의 삶의 목적이 무엇이고, 자신이 창조주 하나님과 어떤 관계에 있는지 묻는다면, 혼을 향한 진정한 작업을 시작하게 된다. 그러면 그는 자원하여 선한 영의 세력에게 자신을 드린다. 선한 영의 세력은 생각이 항상 같은 방향을 유지하도록, 혼이 무한의 세계와 창조주에 대해 끊임없이 관심을 갖도록 하기 위해 자신들의 권세를 활용한다.

자신의 영을 한번 이런 길로 인도한 사람은 동시에 자신의 성품을 바꿀 것이다. 왜냐하면 항상 이 땅에서 돌이키는 일이 선행이 되는 하나님을 향한 생각이 설명할 수 있는 결과로써 자신을 고귀하게 만드는 결과를 가져다줄 것이기 때문이다. 이런 일은 또한 더 높은 영적 존재가 사람의 생각에 영향을 미친 결과이기도 하다. 그러나 그의 심장이 사랑이 되었을 때, 하나님을 의식하는 가운데 단지 사랑을 베풀 수밖에 없을 때, 비로소 모든 충만한 힘이 그에게 임할 것이다. 그러면 사람은 점점 자신의 나쁜 습관을 버리고, 점점 더 영화가 되고, 그럴수록 그의 영의 친구들이 그의 혼에 미치는 영향이 더 커지게 될 것이다. 사람이 자원하여 선한 의지를 가진 영의 세력에게 자신을 맡기면, 사람이 추구하는 일이 쉬운 일이 된다.

처음에 그에게 말할 수 없게 힘이 들게 한 일이 이제 그가 기쁨으로 행하는, 그에게 쉬운 일이 된다. 하나님이 인간에게 어떤 사명을 주었는지를 알고, 모든 심장을 다해 이 사명을 완수할 수 있다는 일이 유일하게 이미 하나님의 은혜의 증거이고, 이 증거를 향한 감사가 사람을 가장 열심히 노력하도록 이끌 것이다. 왜냐하면 지식이 없이 이 땅의 삶을 사는 일은 이 땅의 삶을 너무 어렵게 만들고, 혼이 만족스러운 활동을 하지 못하게 하기 때문이다.

아버지와 연결을 이루지 못한 동안의 이 땅의 날은 영원을 위해 쓸모 없이 산 날이다. 의식적으로 든 무의식적으로 든 사랑이 사람 안에서 역사할 때, 사람은 이 땅에서 진정으로 살기 시작한다. 그러면 영의 상태가 더 밝아지게 될 것이다. 그는 주변의 모든 것을 깨닫는 가운데 바라보고, 심장의 미세한 자극을 따르고, 자신의 창조주를 생각하면서 내면의 평화를 구하고 찾을 것이다.

그는 삶의 유일한 목적을 깨닫고, 이제 열심을 드려 이 목적을 성취시키려고 한다. 그는 이 지식의 관점에서 모든 것을 바라보고 위로부터 온 하나님이 사람에게 보낸 돕는 세력의 인도를 자신이 자원하여 받는다. 그의 길은 이제 그를 확실하게 그의 영원한 고향으로, 그의 하나님 아버지께 인도해야만 한다.

아멘

Toestand van de geest – Gedachten aan God hulp voor de zelfveredeling

De mensen letten niet op de toestand van hun geest als ze zich te midden van de dagelijkse zorgen bevinden. Ze wijden zich aan hun aardse arbeid en zijn er niet in het geringste op bedacht zich met de eeuwige godheid te verbinden. De verhouding van het kind tot de Vader kunnen ze daarom niet tot stand brengen en zo blijven ze gescheiden van de Vader in de hemel zolang ze zich al te zeer met hun aardse werkzaamheid bezighouden. De eenvoudigste oplossing zou te allen tijden zijn het zichzelf aanbevelen in de goddelijke genade. Ze zouden dan in zo grote mate scheppen en ook hun aardse werkzaamheid zou gezegend zijn door de Heer. Voor zover de gedachte aan God de levensweg begeleidt, is het mensenkind in een onnoemelijk gelukkige toestand, want met deze gedachte nemen bij hem ook de geestelijke krachten toe, die het mensenkind tot geestelijk bezig zijn aansporen en voor terugval in aardse interesses beschermen.

De mens begint de eigenlijke arbeid aan de ziel als hij zich in gedachten alleen maar met het goddelijke Wezen bezighoudt, als hij zich in zijn innerlijk de vraag stelt wat het doel van het leven op aarde is en in welke verhouding hij zelf tot de goddelijke Schepper staat. Dan heeft hij zich gewillig in de macht van goede geestelijke krachten gegeven die deze macht benutten en hunnerzijds alles aanwenden om de gedachten steeds dezelfde richting te laten behouden, dat ze zich onophoudelijk bezig houden met de oneindigheid en haar Schepper. Wie eenmaal zijn geest in zulke banen leidt, zal gelijktijdig ook zijn eigen wezen veranderen, want de gedachte aan God, waaraan altijd een afwenden van het aardse voorafgaat, zal op verklaarbare wijze een zelfverdeling tot gevolg hebben, wat ook weer een inwerking van hogere geestelijke wezens op de gevoel van de mensen is.

Maar de kracht zal de mens pas dan in alle volheid toegestuurd worden als zijn hart liefde geworden is, als het vanuit het bewustzijn van God niet anders kan dan liefde geven. Dan legt de mens steeds meer zijn kwade gewoonten af, hij vergeestelijkt zich steeds meer en des te groter zal de invloed van zijn geestelijke vrienden op zijn ziel zijn. Het streven van de mens is dan gemakkelijk als hij zich gewillig aan deze hem goed gezinde geestelijke kracht toevertrouwt. Wat hem aanvankelijk onnoemelijke moeite bezorgde, is voor hem nu een gemakkelijk werk geworden, welke hij opgewekt verricht.

Te weten welke opdracht God de mensen toebedacht heeft, en deze opdracht met het gehele hart te kunnen vervullen, is alleen al zo’n bewijs van goddelijke genade, dat de dankbaarheid hiervoor de mensen tot het ijverigste streven zal aanzetten. Want zonder weten door het leven op aarde gaan, heeft voor de ziel een moeilijke, niet bevredigende werkzaamheid tot gevolg. Zolang de verbinding met de Vader niet is gevonden, zijn de dagen op aarde nutteloos geleefd voor de eeuwigheid. Pas wanneer de liefde in de mens werkzaam is, bewust of onbewust, begint de mens op aarde werkelijk te leven. De geestelijke toestand zal vervolgens een helderdere zijn, hij zal beseffend alles rondom zich beschouwen, hij zal aan de fijne opwellingen van het hart toegeven en de innerlijke vrede zoeken en vinden in de gedachten aan de Schepper. Hij heeft het enige doel van het leven herkend en zoekt nu hem met ijver te vervullen. Hij bekijkt alles alleen nog maar vanuit het gezichtspunt van dit besef en laat zich gewillig door boven leiden, door de van God toegezonden helpende kracht en zijn weg moet hem nu veilig leiden, het eeuwige vaderland en zijn goddelijke Vader tegemoet.

Amen