• Indietro

Il concetto di Eternità – La Perfezione

Sono passati spazi di tempo infinitamente lunghi, nei quali la Mia Volontà di Creatore era attiva, per ricondurre di nuovo a Me tutto lo spirituale allontanato. Sono quindi sorte infinitamente tante Creazioni, che dovevano rendere possibile questo ritorno, ed innumerevoli anime hanno raggiunto questa meta, che dimorano di nuovo presso di Me nella Luce. Ma sono necessari ancora moltissimi spazi di tempo, prima che tutto lo spirituale abbia di nuovo ripercorso la via di ritorno a Me. Perché innumerevoli sono gli esseri che sono proceduti da Me ed una volta si sono allontanati da Me nella libera volontà. Sono delle Eternità, degli spazi di tempo di inafferrabile durata per voi uomini, e perciò può ben essere impiegata la parola “eterno”, senza essere un falso concetto per voi, benché una volta verrà il momento, in cui ad ogni spazio di tempo viene posto una fine. Perché per Me anche la durata di tempo più lunga è soltanto un attimo, ma per tutto il creato, è un periodo infinitamente lungo da trascorrere nello stato dell’imperfezione. Ed ora comprenderete, che un limite di tempo è sempre soltanto uno stato nell’imperfezione, che invece la perfezione non conosce nessuna limitazione, che per tutto il perfetto non può più essere impiegato il concetto “tempo”, e così è insignificante per Me, quando il definitivo ritorno a Me si sarà svolto. Ma per voi, le Mie creature, che siete diventati imperfetti per la vostra propria colpa, è della massima importanza, quanto tempo vi trovate in uno stato, che è per voi tormentoso e la cui durata di tempo viene abbreviata o prolungata da voi stessi. Più profondamente vi trovate nel peccato, più siete ancora lontani dalla perfezione, più vi impaurisce il concetto di tempo e spazio, appunto perché per voi è inafferrabile e perciò non può essere negato, perché il tempo della vostra vita terrena è strettamente limitato e sono comunque diventati la certezza per voi dei tempi infiniti nel passato e pure dei tempi infiniti nel futuro. L’ultimo è persino una ferma convinzione, in modo che non ritenete possibile nessun terminare di un’epoca di tempo. Una convinzione è giustificata in quanto che non esiste nessuna “fine”, che lo spirituale rimane esistente per sempre ed in eterno, che soltanto questo è unicamente “reale”, che passa soltanto ciò che è irreale, che sono soltanto dei mezzi per il ritorno a Me. E troppo sovente l’uomo stesso si inserisce nell’irreale, in ciò che non ha consistenza, che passa, come passa il tempo, perché non pensa allo spirituale in sé, al quale non è posto nessun limite e che non può mai in eterno passare, che però può percepire dei tormenti per delle Eternità, perché necessita delle Eternità per diventare perfetto, per poi però essere anche infinitamente perfetto nella pienissima libertà, indipendente da tempo e spazio, perché soggiorna di nuovo presso di Me, Che Sono senza Inizio e senza Fine ed ovunque, Che Sono dall’Eternità in Eternità.

Amen

Eeuwigheidsbegrip - Volmaaktheid

Oneindig lange tijdsruimten zijn er vergaan waarin mijn wil om te scheppen werkzaam was om al het geestelijke dat van Mij verwijderd was weer terug te brengen. Oneindig veel scheppingen zijn er zo ontstaan die deze terugkeer mogelijk moesten maken en ontelbare zielen hebben hun doel bereikt dat ze weer bij Mij verblijven in het licht. Maar nog veel langere tijdsruimten zijn er vereist tot al het geestelijke de weg terug naar Mij zal hebben afgelegd. Want ontelbaar zijn de wezens die uit Mij voortkwamen en zich in vrije wil eens van Mij wegspoedden.

Het zijn eeuwigheden, tijdsruimten van voor u mensen onvoorstelbare duur en daarom kan het woord "eeuwig" wel worden gebruikt zonder voor u een verkeerd begrip te zijn, ofschoon ook eens het tijdstip komt waarop aan elke tijdsruimte een grens is gesteld. Want voor Mij is ook de langste tijdsduur slechts als een ogenblik, voor al het geschapene echter, in een toestand van onvolmaaktheid, oneindig lang. In de toestand van onvolmaaktheid. En nu zult u begrijpen dat er altijd alleen in de toestand van onvolmaaktheid een begrenzing van tijd bestaat, dat daarentegen de volmaaktheid geen begrenzing kent, dat voor al het volmaakte het begrip "tijd" niet meer kan worden gebruikt en derhalve is het voor Mij zelf onbelangrijk wanneer de algehele terugkeer naar Mij voltrokken is. Maar voor u, mijn schepselen die door eigen schuld onvolmaakt bent geworden, is het van de grootste betekenis hoe lang u zich in een toestand bevindt die voor u kwellend is en waarvan de tijdsduur dus door uzelf verkort wordt of langer wordt gemaakt.

Hoe zondiger u bent, hoe verder u nog van de volmaaktheid verwijderd bent, des te meer beangstigt u het begrip van tijd en ruimte. Juist omdat het voor u onvoorstelbaar is en toch niet kan worden geloochend, omdat uw tijd van leven op aarde nauw begrensd is en er toch eindeloze tijden van het verleden en evenzo eindeloze tijden van de toekomst voor u tot een zekerheid zijn geworden. Dit laatste is zelfs uw vaste overtuiging zodat u geen beëindigen van een tijdperk voor mogelijk houdt. Uw overtuiging is in zoverre juist, dat er geen "einde" bestaat, dat altijd en eeuwig het geestelijke bestaan blijft, dat echter alleen dat het werkelijke is, dat alleen dat vergaat wat niet werkelijk is, wat alleen maar middelen zijn om naar Mij terug te keren. En al te vaak rekent de mens zichzelf tot het onwerkelijke, tot datgene wat geen duurzaamheid heeft, wat vergaat zoals de tijd vergaat, omdat hij niet aan het geestelijke in zich denkt dat geen begrenzing is gesteld en dat eeuwig niet kan vergaan, maar dat eeuwigheden kwellingen kan ondergaan omdat er eeuwigheden voor nodig zijn om volmaakt te worden en dan echter ook eindeloos gelukzalig te zijn in volledige vrijheid, onafhankelijk van tijd en ruimte, omdat het weer bij Mij verblijft - en Ik ben zonder begin en einde en overal, Ik ben van eeuwigheid tot eeuwigheid.

Amen