• Indietro

L’incorporazione di molte anime di Luce nel tempo della fine

Il mondo terreno serve anche agli esseri di Luce per il loro perfezionamento, perché fornisce le maggiori possibilità per raggiungere la figliolanza di Dio, che anche un essere di Luce può raggiungere soltanto mediante una vita nella carne su questa Terra. Il percorso su questa Terra come uomo però non premette lo sviluppo verso l’Alto nello stato dell’obbligo, ma un’anima di Luce può generarsi direttamente nella carne, per ora eseguire ora la libera decisione di volontà, per cui le vengono sovente imposte delle dure prove. Sempre di nuovo scendono delle anime di Luce sulla Terra, e particolarmente nell’ultimo tempo prima della fine sono concesse molte di tali incorporazioni, perché proprio questo difficile tempo di vita terrena garantisce il massimo grado di maturità, come però anche gli uomini erranti hanno bisogno di guide spirituali, che soltanto tali uomini incorporati come esseri di Luce possono essere. Anche Gesù Cristo Era una tale Anima di Luce che ha presa su di Sé una ultragrande e santa Missione che ha posto la massima Pretesa alla volontà di un Uomo. La Sua anima era bensì perfetta quando è venuta sulla Terra, ciononostante questo grado di Luce non aveva nessuna influenza sulla Vita terrena dell’Uomo Gesù, altrimenti la sua Missione, la Redenzione dell’Umanità, avrebbe perduto nel valore. Erano delle condizioni estremamente difficili, che venivano poste come tali all’Uomo. Lui doveva, come ogni altro uomo, vincere il corpo con i suoi desideri e brame, che in Lui erano sviluppati oltremodo forti e quindi richiedevano oltremodo grande autocontrollo e mortificazione della carne. La Sua Anima doveva resistere a delle tentazioni molto grandi, era una costante lotta che l’Uomo Gesù ha dovuto condurre contro Sé Stesso. E perciò il Suo Amore, la Mansuetudine e la Pazienza erano da valutare molto di più che quelli di un uomo mite, senza brame, che non ha bisogno di vincere nulla, perché nulla o poco lo attrae. L’Anima di Luce sapeva sin dal principio della sua Missione ed ha percorsa la sua via terrena, quando la miseria dell’umanità lo ha richiesta. Quindi Gesù è venuto sulla Terra in un tempo, quando l’istintività si era propagata troppo fra l’umanità ed ora doveva essere dato un esempio agli uomini, che e come era possibile dominare questa istintività. L’amore può tutto, anche la cosa più difficile, mediante la sua Forza. Non esiste nulla di insuperabile per un uomo che vive nell’amore. L’amore stesso è forza e può quindi anche formare la libera volontà ad inaudita forza, in modo che all’uomo tutto è possibile. Se ora nel tempo della fine si svolge una straordinaria numerosa incorporazione di anime di Luce sulla Terra, allora a tutti costoro viene data una missione, che richiede amore e forza di volontà. Ma tutte queste anime hanno in comune una cosa: di diffondere la Parola divina fra gli uomini, perché tramite delle anime sapienti viene loro dischiuso il sapere sulla Terra, cioè portato alla memoria, e li spinge a dare questo sapere ai prossimi che camminano nell’oscurità dello spirito e quindi questo è un segnale di coloro che sono dall’Alto, che sono ferventemente partecipi nella diffusione della Parola divina, ma beninteso, della Parola, che ha avuto la Sua Origine nel Regno spirituale. La Dottrina d’Amore che Gesù Cristo ha annunciato sulla Terra, era la Parola Stessa di Dio pronunciata tramite Gesù e tale rimarrà anche in tutta l’Eternità. E si deve sempre menzionare questa Dottrina d’Amore dove un uomo vuole garantire per Dio. Ora degli esseri di Luce incorporati trovano nella diffusione di questa divina Dottrina d’Amore soltanto la loro felicità terrena, e costoro sono i giusti rappresentanti di Dio sulla Terra. Quello che viene insegnato al di fuori di questa Dottrina, è opera d’uomo. Chi subentra a questa non proviene dal Regno di Luce, ma il regno dell’oscurità è la sua patria. E delle anime di Luce avranno sempre il desiderio di procedere contro tali insegnamenti, cosa che avverrà oltremodo sovente nel tempo della fine.

Amen

Belichaming van vele lichtwezens in de eindtijd

De aardse wereld dient ook de lichtwezens voor hun voltooiing. Want ze geeft de meeste mogelijkheden om het kindschap Gods te verkrijgen, dat ook een lichtwezen alleen door een leven in het vlees op deze aarde kan bereiken. Maar de gang over deze aarde als mens vereist dan niet de positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand; doch een lichtziel kan zich direkt in het vlees laten verwekken, om nu de vrije wilsbeslissing af te leggen, waartoe haar vaak harde beproevingen worden opgelegd. Steeds weer dalen lichtzielen af naar de aarde en heel in het bijzonder in de laatste tijd voor het einde zijn veel van zulke belichamingen toegestaan, omdat juist deze moeilijke tijd van het aardse bestaan de hoogste graad van rijpheid waarborgt, evenals echter ook de dwalende mensen geestelijke leiders nodig hebben, die alleen zulke als mens belichaamde lichtwezens kunnen zijn.

Zo’n Lichtziel was ook Jezus Christus, Die een enorm grote en heilige Missie op Zich nam, welke de zwaarste eisen aan de wil van een mens stelde. Zijn Ziel was wel volmaakt toen Hij deze aarde betrad, maar toch had deze graad van licht geen invloed op het aardse bestaan van de Mens Jezus, daar anders Zijn Missie - de verlossing van de mensheid - aan waarde verloren zou hebben. Het waren uiterst zware eisen, die aan de Mens als zodanig werden gesteld. Hij moest, net als ieder ander mens, het lichaam met zijn wensen en begeerten overwinnen, die buitengewoon sterk in Hem ontwikkeld waren en wat dus buitengewone zelfbeheersing en kastijding vereiste. Zijn Ziel moest zeer grote verleidingen weerstaan; het was een voortdurende strijd, die de Mens Jezus in Zijn jeugd had te voeren tegen Zich Zelf. En daarom waren Zijn Liefde, de zachtmoedigheid en het geduld veel hoger te waarderen, dan die van een zacht mens zonder begeerten, die niets hoeft te overwinnen, omdat hem niets of weinig aanlokt. De Ziel van het Licht kende vanaf het allereerste begin Haar Missie en ging Haar weg over de aarde, toen de nood van de mensheid dit vroeg. Dus kwam Jezus op een tijd naar de aarde, waarin de onbeheerstheid onder de mensen de overhand had genomen en de mensen nu juist een voorbeeld moest worden gegeven, dat en hoe het mogelijk was, de onbeheerstheid de baas te worden.

Alles, ook het moeilijkste, vermag de liefde door haar kracht. Er bestaat niets onoverwinnelijks voor een mens, die in de liefde leeft. De liefde zelf is de kracht en kan dus ook de vrije wil tot ongehoorde kracht maken, zodat voor de mens alles mogelijk is. Wanneer er nu in de tijd van het einde buitengewoon talrijke belichaming van lichtzielen op aarde plaatsvindt, dan wordt aan deze allemaal een missie opgedragen, die liefde en wilskracht vereisen. Maar al deze zielen is hetzelfde eigen: het goddelijke Woord onder de mensen te verbreiden. Want door wetende zielen wordt hen op aarde het weten ontsloten, respectievelijk in herinnering gebracht. En het spoort hen aan, dit weten door te geven aan de medemensen, die in geestelijke duisternis voortgaan. En dus is dit een kenmerk van diegenen, die van boven zijn, dat ze ijverig deel hebben aan de verbreiding van het goddelijk Woord, maar let wel: van het Woord, dat in het geestelijke rijk zijn oorsprong heeft.

De leer van de Liefde, die Jezus Christus op aarde heeft verkondigd, was het door God Zelf door Jezus gesproken Woord en zal het ook blijven, tot in alle eeuwigheid. En van deze leer van de Liefde zal en moet steeds gewag worden gemaakt, waar een mens voor God wil opkomen. Belichaamde Lichtzielen nu vinden in de verbreiding van deze goddelijke Liefdeleer alleen hun geluk op aarde en dezen zijn de ware vertegenwoordigers van God op aarde. Wat buiten deze leer wordt onderwezen, is mensenwerk. Wie daarvoor opkomt, is niet afkomstig uit het rijk van het Licht; veeleer is het rijk van de duisternis zijn vaderland. En lichtzielen zullen steeds het verlangen hebben om tegen zulke leren op te treden, wat in de eindtijd buitengewoon vaak zal voorkomen.

Amen