• Indietro

Il soffrire e morire di Gesù sulla Croce - Il Sacrificio dell’Espiazione

Il soffrire e morire di Gesù sulla Croce era il più grande Sacrificio d’Amore, che mai un uomo ha portato sulla Terra. Non era un Sacrificio d’Espiazione di un uomo colpevole, non era una punizione meritata, ma un Sacrificio, che è stato portato per la colpa di peccato di altri uomini per un profondissimo Amore per loro. E’ stato un volontario Sacrificio d’Espiazione, che doveva riscattare i prossimi dalla loro punizione ben meritata. La morte sulla Croce era indicibilmente tormentosa, e ciononostante Gesù l’ha scelto, perché il Suo Corpo voleva soffrire per l’ultragrande Amore per l’umanità. Lui voleva fare qualcosa, per cui gli uomini non erano in grado, Egli voleva prendere su di Sé i tormenti, per risparmiarli ai prossimi. Lui sapeva che la sorte degli uomini dopo la morte sono sofferenze e tormenti come giusta punizione della loro caduta da Dio, cioè della volontà rivolta contro Dio e del Suo Amore Egli voleva diminuire queste sofferenze e tormenti, mentre Lui Stesso li voleva prendere su di Sé, quindi portava volontariamente la sofferenza, affinché costoro non l’avessero da portare. Quindi Egli ha scelto la morte più terribile, la morte sulla Croce ed ha sacrificato questi indicibili tormenti al Padre Suo nel Cielo. Lui Gli ha portato il Sacrificio dell’Espiazione, mentre soffriva e moriva per l’umanità peccaminosa. E questo Sacrificio era compiacente a Dio, perché Gesù Era puro ed innocente, Egli Era senza peccato. In Lui non c’era la minima colpa, ma ha scelto la morte, che espiava i crimini peggiori, che era indicibilmente tormentosa e disonorante. Ha lasciato inchiodare sulla Croce il Suo Corpo puro da uomini, che nel loro stato lontano da Dio erano seguaci di Satana, e per questo oltre al corpo anche la Sua Anima soffriva inimmaginabili tormenti, perché la Sua pura Anima percepiva ogni peccaminosità come tormento; l’Anima, che Era diventata Amore, soffriva sotto il disamore ed ha preso comunque su di Sé questi tormenti, per rendere con ciò più sopportabile la sorte degli uomini. Il Sacrificio era stato portato a Dio nell’Amore compassionevole, e Dio lo ha accettato con Compiacimento. L’Uomo Gesù doveva privarSi totalmente del Suo Amore per il mondo, prima che Egli avesse potuto portare questo Sacrificio, doveva liberarSi da ogni desiderio, doveva essere pronto a rinunciare a tutto per libera volontà, solo allora Lui Era pronto per questo Sacrificio di morte. Il Suo Amore era così grande, che era solo ancora rivolto ai prossimi, ma non al Suo proprio Corpo. E dato che questo ultragrande Amore Lo ha mosso a portare un tale Sacrificio, Dio lo ha accettato. E così Gesù ha liberato l’umanità dall’eterna morte attraverso le Sue sofferenze ed il Suo morire sulla Croce, che superava ogni altra morte in dolori e tormenti, perché il Suo Amore era così grande, che era pronto a portare tutto per via dell’umanità, che senza la Sua Opera di Redenzione, senza questo Sacrificio sulla Croce, avrebbe dovuto soffrire attraverso delle Eternità, se voleva espiare lei stessa la sua inafferrabilmente grande colpa di peccato.

Amen

Het lijden en sterven van Jezus aan het kruis - Zoenoffer

Het lijden en sterven van Jezus was het grootste offer van liefde dat een mens op aarde ooit gebracht heeft. Het was geen zoenoffer van een schuldig mens. Het was geen verdiende straf, maar een offer dat gebracht werd voor de zondeschuld van andere mensen uit diepste liefde voor dezen.

Het was een vrijwillig zoenoffer dat de medemensen vrij moest kopen van hun welverdiende straf.

De kruisdood was onuitsprekelijk kwellend. En toch koos Jezus deze, omdat Zijn lichaam wilde lijden uit overgrote liefde voor de mensheid. Hij wilde iets doen waartoe de mensen niet in staat waren. Hij wilde kwellingen op zich nemen om ze de medemensen te besparen. Hij wist dat het lot van de mensen na de dood lijden en kwellingen betekent als rechtvaardige straf voor hun afval van God, dat wil zeggen de tegen God gerichte wil. En in Zijn liefde wilde Hij dit lijden en deze kwellingen verminderen, doordat Hij zelf ze op zich wilde nemen. Hij droeg dus vrijwillig leed, opdat de anderen het niet hoefden te dragen. En dus koos Hij de pijnlijkste dood - de dood aan het kruis - en offerde deze onuitsprekelijke kwellingen aan Zijn Vader in de hemel. Hij bracht Hem het zoenoffer, doordat Hij leed en stierf voor de zondige mensheid.

En dit offer was God welgevallig. Want Jezus was rein en zonder schuld. Hij was zonder zonde.

Er was niet de geringste schuld in Hem, maar Hij koos de dood die voor de zwaarste misdaden boete deed, die onnoemelijk kwellend en onterend was.

Hij liet Zijn reine lichaam aan het kruis slaan door mensen die in hun ver van God verwijderde toestand, aanhangers van de satan waren. En ook Zijn ziel leed daardoor onvoorstelbare kwellingen, samen met het lichaam. Want Zijn reine ziel voelde elke zondigheid als kwelling. De ziel die tot liefde was geworden, leed onder de liefdeloosheid. En toch nam ze deze kwellingen op zich om daardoor het lot van de mensen draaglijker te maken. Het offer was in erbarmende liefde aan God gebracht en God nam het welgevallig aan.

De mens Jezus moest geheel en al van Zijn liefde voor de wereld afzien, voordat Hij dit offer kon brengen. Hij moest zich vrijmaken van elk verlangen. Hij moest uit vrije wil bereid zijn alles op te offeren, pas dan was Hij tot deze offerdood in staat.

Zijn liefde was zo groot, dat ze alleen nog naar de medemensen uitging, maar niet naar Zijn eigen lichaam. En omdat deze overgrote liefde Hem ertoe aanzette een dergelijk offer te brengen, nam God het aan.

En zo verloste Jezus de mensheid van de eeuwige dood, door Zijn lijden en sterven aan het kruis, dat elke andere dood aan smarten en kwellingen overtrof, omdat Zijn liefde zo groot was dat Hij bereid was alles te verdragen ter wille van de mensheid die zonder Zijn werk van verlossing - zonder dit offer aan het kruis - eeuwigheden lang zou moeten lijden, wilde ze haar onvoorstelbaar grote zondeschuld zelf aflossen.

Amen