• Indietro

L’auto redimersi dell’anima - Tendere all’unificazione

L’anima che ha il desiderio per il Cibo spirituale, redime sé stessa. La consapevolezza della sua origine da Dio fa sorgere il desiderio per il nutrimento spirituale e lo fa diventare sempre più forte, perché sente la sua appartenenza a Dio ed una incontrollabile nostalgia. Unita nella condizione di Luce e poter essere nella strettissima comunione con il divino Salvatore, la fa tendere con tutta la Forza alla maturità spirituale, e si separa coscientemente ed in breve tempo da ogni materia ed aspira sempre soltanto alla frequentazione puramente spirituale ed allo scambio di pensieri con gli amici dell’aldilà, e presto la sua fatica avrà anche successo, perché ora le viene offerto così molto sostegno, e viene istruita e saziata con il Cibo e la Bevanda dai Cieli e quindi rimane in costante collegamento con la Forza spirituale. Ora l’anima intende valutare tutto ciò che ha accolto, per raggiungere il più presto possibile lo stato di maturità, e perciò si rivolge coscientemente alla giusta Fonte del sapere spirituale, al divino Padre Stesso, e dato che il Nutrimento procede da Lui Stesso, il figlio terreno potrà liberarsi in breve tempo da ogni legame materiale. Andrà a prendersi sempre più spesso il ristoro spirituale e non lascerà inutilizzata nessuna occasione, che gli potrebbe procurare la Presenza del Salvatore, e così è sempre ed in ogni momento pronto a scambiare la vita sulla Terra con la Vita nell’aldilà, sempre nella fede e speranza, di terminare con ciò la separazione dal Padre ed essere unito con Lui in eterno. Un’anima, che si sforza a redimere sé stessa, mentre rinuncia volentieri e volenterosa e tutte le gioie del mondo e rimane definitivamente attiva nell’amore, prenderà contatto in un tempo prevedibile con il divino Creatore Stesso; verrà pure afferrata dalla Forza spirituale che cerca di influenzare sulla Terra ciò che non si dimostra proprio ribelle alla stessa. Più volenteroso l’uomo va incontro agli sforzi di questi donatori di Forza, più evidente è riconoscibile l’agire insieme sull’anima umana, e se l’uomo richiede la Forza di far diventare attiva la volontà e di stare contemporaneamente nel servizio dell’amore per il prossimo, allora presto ci sarà anche da registrare un successo dalla parte spiritualmente fervente, l’anima troverà la sua piena soddisfazione nel lavoro spirituale e sarà pronta a rinunciare in ogni momento al soggiorno sulla Terra, per poter sorgere nell’aldilà del tutto nel tendere spirituale, privata delle sue catene e di servire nell’umiltà e nell’amore il divino Signore e Maestro. Quando questo desiderio è risvegliato nell’anima, la Terra con tutti i suoi godimenti mondani verrà lasciata totalmente inosservata, ed il suo senso si rivolge solo al divino Creatore e tende senza sosta solo alla definitiva unificazione con il Padre celeste.

Amen

Zelfverlossing van de ziel – Streven naar vereniging

De ziel, die verlangen heeft naar geestelijke spijziging, verlost zichzelf. Het bewustzijn van haar uitgaan uit God laat het verlangen naar geestelijke lafenis ontstaan en steeds sterker worden, want ze bemerkt haar verbondenheid met God en een onbedwingbaar verlangen in zich.

Om verenigd in een toestand van licht en in de innigste gemeenschap met de goddelijke Heiland te kunnen zijn, streeft ze met alle kracht naar geestelijke rijpheid. En ze scheidt zich bewust en in korte tijd van alle materie en streeft steeds alleen naar een zuiver geestelijke omgang en gedachtenuitwisseling met de vrienden uit het hiernamaals. En haar moeite zal ook spoedig succes hebben, want er wordt haar nu dus veel steun geboden. En ze wordt onderwezen en met spijs en drank uit de hemel verzadigd en blijft dus in voortdurende verbinding met geestelijke kracht.

De ziel is er nu op bedacht om al hetgeen opgenomen is te benutten om zo spoedig mogelijk de toestand van rijpheid te verwerven en ze wendt zich daarom ook bewust tot de ware bron van geestelijke kennis, tot de goddelijke Vader Zelf. En als de spijziging van Hem Zelf uitgaat, zal het mensenkind zich reeds in korte tijd vrij kunnen maken van elke materiële binding. Het zal steeds vaker lafenis halen en geen gelegenheid onbenut laten, die hem de aanwezigheid van de Heiland op zou kunnen leveren, en zo is hij steeds en op elk moment bereid om het leven op de aarde met het leven in het hiernamaals in te ruilen. Steeds in het geloof en de hoop om daardoor de scheiding van de Vader tot een einde te laten komen en voor eeuwig met Hem verenigd te zijn.

Een ziel, die zich inspant om zichzelf te verlossen doordat ze graag en gewillig van alle vreugden van de wereld afstand doet en volkomen werkzaam blijft in de liefde, zal binnen afzienbare tijd reeds contact hebben met de goddelijke Schepper Zelf. Ze wordt als het ware gegrepen door de geestelijke kracht, die op aarde nog probeert te beïnvloeden, wat zich niet direct tegenwerkend toont.

Hoe bereidwilliger de mens de moeite van deze schenker van kracht tegemoet treedt, des te duidelijker is het volledige effect aan de menselijke ziel te herkennen. En als de mens om kracht vraagt om de wil werkzaam te laten worden en tegelijkertijd ten dienste van de naastenliefde te staan, dan zal spoedig aan de geestelijk actieve zijde ook een succes te noteren zijn. De ziel zal in geestelijke arbeid haar volkomen bevrediging vinden en zal bereid zijn om het verblijf op aarde op elk moment op te geven om in het hiernamaals geheel in geestelijk streven op te kunnen gaan, bevrijd van de huidige ketenen, en in deemoed en liefde de goddelijke Heer en Meester te dienen. Als dit verlangen in de ziel ontwaakt is, wordt er op de aarde met alle wereldse genietingen geen acht geslagen en haar denken wendt zich enkel naar de goddelijke Schepper en ze streeft onophoudelijk alleen naar de definitieve vereniging met de hemelse Vader.

Amen