• Indietro

Il Mistero dell’Essere divino - La fede – L’amore – Lo spirito da Dio

Chi Mi vuole riconoscere deve credere, e così come la fede è radicata profondamente nel cuore, è anche lo spirito in lui, che è la Mia Parte, e guida l’uomo alla giusta conoscenza. Per riconoscere Me, dev’essere attivo anche l’amore. La volontà d’amare dev’essere trasformata in azione, perché dato che Io Sono l’Amore Stesso, posso Essere riconosciuto solo nell’amore, e così l’uomo afferra il Mistero dell’Essere divino solamente, se si sforza di diventare simile a Dio. Solo ora gli verrà chiaro che l’eterna Divinità non può mai e poi mai essere sondata intellettualmente, ma solo nel cuore, per quanto questo sia possibile per un uomo. Così come l’occhio umano non è in grado di guardare nella Luce raggiante senza danneggiare la forza della vista dell’occhio, tanto meno l’uomo può afferrare nella vita terrena l’incommensurabile Forza di Luce e d’Amore, perché se questo venisse rivelato all’uomo terreno in tutta la pienezza dello Spirito, l’inevitabile conseguenza sarebbe la diretta dissoluzione di ogni sostanza, perché nessun essere terreno potrebbe sussistere in vista dell’eterno Ardore d’Amore. In eoni di anni tutta la Forza spirituale cambia per così dire per costrizione, fluisce ritornando là dov’è la sua origine, si unisce di nuovo con la divina Forza Ur che, inafferrabile per l’uomo, rimane la Fonte di Vita e l’Origine di ogni essere. In infinitamente tanti esseri sonnecchia questa Forza non riconosciuta. Non si rendono conto, quali capacità spirituali stanno a loro disposizione, e così non sfruttano la Forza divina, che potrebbe dischiudere in loro dell’incommensurabile. Quella Forza deve però di nuovo essere risvegliata, per poter manifestarsi attivamente e percettibilmente agli uomini. Chi ora è nella fede e vive nell’amore, viene vivificato dal Mio Spirito. Gli dà l’Annuncio del Cielo e della Terra, cioè di tutto ciò che è visibile ed invisibile; Egli gli trasmette un sapere, che sta molto al di sopra del sapere di un saggio del mondo. Gli rivela la Creazione, il suo senso e scopo per l’uomo terreno e gli fa riconoscere, in quale rapporto sta verso il Creatore. E se l’uomo, guidato dallo Spirito, comincia a presagire lo Spirito d’Amore di Dio, inizia anche la riunificazione dello spirito da Dio nell’uomo con l’eterno Spirito Ur, l’Amore divino, e lo spirito nell’uomo si è liberato da tutti i legami della materia, che è l’ostacolo per la definitiva unificazione. Lo spirito è libero e tende ora inarrestabilmente incontro all’eterna Luce, e l’attesa nella forma attraverso millenni ha trovato la sua fine, per l’indescrivibile Gioia del Creatore e della Sua creatura.

Amen

Mysterie van het goddelijk wezen– Geloof – Liefde – Geest van God

Degene, die Mij herkennen wil, moet geloven, en als het geloof diep in het hart wortelt, is ook de geest, die toch een deel van Mij is, levend in hem en leidt de mens naar het juiste inzicht. De wil om lief te hebben, moet in de daad omgezet worden, want omdat Ik toch de liefde Zelf ben, kan Ik alleen in de liefde herkend worden en zo begrijpt de mens pas dan het mysterie van het goddelijk wezen, als hij zich inspant om aan God gelijk te worden. Het zal hem nu pas duidelijk worden dat de eeuwige Godheid nooit verstandsmatig, maar alleen in het hart doorgrond kan worden, voor zover dit ooit voor een mens mogelijk is.

Zoals het menselijke oog niet in staat is om in stralend licht te kijken zonder het gezichtsvermogen van de ogen te beschadigen, zo weinig is de mens tijdens het leven op aarde in staat om de onmetelijke licht- en liefdeskracht te begrijpen. Want als dit in zijn hele volheid van de geest voor de mensen op aarde duidelijk zou worden, dan zou de onmiddellijke oplossing van elke substantie het onafwendbare gevolg zijn, want geen wezen op aarde zou bij de aanblik van de eeuwige liefdesgloed kunnen bestaan.

Noodgedwongen verandert als het ware na eeuwige tijden alle geestelijke kracht. Ze stroomt terug naar wat haar oorsprong is. Ze verenigt zich weer met de goddelijke oerkracht, die, voor de mensen niet te begrijpen, de levensbron en oorsprong van alle wezens blijft. In een enorm aantal wezens sluimert deze kracht zonder herkend te worden. Ze zijn zich er niet van bewust welke geestelijke krachten hen ten dienste staan en dus benutten ze de goddelijke kracht niet, die onmetelijk in hen zou kunnen ontsluiten.

Maar deze kracht moet eerst weer opgewekt worden om zich werkzaam en duidelijk voor de mensen te kunnen uiten. Wie nu gelooft en in de liefde leeft, wordt door Mijn geest tot leven gebracht. Hij geeft hem kennis van de hemel en de aarde. Dat wil zeggen, van alles wat zichtbaar en onzichtbaar is. Hij draagt een kennis aan hem over dat ver boven het weten van een wereldwijze staat. Hij onthult hem de schepping, haar zin en doel voor de mensen van de aarde en laat hem inzien in welke verhouding hij tot de Schepper staat.

En als de mens, door de geest geleidt, een vermoeden begint te krijgen van de liefdesgeest van God, begint ook de hereniging van de geest van God in de mens met de eeuwige oergeest, de goddelijke liefde. En de geest in de mens heeft zich losgemaakt van alle banden met de materie, die de hindernis voor de definitieve vereniging is. De geest is vrij en streeft nu onophoudelijk naar het eeuwige licht en het gedurende duizenden jaren verblijf in de vorm is tot een einde gekomen, tot onbeschrijflijke vreugde van de Schepper en Zijn schepselen.

Amen