• Back

Other translations:

‘MOJ BOŽE, MOJ BOŽE, ZAŠTO SI ME OSTAVIO?....’

(Matej 27:46; Marko 15:34)

Moja bol i Moja smrt na križu su bili neopisivo mučenje/mrcvarenje i svaki opis patnje je samo blijeda poredba sa Mojom stvarnom patnjom pošto Sam Ja unaprijed vidio svaku fazu Mojeg čina Spasenja, znao Sam što će biti Moj posljednji zadatak i nisam imao ponovno osiguranje (reassurance) da bi Mi smanjilo bol pošto Sam posljednje sate morao patiti kao ljudsko biće jedino. Ja Sam zasigurno imao svu snagu pošto Me je Božja, Moga Vječnog Oca, snaga ljubavi prožimala sve do kraja, ali koristeći se Svojom voljom Ja osobno nisam iskoristio snagu ljubavi, nisam prihvatio njezin učinak kako bi uz njezinu pomoć smanjio ili olakšao bol, inače čin Spasenja, koji je zahtjevao najveću količinu patnje kako bi se iskupio izvorni grijeh čovječanstva, ne bi bio u postpunosti valjan.... I Božanstvo u Meni je znalo Moju volju i dopustilo Mi je nastaviti/produžiti, Ono je povuklo Sebe pošto je bila Moja volja ostvariti najveći stupanj ljubavi za čovječanstvo, što je opet bilo jedino za Moga Oca, za Kojim sam čeznuo za vrijeme najveće agonije, za vrijeme najstrašnije patnje a posebice tijekom posljednjih minuta Mojeg fizičkog života.... I ta čežnja se povećavala pošto Ja više nisam koristio Njegov učinak, Njegovu snagu ljubavi.... I u toj žudnji za Njime, za Mojim vječnim Ocem, uzviknuo sam riječi ‘Moj Bože, Moj Bože, zašto si Me ostavio?....’

Ja Osobno Sam kao ljudsko biće želio kompletirati čin milosti za grešno čovječanstvo, pošto je najveća ljubav koju Sam mogao ponuditi Mojem Ocu bilo Sebi dozvoliti prikucavanje čavlima na križ umjesto Njega, jer naposlijetku On Osobno je morao doći na Zemlju i nastaniti se u Meni, pošto je On Osobno želio sprovesti čin Spasenja za Svoju djecu, ali kako je ‘Bog’ On nije bio u stanju patiti.... I zato Sam Ja prihvatio sva mučenja i bol namjesto Njega i izdržao ih do kraja.... Bez obzira koliko često i razumljivo vam ovo pokušavam objasniti.... vi nikad nećete u potpunosti razumjeti sve dok vas ne primi duhovno kraljevstvo, kraljevstvo svjetla i blaženstva.... A najjednostavnije objašnjenje su uvijek riječi ‘Otac i Ja smo Jedno....’ (Ivan 10:30) To je već bilo potpuno ujedinjenje i prema tome Sam bio u stanju reći: ‘Dovršeno je....’ (Ivan 19:30) Isus ljudsko biće je žrtvovao Svoj život, On je patio kao ljudsko biće i doživio je neizrecivo bolnu smrt.... Ali On se također ujedinio sa Vječnim Božanstvom, pošto je ljubav bila unutar čovjeka Isusa sve do kraja inače On ne bi mogao reći: ‘Oče, oprosti im jer ne znaju što čine.’ (Luka 23:34) I ako je sâma ‘Ljubav’ ostala šutljiva to je bilo jedino zato što je (to) bilo nužno radi zaključivanja čina Spasenja, tako da bi smrt onda mogla biti potvrđena od strane svih ljudi u Njegovoj blizini.... tako da bi Njegovo tijelo moglo biti postavljeno u grob odakle je On ponovno uskrsnuo trećeg dana....

Svaki izražaj Božjeg duha na kraju bi još mogao prouzročiti da ljudi posumnjaju u Isusovu smrt na križu, pošto bi oni onda bili prepoznali Njegovu vezu sa Mnom i vjera u čin Spasenja bi onda bila prisiljavajući rezultat, ali to je trebala biti slobodna odluka volje.... Vi ipak ovo još jedno vrijeme nećete biti u stanju razumjeti, ali čim vi sami ujedinite vaš duh sa duhom vječnog Oca postat ćete prosvjetljeni, i onda ćete također razumjeti Moju Riječ koja uvijek za cilj ima dati vam objašnjenje koje možete razumjeti u skladu sa stupnjem vašeg duševnog razvoja ili ljubavi. Posebice po pitanju čina Spasenja vi trebate primiti čistu istinu i treba vam biti dano potpuno razumijevanje, tako da možete shvatiti važnost/magnitudu Moje ljubavi, Koja je došla na Zemlju zbog vas ljudi, zbog vaše krivnje grijeha, Koja je ostvarila čin Spasenja kako bi ponovno otvorila put do Oca, da iskupi vašu ogromnu krivnju grijeha, jer ova je zatvorila vaš put do Očeve kuće zauvijek.

AMEN

Translator

"Meu Deus, meu Deus, porque Me abandonaste?...."

O meu sofrimento e a minha morte na cruz foram indizivelmente dolorosos, e qualquer descrição do sofrimento é apenas uma fraca comparação com o que sofri, pois previ cada fase do Meu acto de Salvação, sabia em que consistia a Minha última tarefa e não tive qualquer consolo em poder reduzir a agonia por Mim mesmo, pois tive de suportar as últimas horas como mero ser humano, possuía certamente toda a força porque a força do amor de Deus Meu Pai da eternidade, fluiu através de Mim até ao fim, mas Mim mesmo já não permitia a força do amor através da Minha vontade, já não permitia que ela surtisse efeito em Mim mesmo para assim reduzir ou cancelar a dor com a sua ajuda, caso contrário o acto de Salvação não teria sido completo, o que exigia o maior grau de sofrimento para redimir a esmagadora culpa da humanidade do pecado original.... E a Divindade dentro de Mim conhecia a Minha vontade e também Me deixou ter o Meu caminho, Ela retirou-se a Si mesma porque a queria assim para adquirir o mais alto grau do Meu amor pelas pessoas, que mais uma vez só se aplicava ao Meu Pai, por Quem ansiava na maior adversidade, no maior sofrimento e especialmente nos últimos minutos da vida do Meu corpo.... E este desejo cresceu porque já não fazia uso do Seu trabalho, do Seu poder de amor.... E neste desejo por Ele, Meu Pai desde a eternidade, gritei as palavras: "Meu Deus, meu Deus, porque Me abandonaste?....". Eu próprio quis completar a obra de misericórdia para a humanidade pecadora como ser humano, porque este foi o maior amor que pude mostrar ao Meu Pai, que me deixei pregar na cruz em Seu lugar, pois Ele mesmo tinha descido à terra e tomado morada em Mim, porque Ele mesmo quis trazer a obra de redenção para os Seus filhos, mas como "Deus" não podia sofrer.... E assim assumi todo o sofrimento e dor por Ele e aguentei-o até ao fim.... Tantas vezes e tão compreensivelmente quanto tento explicar-lhe isto.... nunca será capaz de o compreender completamente até que o reino espiritual o tenha recebido, o reino da luz e da bem-aventurança.... E sempre apenas a explicação mais simples é a palavra: "O Pai e eu somos um....". Já era a união completa, e por isso eu podia pronunciar: "Está terminada....". O "homem" Jesus tinha dado a sua vida, tinha sofrido como homem e suportado uma morte indescritível e agonizante.... Mas Ele também se tinha unido à Divindade Eterna, pois o amor estava no homem Jesus até ao fim, caso contrário Ele não teria dito: "Pai, perdoa-lhes, pois eles não sabem o que fazem". E se o "amor" se mantivesse em silêncio, isto era necessário para levar a cabo o acto de Salvação, para que a morte pudesse agora também ser verificada por todas as pessoas do Seu ambiente.... para que o Seu corpo pudesse ser deitado na sepultura da qual Ele ressuscitou no terceiro dia.... Cada enunciação do espírito de Deus no final poderia ainda ter levado as pessoas a duvidar da morte de Jesus na cruz, porque então teriam reconhecido a Sua ligação comigo e a fé no acto de Salvação era agora inevitavelmente a consequência, mas tinha de ser uma decisão livre de vontade.... Também ainda não serás capaz de compreender isto devidamente, mas assim que unires o teu espírito com o eterno Pai-Espírito tornar-te-ás iluminado e compreenderás também a Minha Palavra, que tenta sempre dar-te esclarecimentos que agora és capaz de compreender de acordo com o grau de maturidade ou amor da tua alma. Pois precisamente sobre o acto de Salvação ser-vos-á transmitida a pura verdade e ser-vos-á dada plena compreensão, de modo que compreendereis a magnitude do Meu amor que desceu à terra por vós, humanos, pela vossa culpa do pecado, que realizou o acto de Salvação a fim de abrir de novo o caminho para o Pai, a fim de expiar a vossa grande culpa do pecado, pois isto bloqueou eternamente o vosso caminho para a casa do Pai...._>Ámen

Translator