• Back

DUŠINA OSOBNOST....

Poradi potpune jasnoće Ja vam želim dati daljnje objašnjenje: Duhovnom biću koje Sam doveo u život, to jest, kojeg Sam prikazao u vanjskom obliku izvan Mene Samoga kao nešto duhovno očigledno i opipljivo, ne može se zanijekati osobnost. Ovo biće je bilo stvoreno na Moju sliku; ono je od strane Mene bilo prikazano u vanjskom obliku izvan Mene Samog u beskraj kao sasvim odvojeno; ono je bilo samo-svjesno i prema tome je također sebe prepoznavalo kao misaono biće sa slobodnom voljom.... Ono je bilo umanjena slika Mene Osobno, ali toliko malena poredbeno sa Mojom temeljnom puninom da čovjek može doista govoriti o ‘sićušnoj iskrici’ iz vatrenog mora Moje snage Ljubavi. A ipak ono je bilo jedna osobnost sa vlastitim odlučivanjem, osim što je kroz upliv snage Ljubavi ono bilo neprestano u kontaktu sa Mnom, ali to biće nije ometalo na nijedan način. Ono je bilo slobodno i puno svjetla i snage.... Ono je bilo Božansko stvorenje koje je proizašlo iz Mene u najvišem savršenstvu i s Moje strane nije doživljavalo nikakvu vrstu ograničenja. Svako ograničenje ili sputavanje njegova svjetla i snage je bilo prouzročeno od strane njega samoga budući je bilo slobodno donijeti njegove vlastite odabire. A isto također važi za sva duhovna bića koja je prvo-stvoreni duh doveo u život kroz njegovu volju sa korištenjem Moje snage. Oni su također bili najviše savršeni, svako biće je bilo svjesno sebe is toga jedna osobnost koja je bila sposobna biti odvojena i potpuno nezavisno aktivna u duhovnom kraljevstvu u slobodnoj volji. Otud ni jedno biće nije bilo vezano za Mene i Moje karakteristike putem sile, svako biće se kretalo slobodno i odvojeno unutar duhovnih tvorevina i bilo je nezamislivo sretno. Ako se prema tome govori o ‘padu duhova’.... silasku prvobitnih duhova u bezdan, to treba tako biti shvaćeno da su bića odbila primiti Moje osvjetljenje Ljubavi, da su ona odbacila pritjecanje Moje snage Ljubavi, koja se bezprestano izljevala iz Mene i prožimala sve sa svjetlom i snagom.... Oni više nisu prihvatili Mojeg Duha, Moju Ljubav, oni su sebe razdvojili od Mene hotimično ali ne bi nikada bili sposobni iznova prestati postojati budući su bili i ostati će zauvijek Moja isijana snaga Ljubavi. Svaki pali prvobitni duh je bio samostalno biće, jedna ‘osobnost’.... i ostati će to za cijelu vječnost.... Ono je stremilo udaljiti se od Vječnog Svjetla, od Prvobitnog Izvora, i prema tome lišilo sebe sveg svjetla i snage....

Ali prvobitni duh je ostao biće koje je jednom proizašlo iz Mene u najvišem savršenstvu. Čak ako je proces vođenja duhovnog bića nazad k Meni beskonačno dug, gdje je ovo biće razloženo i njegove sićušne čestice moraju proći kroz cijelo stvaranje.... sve ove čestice se iznova sakupe i, nakon beskrajno dugih perioda vremena, formiraju iznova samo-svjesno biće.... palog prvobitnog duha.... tako da kratko prije njegova savršenstva kao duša ljudskog bića on može iznova donijeti odluku da li se želi vratiti u oblast blaženih duhova ili će on opet beskrajno produžiti njegov povratak kao rezultat njegovog vlastitog protivljenja.... Međutim, samo-svjesno biće.... ljudsko biće.... udomaćuje kao dušu duha kojeg Sam jednom prikazao u vanjskom obliku izvan Mene Samoga, koji će uvijek i zauvijek ostati ista osobnost koja je jednom proizašla iz Mene.... On je bio savršen i odabrao je bezdan njegovom vlastitom slobodnom voljom ali nije prestao postojati, on nije postao rascjepkan, on jeste i zauvijek ostaje samo-svjesno biće, sa iznimkom staze povratka kroz tvorevine kada je njegova samo-svjesnost oduzeta, kada je on razložen i u stanju prisile se zapućuje stazom višeg razvoja.... I čak ako biće treba putovati stazu kroz tvorevine više nego jednom.... ono će uvijek ostati isto samo-svjesno biće koje se jednom odvratilo od Mene, koje je odbacilo snagu Moje Ljubavi i time hotimično sebe razdvojilo od Mene unatoč činjenice da se ovo nikada ne može dogoditi budući će sve što proizađe iz Mene biti nerazdvojivo povezano sa Mnom. Stoga se ‘otpadništvo duhova’ također treba shvatiti doslovno.... Samo-svjesno biće kojeg Sam jednom isijao je palo budući ga Ja nisam zaustavio i budući je bilo sposobno odrediti njegovu vlastitu sudbinu u slobodnoj volji. I ovo duhovno biće se mora Meni iznova vratiti u najvišem savršenstvu ako se želi sjediniti sa Mnom kako bi bilo neuporedivo sretno zauvijek.... Jer čim ga Ja mogu prožeti iznova sa Mojom Ljubavlju ono će također povratiti svoje prvobitno stanje. Međutim ono uvijek ostaje svjesno sebe samoga.... ono je s Ljubavlju ujedinjeno sa Mnom a ipak slobodno biće koje je unatoč tome u potpunosti ušlo u Moju volju i prema tome može stvarati i raditi sa Mnom u nezamislivoj sreći.

AMEN

Individualidade da alma....

Mais uma vez dar-vos-ei uma explicação para que possam ser completamente claros: Não podem negar a individualidade do ser espiritual ao qual dei vida, isto é, que estabeleci como algo semelhante a Mim.... Foi um ser criado à Minha imagem; foi externalizado no infinito como completamente isolado de Mim; foi autoconsciente, reconhecendo-se assim também como um ser pensante com livre arbítrio.... Era uma miniatura de Mim mesmo, mas tão minúscula em comparação com a Minha plenitude original que podia muito bem ser chamada uma 'pequena faísca' do mar de fogo da Minha força de amor.... E, no entanto, era uma individualidade capaz de se determinar a si própria, excepto que estava constantemente ligada a Mim através do influxo de força do amor, o que, no entanto, não impedia de modo algum o próprio ser.... Estava livre e cheio de luz e força.... Era uma criatura divina que tinha emergido de Mim em suprema perfeição, pelo que também não experimentou qualquer limitação do Meu lado. Tinha criado qualquer limitação ou restrição da sua luz e força para si próprio, porque era capaz de se determinar livremente.... E o mesmo se aplica a todos os seres espirituais que aquele espírito criado pela primeira vez chamou à existência usando a Minha força através da sua vontade.... Também se encontravam na mais alta perfeição, e cada ser era consciente de si mesmo e, portanto, um indivíduo capaz de trabalhar no reino espiritual de forma isolada e em toda a independência da sua própria livre vontade. Assim, nenhum ser estava obrigatoriamente ligado a Mim e ao Meu Ser, cada ser movia-se livremente e isolado no meio das criações espirituais e era imensamente feliz. Assim, agora quando se fala de uma "queda dos espíritos".... dos espíritos originais afundando-se no abismo, isto deve ser entendido como significando que os seres se recusaram a receber a Minha iluminação do amor, que rejeitaram o fluxo de força do amor que constantemente emanava de Mim e inundou tudo com luz e força.... Já não aceitaram o Meu espírito de amor, separaram-se de Mim por sua livre vontade, mas nunca puderam passar porque emanaram de Mim força de amor e assim permanecerão por toda a eternidade. Cada espírito original caído era um ser próprio, uma "individualidade".... E assim permanecerá por toda a eternidade.... Desviou-se da Luz Eterna, da Fonte Original de Poder, e por isso tornou-se desprovido de toda a luz e poder.... Mas esse espírito original permaneceu o ser que uma vez me tirou a sua origem na mais alta perfeição. E mesmo que o processo infinitamente longo do retorno desta substância espiritual a Mim ocorra, onde esse ser é dissolvido e tem de passar por todas as criações nas suas partículas.... todas estas partículas voltam a reunir-se e em intermináveis longos períodos de tempo voltam a formar a I-consciente sendo.... o espírito original caído.... para que pouco antes da sua conclusão como alma do homem possa novamente decidir livremente se quer regressar ao reino dos espíritos abençoados ou prolongar infinitamente o seu regresso através da sua própria resistência.... Mas o ser consciente.... o ser humano.... contém como alma aquele espírito que uma vez foi criado por Mim, que será sempre e para sempre o mesmo indivíduo que uma vez teve a sua origem em Mim.... Foi perfeito e escolheu a profundidade em livre arbítrio, mas não passou, não se fragmentou, é e eternamente permanece o ser I-consciente, com excepção do caminho de retorno através da criação, onde a I-consciência é retirada, onde é dissolvida e segue o caminho do desenvolvimento ascendente em estado de compulsão.... E se o ser também tem de cobrir o caminho através das criações da terra várias vezes.... permanecerá sempre o mesmo ser autoconsciente que uma vez se afastou de Mim, que resistiu à Minha força de amor e que, assim, de boa vontade, levou a cabo a separação de Mim, mas que nunca mais poderá acontecer porque tudo o que emerge de Mim está indissoluvelmente ligado a Mim. A 'apostasia dos espíritos' também deve, portanto, ser entendida literalmente.... O que eu tinha emanado como seres I-conscientes caiu porque não o impedia, porque era capaz de se determinar a si próprio em livre arbítrio. E este ser espiritual deve voltar a Mim em suprema perfeição se quiser unir-se a Mim para agora ser também eternamente incomparavelmente feliz.... Pois assim que posso permeá-lo de novo com o Meu amor, também regressou ao seu estado original. No entanto, permanece sempre consciente de si próprio.... fundiu-se intimamente comigo e, no entanto, é um ser livre que, no entanto, entrou completamente na Minha vontade e, portanto, também pode criar e trabalhar comigo e é incomensuravelmente feliz...._>Ámen