• Back

SLOBODNA VOLJA COVJEKA ISUSA…

Covjek Isus je morao umrijeti na Križu zbog krivnje grijeha Njegovih bližnjih, buduci bez smrti na Križu ne bi bilo otkupljenja njihove krivnje. Ali, on je u slobodnoj volji ostvario otkupljujuce djelo, On ni sa jedne strane nije bio prisiljen na to.... I zato je On morao preci zemaljski put kao covjek, u kojem se On u potpunosti pridružio vjecnom Božanstvu, odnosno, On je morao voditi život Ljubavi i kroz Ljubav Sebe sjediniti s vjecnom Ljubavi. Njegov zemaljski put je bio težak i mukotrpan, jer je On znao za Svoju misiju, On je takoder znao, buduci je Njegovo bice bilo cista Ljubav, o svemu što je vec bilo i što je moralo doci, pa je tako On znao i o Svojoj gorkoj patnji i umiranju, On je sagledao Svoj život sve do kraja Njegove prevelike muke. Ali, On je izdržao.... Njemu je uistinu bilo sasvim moguce Sebe uskratiti, On se nije trebao bojati nikakve prisile od Boga, buduci je Njegova volja bila poštovana kao ona svakog drugog covjeka… ali u Svojoj Ljubavi i Svojoj mudrosti, On je zapazio užasno stanje Njegovih bližnjih, i da otuda nije bilo nikakvog izlaza, jer ljudi sami nisu bili dovoljno snažni da se oslobode iz okova Božjeg protivnika. A, slabost covjecanstva Ga je ganula i potakla Ga na djelo milosrda, koje je bilo ostvareno samo jednom, iz Ljubavi prema trpecem covjecanstvu. Ljubav u Njemu je bila tako duboka, da Ga je nagnala na Njegovu odluku, da ponudi Sebe Samoga Bogu, kao žrtvu pomirenja (namirenja, poravnanja), da bi ljudi postali slobodni od njihove velike krivnje grijeha, i opet se mogli vratiti Ocu, Koji je cežnjivo išcekivao Svoju djecu, i Koji je stoga takoder prihvatio žrtvu covjeka Isusa. Slobodna volja je ponukala covjeka Isusa kada je, zahvaljujuci Svojoj Ljubavi, prepoznao u kakvoj bijedi se našlo covjecanstvo.... Tek tada je postao svjestan Svoje misije, tek tada… kada se slobodna volja u covjeku odlucila… On je prepoznao da je Bog Sam izabrao Njega Sebi za omotac (cahuru, ljusku), kako bi u Njemu ostvario djelo Otkupljenja, i onda je On takoder znao o cijelom Križnom putu, koji je bio Njegova sudbina u zemaljskom životu. Nije se dao zaplašiti (ustuknuti) pred ovim znanjem, On je svjesno hodao medu ljudima i poducavao ih, tako da se oni, kroz ispravan život Ljubavi, ucine dostojnima djela Otkupljenja, tako da oni kroz ispravni život Ljubavi, Njega nauce prepoznati, i Onoga, Koji se sklonio (krio) u Njemu… Ali, upravo je ovaj svjesni put prema Križu, uvecao mjeru patnje, koju je On uzeo na Sebe zbog covjecanstva, buduci je On znao o svim Svojim bolima i patnjama koje su Ga cekale, i On se cesto osjecao ponukanim da od toga odustane, i da, zahvaljujuci Svojoj slobodnoj volji, ne prode put do kraja… Ali, uvijek samo kratko vremena, buduci je Ljubav u Njemu za Njegovu porobljenu bracu bila snažnija, i Ljubav je odlucila (odredila) Njegovu volju da izdrži do kraja, i prode kroz sve patnje i boli sve do Njegove mucne smrti na Križu, koja je potom medutim, bila okrunjena Njegovim proslavljenim uskrsnucem i uzašašcem (uznesenjem).... Covjek Isus nije bio natjeran, On je u slobodnoj volji ostvario djelo Otkupljenja, ali je bio pun Ljubavi, i Ljubav je u Njemu bila pokretacka snaga za Njegovo djelo milosrda.... Ljubav je medutim, bila Bog, i tako je Bog u Isusu pretrpio smrt na Križu, On je za covjecanstvo ostvario djelo pomirenja (naknade, ispaštanja, okajanja, poravnanja), On je uzeo na Sebe krivnju i nadoknadio ju (namirio, iskupio)… On je otkupio svijet od grijeha i smrti.

AMEN

O Livre-arbítrio do Homem Jesus....

O homem Jesus teve que morrer na cruz pela culpa de pecado dos seus semelhantes, porque sem a morte na cruz não havia redenção para eles da sua culpa. Mas Ele realizou o ato de Salvação de Sua própria vontade, Ele não foi obrigado a fazer isso por ninguém.... E por isso Ele teve que percorrer um caminho terreno como ser humano no qual Ele se uniu completamente com a Divindade Eterna, ou seja, Ele teve que viver uma vida de amor e através do amor unir-se com o Amor Eterno. Sua vida terrena era difícil e triste porque Ele sabia da Sua missão, Ele também sabia, porque Sua natureza era amor puro, sobre tudo o que ainda acontecia e tinha que vir e assim Ele também sabia do Seu sofrimento amargo e morte, Ele ignorou a Sua vida até o fim para a Sua imensa agonia. Mas ele perseverou.... Teria certamente sido possível para Ele recusar, Ele não precisava temer qualquer coerção de Deus, pois Sua vontade foi respeitada como a de qualquer outro ser humano.... mas em Seu amor e sabedoria Ele viu o estado terrível de Seus semelhantes e que não havia saída para isso porque as próprias pessoas não eram suficientemente fortes para se libertarem da escravidão do adversário por Deus. E a fraqueza da humanidade teve piedade dele e o impeliu a uma obra de misericórdia como só foi realizada uma vez por amor à humanidade sofredora. Seu amor era tão profundo que levou a Sua decisão de se oferecer a Deus como sacrifício de expiação para que as pessoas pudessem ser libertadas de sua grande culpa de pecado e retornar ao Pai, que espera ansiosamente por Seus filhos e que, portanto, também aceitou o sacrifício do homem Jesus. O livre arbítrio moveu Jesus quando, em virtude do Seu amor, Ele reconheceu a miséria que a humanidade estava em.... Só então Ele tomou consciência da Sua missão, só então.... quando o livre arbítrio tinha decidido em man.... Ele reconheceu que o próprio Deus O tinha escolhido como um disfarce para realizar o ato de Salvação Nele, e então Ele também sabia sobre toda a encruzilhada que era o Seu destino na vida terrena. E Ele não se deixou dissuadir por este conhecimento, Ele caminhou conscientemente entre as pessoas e ensinou-as para que se tornassem dignas do acto de Salvação através de uma vida correcta de amor, para que aprendessem a reconhecer Aquele que se abrigou Nele através de uma vida correcta de amor.... Mas precisamente este caminho consciente para a cruz aumentou a extensão do sofrimento que Ele tomou sobre Si pela humanidade, pois Ele sabia de toda a dor e sofrimento que O esperava, e muitas vezes sentia-se obrigado a abster-se e, em virtude do Seu livre arbítrio, a não percorrer o caminho até ao fim.... Mas sempre apenas por pouco tempo, pois o Seu amor pelos Seus irmãos escravizados foi mais forte e o amor determinou a Sua vontade de suportar até ao fim e de passar por todo o sofrimento e dor até à Sua morte agonizante na cruz, que, no entanto, foi depois coroada pela Sua gloriosa ressurreição e ascensão.... O homem Jesus não foi conduzido, Ele realizou o trabalho de Salvação em livre arbítrio, mas Ele estava cheio de amor e o amor nEle era a força motriz para a Sua obra de misericórdia.... Mas o amor era Deus, e assim Deus em Jesus sofreu a morte da cruz, Ele realizou a obra de expiação pela humanidade, Ele tomou a culpa sobre Si mesmo e expiou por ela.... Ele redimiu o mundo do pecado e da morte...._>Amém