• Back

NASTAVAK DUŠINOG ŽIVOTA NAKON SMRTI

Možete biti sigurni kako ćete živjeti čak ako vaše tijelo i podlegne kao žrtva smrti.... Ali stanje vašeg života nakon fizičke smrti ovisi o vama samima, da li će vaš život biti sretan i može se doista nazvati životom, ili ćete sebe pronaći u tami i nemoći koji su usporedivi sa smrću, iako ćete ostati svjesni vašeg postojanja i prema tome ćete morati trpjeti agonije. No slučaj nikad neće biti takav da ćete u potpunosti prestati postojati, da više nećete biti samo-svjesni i da će vaše postojanje biti izbrisano. I baš zbog toga što nastavljate živjeti vi se trebate pobrinuti da za sebe stvorite sretnu situaciju dok i dalje živite na Zemlji. Vaša buduća sudbina u kraljevstvu onostranog je stvar vaše vlastite volje, budući ju vi sami stvarate vašim načinom života na Zemlji. Ako je to život nesebične ljubavi za druge ljude možete također biti sigurni da će vas očekivati blažena sudbina.... Ali ako jedino živite da bi udovoljili sebi, ako vam nedostaje ta ljubav spram vašeg bližnjeg i prema tome spram Boga, možete zbilja očekivati bolnu sudbinu. Onda ćete biti jadni i bijedni pošto će vam nedostajati sve.... svjetlo, snaga i sloboda, i doživjet ćete neopisivu patnju.

Činjenica da vi ljudi na Zemlji imate toliko malo vjere u život nakon smrti također uvjetuje vaše ponašanje, jer vi ste neodgovorni spram vaše duše pošto ne vjerujete kako će ona nastaviti živjeti nakon što vaše tijelo umre. I ne vjerujete kako je duša, naposlijetku, vaše stvarno Ja. Ona će osjećati potpuno isto kao i za vrijeme zemaljskog života, žudjet će za srećom i svjetlom i gorko žaliti jednom kad je stekla tek bljesak svjetla pomoću kojeg prepoznaje svoj stvarni zadatak na Zemlji i gledajući unatrag sebe stravično krivi zbog toga što ga nije ispunila.... Dok će duše koje mogu ući u svjetlosne sfere pjevati hvalospjeve i zahvaljivati te će biti u stanju zaokupiti sebe u punoj snazi i slobodi za njihovu vlastitu sreću.

Duša neće nikad biti uništena/nestati, ali kako će doživjeti svoje nastavljeno postojanje je odlučeno od strane samih ljudi dok su i dalje na Zemlji. Jer ovo vrijeme vam je bilo podareno kako bi poboljšali stanje vaše duše koje je, na početku vašeg utjelovljenja, i dalje prilično nesavršeno. Otud, rad ljudske duše se treba sastojati o priskrbljivanju za sebe istinskog, besmrtnog ‘života’, tako da jednog dana može u slobodi i svjetlu ući u kraljevstvo gdje može biti aktivna u skladu sa svojim stanjem zrelosti, što je u stvari moguće na različitim stupnjevima ali koji se može nazvati ‘životom’ jedino kada joj je dozvoljeno ući u kraljevstvo svjetla. Ali također je moguće da će duša na kraju svojeg zemaljskog života i dalje biti nesavršena kakva je bila i na početku. Doista, ona čak može postati mračnija, i onda će njezino stanje biti usporedivo sa stanjem smrti, budući je zloupotrebila njezin zemaljski život, ona neće iskoristiti milost utjelovljenja, a ipak, neće umrijeti.... To je vrlo tužna, žalosna situacija a ipak, to je njezina vlastita greška, pošto jedino volja ljudskog bića odlučuje sudbinu duše, a ta je volja slobodna. Kada bi ljudi samo vjerovali da će nastaviti živjeti nakon smrti njihovog tijela.... oni bi živjeli odgovornije na Zemlji te bi se nastojali uzdignuti iz najdubljeg ponora.... Ali ni jedan čovjek ne može biti prisiljen na vjeru, pa ipak svatko će biti potpomognut kako bi postao vjernik.

AMEN

Vida del alma después de la muerte....

Podéis estar seguros de una cosa, de que vivéis, incluso si vuestro cuerpo está muriendo. Pero depende de vosotros mismos, en qué condición viváis después de vuestra muerte física, si vuestra vida es una bendición, que también puede ser llamada una vida verdadera, o si os encontráis en una falta de luz e impotencia, que son sinónimos de muerte, pero aún mantenéis la conciencia de vuestra existencia y por lo tanto tenéis que sufrir tormentas. Pero nunca sucederá que perezcáis por completo, que ya no sepáis nada de vosotros mismos y que vuestra existencia se extinga.

Y precisamente porque perdisteis, debería ser vuestra preocupación crear un estado feliz para vosotros mientras que permanezcáis como seres humanos en la tierra. Debido a que vuestra suerte en el reino del otro lado un día dependerá de vuestra propia cuestión voluntad, vosotros mismos lo estáis formando según vuestro estilo de vida que estáis llevando en la tierra. Si se trata de un camino de amor desinteresado al prójimo, entonces también podéis estar seguros de que os espera una suerte feliz.... Pero si solo vivéis para vosotros mismos, también os falta ese amor por vuestro prójimo y, por lo tanto, también por Dios y entonces podéis esperar también un estado tortuoso con certeza, porque entonces se puede llamaros pobres e infelices, porque os falta de todo.... la luz, la fuerza y la libertad y todos vosotros lo sentiréis como como una agonía infinita.

Que vosotros los humanos en la tierra creéis tan poco en una vida continua también es determinante para vuestra conducta de vida, porque sois irresponsables con vuestra alma porque no creéis que persistirá cuando vuestro cuerpo perece. Y tampoco creéis que vuestra alma es vuestro verdadero “Yo”, que se siente exactamente igual que en la vida terrenal, que anhela la felicidad y claridad y que lamenta amargamente si solo ha obtenido un rayo de luz de conocimiento, cuando reconoce su verdadera tarea en la tierra y, mirando hacia atrás y en retrospectiva hace los reproches más amargos por no haberlos cumplido.... Mientras que las almas cantan alabanzas y agradecimientos, a las que se permite entrar en esferas llenas de luz, y ahora pueden estar activas llenas de fuerza y libertad para su felicidad.

No hay desvanecimiento, pero en qué condición el alma percibe su existencia, esto depende todavía de vuestra decisión en la tierra, porque este tiempo se os ha dado para que mejoréis el estado del alma, que todavía es muy deficiente al comienzo de la encarnación, y por lo tanto (22.04.1959) debe ser obra del alma humana darse uno mismo una “vida” real e inmortal para que una vez pueda entrar en el reino en libertad y luz, donde ahora puede obrar dependiendo de su estado de madurez, lo cual es posible en diferentes grados, pero que siempre puede llamarse vida cuando se permite que el alma entre en el reino de la luz.

Sin embargo, el alma puede ser formada de la manera tan imperfecta al final de su vida terrenal, e incluso haberse oscurecido más y entones su estado equivale al estado de muerte, entonces ha abusado su vida terrenal, no ha aprovechado la gracia de la encarnación, y a pesar de todo no perecerá.... Este es un estado muy triste, lamentable y, sin embargo, es su propia culpa porque la voluntad propia del hombre es la única que decide la suerte del alma, y esta voluntad es libre.

Si la gente quisiera creer que hay una continuación después de la muerte del cuerpo.... Entonces vivirían más responsablemente en la tierra y tratarían de elevarse desde las profundidades más profundas....

Pero nadie puede ser obligado a creer, pero a todos se les ayuda a llegar a la fe....

Amén