• Back

POSTANAK BOGA ČOVJEKOM U ISUSU....

Spasenje je došlo odozgor.... jer Zemlja je ležala u najdubljoj tami, Zemlja i kraljevstvo svjetla su bili nepremostivo odvojeni jedno od drugoga, i zbog toga je najprije trebao biti sagrađen most odozgor do Zemlje, kojim su ljudi onda trebali, a također i mogli gaziti, budući da im je prethodio Jedan, Koji ih je želio dovesti nazad k Ocu.... jer Otac je čeznuo za Svojom djecom.... Ali, On ih nije mogao snagom Svoje Ljubavi podignuti, nego je prethodno morao biti podmiren dug (krivnja), koji je doveo do širokog jaza između stvorenja i Stvoritelja. Bez namirenja ovog duga (ispaštanja ove krivnje), bilo je nemoguće vratiti se Ocu; no opet, stvorenja natovarena dugom (krivnjom) nisu niti bila u stanju sama izvršiti naknadu. I zbog toga je jaz bio nepremostiv tako dugo, dok odozgor nije sišao Spasitelj, Koji je izvršio djelo iskupljenja. Sama vječna Ljubav je sišla na Zemlju i donijela spasenje ljudima, Sama vječna Ljubav je uklonila dug i dala zadovoljštinu za veliki grijeh, utjelovljujući Se u ljudskom omotaču i, sada kao čovjek, prinijela žrtvu, koja je bila jedinstvena.... jer, ovaj čovjek Isus je, iz Ljubavi uzeo na Sebe mjeru patnje i muke, i opterećen krivnjom grijeha ljudi pošao putem do Križa.... On je trpio i umro na križu, da bi Bogu prinio žrtvu iskupljenja za svoju palu braću. Jer, ovaj čovjek Isus je prepoznao ogromnu krivnju grijeha čovječanstva, budući da je Njegova duša potjecala iz kraljevstva svjetla, budući da se jedna svjetlosna duša, jedan prvobitno stvoreni anđeoski duh, dobrovoljno ponudio, da kao čovjek dade zadovoljštinu za svoju palu braću. Ova svjetlosna duša je dakle, oživjela tijelo djetešca Isusa, i kao takva poduzela put na Zemlji, s istim zadatkom, koji je postavljen svim Božjim stvorenjima: produhoviti se kroz život Ljubavi i iznova se sjediniti sa vječnom Ljubavlju, kao što je to bilo u početku.... A, Isus je ljudima postavio primjer života Ljubavi, On im je pokazao put do Oca, On je na Sebi Samome dokazao učinak življenja u nesebičnoj Ljubavi prema bližnjemu, i On je zaključio svoj zemaljski hod djelom otkupljenja, otplatom ovog velikog duga (krivnje), koji je jednom učinio da bića postanu nesretna.... Ali, nije „ljudsko“ ostvarilo ovo djelo iskupljenja, nego „Ljubav“ u Njemu.... Jer, kroz Svoj život Ljubavi, On je ponukao vječnu Ljubav da Se manifestira u Njemu, da Ga u potpunosti ispuni.... I Isus je sada od Nje dobio snagu da ostvari djelo otkupljenja. Čovjek ne bi nikada mogao izvesti takav čin bez Ljubavi, i tako je to bila Ljubav, Koja je iskupila (nadoknadila) grijehe čovječanstva.... bio je to Sam Bog, Čija je izvorna supstanca Ljubav, i Koji je u svoj punini bio u čovjeku Isusu, tako da se ovaj na Zemlji deificirao (obogotvorio, učinio Bogom) kroz Ljubav, da je On postao Jedno sa vječnom Ljubavlju.... Bio je to Bog „Čovjek“.... Bio je to Isus „Bog“.... Jedino onaj tko je sebe samoga promijenio u Ljubav, moći će pojmiti ovu tajnu, moći će također pojmiti, da je od trenutka otkupljenja pokazan most, koji vodi Ocu, kojemu može pristupiti svako Njegovo biće, koje želi doći do Oca, i da je Isus, Božanski Otkupitelj, izgradio ovaj most kroz Svoju patnju i smrt na Križu. Sama Ljubav je smislila način, da palome omogući povratak kući k Ocu, i Sama Ljubav je poduzela ovaj put.... I tako je odozgor spasenje došlo na Zemlju, koja je bila odsječena u najdubljoj tami, i više nije imala nikakav doticaj sa kraljevstvom svjetla. Samo vječno svjetlo pustilo Se dolje, On je razbio tamu, Gospod svjetla i blaženstva je poduzeo borbu protiv princa tame.... I On ga je porazio, On je na Križu Svojom smrću platio dug i oslobodio duše od onoga koji ih je držao vezanima. Ali, ovo djelo otkupljenja je Bog izvršio u čovjeku, jer Bog nije mogao patiti i umrijeti, i jer je žrtva koja je trebala poravnati (podmiriti) ovaj ogromni dug, mogla biti povezana jedino sa neizmjernom patnjom i mukom i najgorčom smrću, koje je čovjek Isus želio podnijeti iz Ljubavi za čovječanstvo, da Ocu vrati nazad Njegovu djecu, za kojom je On čeznuo. Ovo djelo otkupljenja je bilo jedinstveno, jer su se sjedinile najdublja Ljubav i najviša mudrost, koje je čovjek Isus posjedovao, i On je otuda sakupio svu snagu volje, da trpi i umre za Svoje bližnje. I tako je Spasenje došlo na Zemlju u onoj noći, kada se rodilo djetešce Isus.... Sam Bog je poslao na Zemlju Svoga Sina, Koji je sada za Oca pripremio u Sebi prebivalište, tako da su Se Otac i Sin.... Bog i čovjek.... sjedinili i ostvarili djelo milosrđa, da je uklonjena (iskorijenjena, izbrisana, otplaćena, uništena, otrta) prvobitna krivnja i sada je za svakog čovjeka slobodan put uvis, do Oca, u kraljevstvo svjetla i blaženstva.

AMEN

Encarnação de Deus em Jesus....

E a salvação veio de cima.... Porque a terra estava nas trevas mais profundas, a terra e o reino da luz estavam separados uns dos outros de forma intransponível, e é por isso que primeiro teve de ser construída uma ponte de cima para a terra, na qual as pessoas deviam então entrar e também podiam fazê-lo, porque Um os precedeu, Quem os queria conduzir de volta ao Pai.... Para o Pai ansiava pelos Seus filhos.... Mas Ele não podia levantá-los em virtude do Seu amor, em vez disso, a culpa tinha de ser resolvida primeiro, o que tinha causado um grande abismo entre as criações e o Criador. Sem expiação por essa culpa era impossível retornar ao Pai; mas novamente, as criaturas culpadas também eram incapazes de fazer expiação por si mesmas. E, portanto, o abismo era intransponível até que um Salvador desceu de cima Quem realizou o trabalho de expiação.... O Amor Eterno desceu à terra e trouxe salvação à humanidade.... O Amor Eterno Ele mesmo redimiu a culpa e fez expiação pelo grande pecado encarnando-se numa concha humana e agora fez um sacrifício como ser humano que era único.... por este ser humano Jesus tomou sobre si uma medida de sofrimento e tormento por amor e percorreu o caminho para a cruz com a culpa do povo pelo pecado carregado.... Ele sofreu e morreu na cruz a fim de oferecer a Deus o sacrifício da expiação por Seus irmãos caídos. Pois este homem Jesus reconheceu a enorme culpa de pecado da humanidade, porque a sua alma veio do reino da luz, porque uma alma de luz, um espírito angélico primordialmente criado, ofereceu-se voluntariamente para fazer expiação pelos seus irmãos caídos como um ser humano. Esta alma de luz animava, portanto, o corpo do Menino Jesus e, como tal, iniciou a sua viagem através da terra com a mesma tarefa que é dada a todas as criaturas de Deus: espiritualizar-se através de uma vida de amor e reunir-se com o Amor Eterno como era no princípio.... E Jesus exemplificou uma vida de amor às pessoas, mostrou-lhes o caminho para o Pai, demonstrou em si mesmo o efeito de um modo de vida no amor altruísta ao próximo e concluiu a sua vida terrena com a obra da redenção, com a redenção daquela grande culpa que outrora fez com que os seres se tornassem infelizes.... Mas este ato de expiação não foi realizado pelo "humano", mas pelo "amor" em Him.... Pois através de Sua vida de amor Ele fez com que o Amor Eterno se manifestasse Nele, para enchê-lo completamente. E Jesus então tirou dele a força para realizar o trabalho de Salvação. Um ser humano nunca teria sido capaz de realizar tal ato sem amor, e assim foi o amor que expiou os pecados da humanidade.... era o próprio Deus cuja substância fundamental é o amor e que estava em plenitude no homem Jesus, para que Ele se deificasse na terra através do amor, para que Ele se tornasse um com o Eterno Amor.... Deus tornou-se "humano" .... Jesus era "Deus" .... Só aquele que se transformou em amor poderá compreender este mistério, e poderá também compreender que a partir da hora da redenção houve uma ponte que conduz ao Pai, na qual pode entrar cada uma das Suas criaturas que quer alcançar o Pai, e que Jesus, o divino Redentor, construiu esta ponte através do Seu sofrimento e morte na cruz. O Amor a Si mesmo traçou um caminho para permitir que o ser caído volte para casa para o Pai, e o Amor a Si mesmo iniciou este caminho.... E assim a salvação veio do alto para a terra, que foi cortada nas trevas mais profundas e não teve mais nenhum contato com o reino da luz. A Luz Eterna se deixou descer, Ele rompeu as trevas, o Senhor da luz e da felicidade tomou a batalha contra o príncipe das trevas.... E Ele o derrotou, Ele pagou a dívida na cruz com Sua morte e resgatou as almas daquele que as mantinha em cativeiro. Mas Deus realizou esse ato de Salvação num ser humano porque Deus não podia sofrer e morrer e porque um sacrifício destinado a compensar essa imensa culpa só podia ser associado a imenso sofrimento e tormento e à morte mais amarga, que o homem Jesus queria suportar por amor à humanidade para trazer os Seus filhos de volta ao Pai, por quem Ele ansiava. Esta obra de Salvação foi única, pelo amor mais profundo e pela mais alta sabedoria unida, que o homem Jesus possuía, e por isso ele reuniu toda a força de vontade para sofrer e morrer pelos seus semelhantes. E assim a Salvação veio à terra naquela noite, quando o menino Jesus nasceu.... O próprio Deus enviou Seu Filho à terra, que então preparou uma morada para o Pai em Si mesmo, para que Pai e Filho.... Deus e o homem.... unidos e realizados a obra de misericórdia, para que o pecado original fosse redimido e o caminho seja agora livre para cada ser humano para cima, para o Pai, para o reino da luz e da felicidade...._>Amém