• Back

LJUBAVNA AKTIVNOST ZAKON NA ZEMLJI I U ONOSTRANOM...

Za svakog čovjeka na Zemlji i svako biće u duhovnom području važi isti zakon: biti aktivan u Ljubavi. Na Zemlji Ljubav-na aktivnost pomaže usavršavanju te stoga i u onostranom od duhovnih bića mora biti prakticirana kako bi napredovali na putu uspona. A kad se uspelo, stvorenje je toliko dospjelo do savršenstva da je onda prijemčivo za svjetlo, onda će opet neprestana Ljubav-na aktivnost to biće činiti sretnim, budući da ona znači “provođenje svjetla”, koje biće i samo prima.... budući da je neprestana aktivnost u Ljubavi Božansko djelovanje, znači ispunjenje zakona od vječnosti.

Jer Ljubav je sve.... Ona jamči spoj s Bogom i vječnu blaženost, spasenje još nesavršenog duhovnog, održavanje svega što postoji a isto tako i neprestani nastanak novih stvaranja, koja su utemeljena u Božanskom redu i Njegovoj ogromnoj Ljubavi. Ljubav je snaga koja neprestano djeluje u cijelom svemiru, u zemaljskom i u duhovnom području. Ona je sama Božanski zakon, i prijestup protiv nje neopoziv je čin razaranja, koji ne pogađa samo zemaljska stvaranja, nego je prepoznatljiv i u duhovnim stanjima onome kome je taj zakon svetinja.

Stoga dakle ni u duhovnom kraljevstvu ne može ostati skriveno, kad se stvorenja ogriješe o zakon Ljubavi, jer i oni sami, koji su početno bili stvorenja u najsavršenijoj ljepoti, postali su deformirana, odvratna stvorenja i kao takva prepoznatljiva i bićima svjetla, koja se međutim ne okreću od njih s gađenjem, nego im u samilosnoj Ljubavi žele pomoći da dođu do njihovog negdašnjeg ustrojstva, koje je u skladu sa Božanskim redom.

Bez Ljubavi nema reda, nema sklada, nema mira, bez Ljubavi nema blaženosti.... i sva stanja, koja jedno stvorenje doživljava kao nedostatna (od Njem. ‘Mangel’: mana, pomanjkanje, neispravnost, pogreška, oskudica, slabost) ili mučna, su dokaz za to da stvorenju nedostaje Ljubav, da je izašlo iz Božanskog reda. I sva ta stanja neće se promijeniti prije negoli se biće samo promijenilo u Ljubav. Ali pri tome se ne misli na vanjski izgled čovjeka na Zemlji, kojem nedostaje savršena ljepota, koji čak često pokazuje deformacije koje mogu potaći na pitanja i dvojbe....

Jer u takvoj jednoj vanjskoj formi može se skrivati lijepo oblikovana duša, koja se dobrovoljno uselila u takvu jednu vanjsku formu svog sigurnog usavršavanja radi.... Isto tako mogu u vanjski savršenim ljudima živjeti deformirane duše, jer radi se jedino o duhovnom biću, koje se mora podložiti zakonu Božanskog reda da bi bilo blaženo. Jer život Ljubavi stvara samo duhovne vrijednosti, budući da zemaljsko prolazi, a djela Ljubavi čovjeka slijede u vječnost. Kad bi ljudi već na Zemlji mogli duhovno gledati, bio bi im vidljiv učinak Ljubav-ne aktivnosti na duše, i uvijek bi zaprepašteno promatrali savršene ljepote koje se kreću među njima.

No takav jedan dokaz ne može biti dan ljudima, koji se u svoj slobodi moraju uklopiti u zakon od vječnosti.... Isto tako se nesavršenim dušama u onostranom njihovi duhovni prijatelji i pomagači mogu približiti jedino prikriveno, i u svoj slobodi volje oni moraju slijediti njihove savjete, koji se uvijek svode samo na aktivnost u Ljubavi. Ali oni od tog zakona, od njegovog ispunjenja ne mogu biti odriješeni.... Ljubav se i u njima mora probiti, inače vječno ne mogu dospjeti do blaženosti. Jer tek Ljubav ukida udaljenost od Boga, tek Ljubav postiže spoj s Njim.... I samo Ljubav stvorenju vraća stanje savršenstva, u kojem je nekoć iz Božje ruke proizišlo....

AMEN

Lei da Benevolência na Terra e no Além....

A mesma lei se aplica a todo ser humano na Terra e a todo ser no reino espiritual: ser ativo no amor. Na Terra a atividade do amor ajuda a alcançar a perfeição e deve, portanto, ser praticada também pelos seres ainda imperfeitos no reino do além, para que eles progridam no caminho da ascensão. E uma vez alcançada a altura, uma vez que o ser tenha alcançado a perfeição a tal ponto que agora está receptivo à luz, então a atividade firme do amor fará esse ser novamente feliz, porque isso agora significa "passar a luz" que ele próprio recebe...., porque a atividade firme do amor é obra divina, cumprindo assim a lei da eternidade. Pois o amor é tudo.... Ela garante a união com Deus e a felicidade eterna, a redenção do espiritual ainda imperfeito, a preservação de todas as criações existentes e também o surgimento de constantemente novas criações, que têm o seu fundamento na ordem divina e no Seu maior que grande amor. O amor é a força que está constantemente ativa em todo o universo, no reino terreno e no espiritual. É a própria lei divina, e a sua violação é também irrevogavelmente um acto de destruição que não só afecta as criações terrenas, mas também se torna reconhecível em estados espirituais àquele para quem esta lei é sagrada. Portanto, não pode permanecer oculto no reino espiritual se os seres violaram a lei do amor, pois eles mesmos, que eram seres da mais perfeita beleza no início, tornaram-se seres deformados, repugnantes e, como tais, também são reconhecíveis pelos seres de luz, que, no entanto, não se afastam deles no desgosto, mas no amor misericordioso querem ajudá-los a voltar à sua forma anterior, que corresponde à lei da ordem divina. Sem amor não há ordem, não há harmonia, não há paz, sem amor não há felicidade.... e todos os estados que um ser se sente deficiente ou atormentado são provas de que o ser carece de amor, que saiu da ordem divina. E todas estas condições não mudarão até que o próprio ser tenha mudado para o amor. Mas isto não deve ser entendido como a aparência externa de uma pessoa na terra, que carece de beleza perfeita, na verdade, muitas vezes mostra deformidades que dão origem a perguntas e dúvidas..... Pois uma tal forma externa pode esconder uma alma bem concebida que assumiu voluntariamente tal forma externa em prol da sua certa perfeição.... E as almas deformadas também podem habitar em pessoas exteriormente perfeitas, porque se trata meramente do ser espiritual que, portanto, tem de se colocar sob a lei da ordem divina, para ser feliz. Pois uma vida de amor só cria valores espirituais, pois as coisas terrenas passam, mas as obras de amor seguem o ser humano para a eternidade. Se as pessoas na Terra já pudessem ver espiritualmente, então o efeito da atividade do amor sobre as almas também seria aparente para elas, e elas só olhariam com espanto para as belezas perfeitas que andam entre elas. Tal evidência, contudo, não pode ser dada a pessoas que, com toda a liberdade, têm de se enquadrar na lei da ordem divina..... E do mesmo modo, os seus amigos espirituais e ajudantes só podem aproximar-se das almas inacabadas no além, de forma velada, e em toda a liberdade de vontade têm de seguir os seus conselhos, o que só equivale sempre a uma actividade no amor. Mas eles não podem ser libertados desta lei, do seu cumprimento..... O amor também deve irromper neles ou eles serão eternamente incapazes de alcançar a bem-aventurança. Pois só o amor cancela a separação de Deus, só o amor realiza a união com Ele.... E só o amor devolve o ser ao estado de perfeição em que uma vez emergiu da mão de Deus...._>Amém