• Back

Other translations:

SOTONINA PRIRODA.... - PAD I ISKUPLJENJE....

Izuzetno velika udaljenost od Mene od strane onog koji se je jednom pobunio protiv Mene, sve-oživljavajuće snage, je također silno umanjila učinak snage, i time je duhovna supstanca, koja je jednom bila puna života i snage, lišila sebe snage i konačno pretvorila u najtvrđu supstancu, budući se čak duhovna supstanca ukrućuje ako je ona tako beskrajno daleko od Mene da više nije afektirana od strane Moje snage Ljubavi. Proces ukrućivanja duhovne supstance je istoznačan sa pojavkom zemaljske materije koja je, zahvaljujući Mojoj volji, poprimila oblik. Time je svo stvaranje temeljno takva ukrućena supstanca, Moja jednom isijana duhovna snaga koja je unatoč tome potekla iz Mene kao nešto najviše savršeno u svojoj biti.... Ova savršena duhovna supstanca je bila neprestano prožimana od strane Moje snage Ljubavi i pri tome sposobna stvarati i raditi bez ograničenja poput Mene.

Ja Sam početni izvor snage i sve u postojanju zavisi o ovom izvoru snage. Ništa odvojeno od Mene ne postoji sa neovisnom snagom na njegovu raspolaganju, i time razdvajanje od Mene i Moje snage također naznačava kompletnu dezintegraciju, budući ne bi bilo moguće primiti pritok snage od igdje drugdje. Međutim, razdvajanje od Mene isto tako nije moguće, budući Moja snaga ne može prestati za vječnost i također je vječno nedjeljiva; ali što je poteklo iz Moje snage je sposobno sebe udaljiti beskrajno daleko, a razdaljina naznačava da snaga gubi njezin učinak, time daleko otklonjena supstanca ostaje nepokretna i stiska se u krutu supstancu, u materiju, koja je stoga ukrućena duhovna supstanca bez sposobnosti da bude aktivna budući je napustila polje zračenja Moje snage Ljubavi.

Ovo je, prema tome, sudbina pale duhovne supstance koja je najdalje udaljena od Mene a ipak vječno neće prestati postojati.... Temeljno, međutim, ona je unatoč tome nešto od supstance koja je jednom bila inteligentna do najvišeg stupnja, posjedovala je svjesnost i slobodnu volju a ipak je, zahvaljujući njezinu padu, izgubila svaki znak njezine božanstvenosti. Kroz Moju volju ova su se duhovna bića razložila u bezbrojne sićušne čestice kako bi se postepeno iznova sakupili nakon što su postigle izvjestan stupanj zrelosti ili pročišćavanja posredstvom procesa iscjeljenja kojeg Sam Ja prepoznao kao uspješnog.... Time Sam zavezao jednom pale duhove koji su bili stvoreni od strane Mojeg prvo-stvorenog bića i korištenjem Moje snage.... Ali što je postalo od ovog prvo-stvorenog bića?

Od njegova pada ovo je biće lutalo amo i tamo uokolo kao iskra snage pokušavajući iskoristiti njegovu preostalu snagu da osvijetli sve što Mu je moja volja oduzela.... ne da to oživi nego da poveća svoju vlastitu snagu kako bi nadmašio Mene Osobno, to jest, Moju snagu.... Duhovna supstanca ograničena od strane Moje volje ne reagira na ovo osvjetljenje [[(iluminaciju)]] jednostavno jer joj ne daje život.... Ali čim ona iznova postane biće nakon beskrajno duge staze kroz stvaranje, kada su se pojedinačne sićušne čestice iznova sakupile i kao sklop sebe utjelovljuje u ljudskom obliku i pri tom povrati svoju samo-svjesnost, ona će iznova reagirati na nastojanja prvo-stovrenog bića, Mojeg protivnog duha. Ona sebi dozvoljava biti zasljepljena od strane iskre, jer ova iskra ne osvjetljuje, ona je samo varljivo svjetlo koje zasljepljuje oko kako bi zamračilo njegov pogled u potpunosti.... baš kao što je njegova snaga postala neučinkovita zbog otpadništva, zbog beskrajno velike udaljenosti od Mene. Ali njegova suština ostaje, ona nije izgubila njezinu samo-svjesnost, i prema tome je on i dalje sposoban jednako utjecati na samo-svjesna bića, time njegova suština može sasvim prožeti ljudsko biće iznutra, međutim, ograničena pri tome na samo jedno ljudsko biće.

Otud je on sposoban sprovoditi njegov utjecaj gdjegod se ljudi hotimično okrenu ka njemu zbog njihove naklonosti i koji time povećavaju njegovu snagu kroz sjedinjenje sa njime.... On jedino koristi njegovu preostalu snagu da bi radio protiv Mene, on neprestano pokušava sebe uzdići uz pomoć ljudi koji sebe podlažu njemu. Time, ovaj protivan duh je doista prilično očigledno aktivan, on je također sposoban prilično očigledno dominirati osobom, ipak jedino sve dok osoba treba poduzeti njegov ispit volje na Zemlji....

Ako je on postigao njegov cilj da pridobije ljude za sebe onda je unatoč tome samo iznova pridonio ukrućivanju duhovne supstance i izgubio njegovu snagu, tako da će on sam također biti kompletno beživotan čim više nije sposoban priljubiti se uz ljude koji ga opskrbljuju sa njihovom energijom života.... I ovo je slučaj kada se period Spasenja približava njegovu kraju, kada je on povukao većinu ljudi u bezdan a drugi su kompletno privrženi Meni. Onda će on sam biti potpuno lišen njegove snage, onda će on, također, biti u ograničenom stanju, on će biti okovan.... sve dok nije još jednom sposoban iskušavati ljude na isti način, sve dok ljudi sami ne dođu u stanje da povećavaju njegovu snagu, sve dok oni više ili manje sami ispočetka ne olabave njegove okove kao rezultat njihove pogrešne volje za materijom, koja se podređuje volji Mojeg protivnika i time još jednom uzdiže njegovu poziciju moći, što postaje sve više očigledno u svakom periodu Spasenja što se on više približava Kraju. Iz ovog razloga svaki period Spasenja će započeti u tihom skladu kao istinski raj na Zemlji i završiti sa sotonskom aktivnošću sve dok čak posljednje duhovno biće nije bilo oduzeto od Mojeg protivnika, sve dok on sam nije toliko slab da će zatražiti snagu od Mene.... sve dok se on sam neće povratiti Meni u Očevu Kuću.... koju je jednom napustio njegovom vlastitom slobodnom voljom.

AMEN

Translator

La naturaleza de Satanás. Caída y redención

La enorme distancia de aquel que cierta vez se sublevó contra Mí –contra la Fuerza que vivifica todo– también ha reducido enormemente el efecto de la Fuerza. De modo que lo espiritual, antes lleno de Vida y de Fuerza, se privó a sí mismo de la Fuerza y, finalmente, se ha convertido en sustancia más dura; porque incluso la sustancia espiritual se endurece si en esta enorme distancia ya no la toca la Fuerza de mi Amor.

El proceso del endurecimiento de sustancia espiritual corresponde a la formación de materia terrenal que, por mi Voluntad, tomó forma. De modo que ahora, en el fondo, toda la Creación es tal sustancia endurecida - originalmente Fuerza espiritual surgida de Mí como algo sustancial sumamente perfecto... En su perfección esto, lo sustancial, fue constantemente penetrado por la Fuerza de mi Amor, por lo que estaba capaz de actuar y de hacer efecto ilimitado, igual que Yo.

26 de Febrero de 1953

Yo soy la Fuente primaria de toda Fuerza, y todo lo que existe depende de esta Fuente de Fuerza. No existe nada fuera de Mí que de manera autónoma dispusiera de fuerza, con lo que una separación de Mí y de mi Fuerza significaría un acabarse total, porque por ninguna otra parte sería posible un suministro de fuerza. Pero tampoco es posible una separación de Mí, porque eternamente nunca mi Fuerza puede perecer ni ser partida. Aun así, algo que ha surgido de mi Fuerza puede alejarse de Mí infinitamente, donde alejamiento significa que la Fuerza pierde de eficacia, de modo que aquello que se ha alejado queda inmóvil y se condensa a sustancia, a materia, la que por lo tanto es sustancia endurecida que no tiene facultad para la actividad porque ha salido de la esfera de radiación de la Fuerza de mi Amor.

De modo que esta es la suerte de lo espiritual que ha apostatado de Mí - lo que se encuentra en extrema distancia de Mí y que aun así es eternamente imperecedero... Sin embargo, en el fondo, todo esto sigue siendo sustancial... algo que al principio tenía una suma facultad de pensar... que tenía el conocimiento y la libre voluntad... pero que por su caída perdió todas sus características divinas. Por mi Voluntad estas entidades espirituales se disolvieron en incontables elementos minúsculos, para que –una vez que haya sido logrado cierto grado de maduración y de purificación– vuelvan a reencontrarse en un proceso de regeneración muy lento, reconocido por Mí. De modo que sirviéndome de mi Fuerza, a causa de la voluntad del primer ser creado por Mí, Yo cautivé lo sustancial, originalmente creado con una voluntad totalmente libre.

¿Pero qué ha sido de este primer ser creado? Desde su caída va errando como chispa de fuerza y, con la fuerza que le ha quedado, procura enfocar todo aquello que mi Voluntad le ha sustraído. Pero eso no para vivificarlo sino para aumentar su propia fuerza... para que esta llegue a superar a Mí mismo - a mi propia Fuerza. Pero aquello que por mi Voluntad está cautivado no reacciona ante esta radiación enfocada, precisamente porque esta no le proporciona vida...

Pero una vez que tras una migración casi infinita por la Creación19 lo cautivado haya vuelto a ser el ser... una vez que todas las minúsculas partículas sueltas hayan vuelto a encontrarse y ahora, con integridad, se hayan encarnado en forma humana, y como tal el ser haya recuperado la consciencia de sí mismo, también vuelve a ser sensible a los esfuerzos de aquel ser que fue el primero creado - el espíritu opositor de Mí... El ser rehecho se deja deslumbrar de aquella chispa que no es sino un reflejo ficticio que deslumbra el ojo para cegarlo del todo - chispa que a causa de la caída tampoco ya tiene fuerza por la distancia casi infinita de Mí...

Pero al espíritu opositor lo sustancial le ha quedado, y tampoco ha perdido la consciencia de sí mismo, por lo que todavía puede ejercer influencia en otros portadores de consciencia de sí mismo; de modo que puede ocupar al hombre del todo con su índole, y eso sin estar limitado a un solo hombre en particular. De modo que puede ejercer su influencia por todas partes donde haya seres humanos que, por su ánimo, inclinan su voluntad a él y estos, por su unión con él, le aumentan su fuerza... Y la fuerza que le ha quedado la aprovecha únicamente para surtir efecto contra Mí, procurando continuamente a aumentarla mediante la ayuda de los hombres que se entregan a él. Así este espíritu opositor actúa visiblemente. Pero también puede dominar a un hombre completamente –también visiblemente– pero eso sólo mientras este se encuentre en la Tierra donde tiene que poner a prueba su voluntad.

Una vez que el adversario haya logrado su propósito –el ganar a los hombres para sí–, lo que en realidad ha conseguido es el endurecimiento de sustancia espiritual... con lo que ha echado a perder su propia fuerza. De modo que él mismo se ha quedado como totalmente inanimado porque ya no puede agarrarse a hombres que le regalan su fuerza vital...

Entonces es cuando termina un período de Redención... cuando el adversario ha arrastrado a la mayor parte de los seres humanos a las profundidades, y los demás son plenamente devotos a Mí... Entonces él mismo se encuentra privado de su fuerza, con lo que también él se encuentra como detenido, como encadenado... y eso hasta que de nuevo pueda hacer los mismos intentos con los hombres... cuando estos de nuevo están en el estado en que le fomentan su fuerza - hasta que ellos mismos, por decirlo así, a causa de su voluntad errónea le sueltan las cadenas. Pues esta voluntad errónea está de nuevo orientada hacia la materia, de modo que está doblegada a la voluntad de mi adversario, con lo que también vuelve a fomentar su posición de fuerza - lo que en cada período de Redención resulta tanto más evidente cuanto más cerca esté su final.

Por eso cada período de Redención empezará con armonía llena de Paz, con un verdadero paraíso en la Tierra, y terminará con actividad satánica hasta que a mi adversario esté sustraído el último rastro de lo sustancial... hasta que él mismo se haya quedado tan débil que solicita Fuerza de Mí... hasta que regrese a Mí, a su Casa Paternal, la que hace tiempos había abandonado voluntariamente.

Amén.

Translator