• Back

O RE-INKARNACIJI.... ISUSA KRISTA NIJE MOGUĆE ZAOBIĆI

Tamo gdje je u vama još mrak vam je dano svjetlo od gore. I Moji glasnici su upućeni [[to]] svjetlo učiniti dostupnim svima koji žude za njime. Štogod doprinosi prosvjetljenju duha će im biti prenijeto/saopćeno, tako da će oni zaista biti u stanju razlikovati između istine i laži i uvijek prepoznati Onog Koji je SAM istina. Vi, Moja zemaljska djeco, ste određeni za najveće moguće blaženstvo koje vam mogu pripremiti; ali stupanj blaženstva će uvijek korespondirati vašoj volji, jer ova nije ograničena s Moje strane. Krajnje/najviše blaženstvo, međutim, pred vašu volju također postavlja krajnje/najviše zahtjeve, jer da bi postigli sinovstvo Božje, što vam osigurava Očevo nasljeđe, vi također morate biti savršeni, baš kao što je i vaš Otac na nebu savršen (Matej 5:48). Ja od vas zemaljske djece puno očekujem, ali Ja ipak dajem beskonačno više. Što očekujem od vas je potpuno podređivanje Mojoj volji i transformacija u najviši stupanj ljubavi. Jer stupanj blaženstva u vječnom životu se može prilično razlikovati, on uvijek ovisi o stupnju ljubavi kojeg vi zapalite i aktivirate u vama.

Ova aktivnost ljubavi stoga određuje stupanj savršenstva/zrelosti i prema tome također stupanj blaženstva, pa slijedi da sinovstvo Božje zahtijeva život potpune ljubavi na Zemlji, tako da će ljudska priroda biti promijenjena u ljubav, u Moju sliku, u Moje istinsko dijete, za kojeg sam pripremio sve užitke, kao što sam obećao. Dušino sinovstvo Božje mora biti rezultat jednostrukog/jedinstvenog života na Zemlji, pošto ovaj visoki stupanj savršenstva/zrelosti ne može više biti postignut u onostranom kraljevstvu, iako će čak i tamo biće još biti u stanju ostvariti nezamislivo obilje svjetla. Pri svemu tom, svjetlosno biće može, ako se re-inkarnira u tijelu na Zemlji u svrhu predvodničke misije, ostvariti svoje sinovstvo Božje, ali ovo iz nužnosti vuče izvanredno nesretan/mračan/tužan i težak zemaljski život baš kao i iskupljujuću aktivnost na Zemlji, koja je bila razlogom njezinog ponovljenog utjelovljenja. Jedino bića sa visokim stupnjem svjetla će poduzeti ponovljeno utjelovljenje na Zemlji, ali čisto iz ljubavi prema obmanutim ljudskim bićima, kojima žele pomoći u vremenima najveće duhovne nevolje.

Alternativno, svaka svjetlo-primajuća duša u duhovnom kraljevstvu se također može nazvati blaženom do određenog stupnja, i ovo blaženstvo je dovoljno da inicira njezinu volju u pomaganje bićima koji i dalje skapavaju u mraku, čije stanje oni znaju i žele popraviti. Ni jednoj svjetlosnoj duši ne manjka ove voljnosti za pomaganjem, pošto primitak svjetla pretpostavlja ljubav, a ljubav sebe neprestano želi izraziti. Svako djelo ljubavi u duhovnom kraljevstvu povećava blaženstvo bića, i takvo biće se nikad-za-nikad (never ever) neće htjeti vratiti na Zemlju, naposlijetku ono prepoznaje ogromnu sferu aktivnosti za svoju snagu ljubavi i također osjeća sve više i više rastuće obilje svjetla i sreće. Ali ni jedno biće neće biti vraćeno na Zemlju protiv njegove volje, pošto bi to narušavalo Moj Božanski red [[= to bi bilo djelovanje protivno Mojem Božanskom redu]]. Svjetlosna bića, čak i ona nižeg stupnja, nemaju ovu volju, jedino izvanredno uzvišena duhovna bića se spuštaju na Zemlju kako bi izvršila gore spomenutu misiju. Čim duša ima makar i najskromniji stupanj svjesnosti ona također zna o mogućnosti daljnjeg napretka u duhovnom kraljevstvu, jer onda je njezina ljubav bila zapaljena ili bi i dalje bila potpuno u mraku.... Ali ako je duša i dalje duhovno slijepa onda može izbiti na površinu njezina želja za povratkom na Zemlju, ali nikad u svrhu duhovnog sazrijevanja, ona je jedino privučena ka Zemlji svojom žudnjom za materijom kojoj Ja, Mene što se tiče, neću udovoljiti.... Jer ova žudnja se može lakše prevladati u onostranom kraljevstvu nego na Zemlji, a bez svladavanja ove žudnje neće biti svjetla, neće biti duhovnog napretka.

Svatko tko je na Zemlji zanemario steći sićušnu iskru razumijevanja, koje prema tome pretpostavlja djela ljubavi, će u onostranom također biti u vrlo dubokom mraku, i vratiti ga na Zemlju u stvari ne bi bio čin milosti već kršenje Mojeg vječnog reda, koji teži k neprestanom napretku i isključuje svaku vrstu nazadovanja uslijed Moje volje. Međutim, u ovom slučaju bi re-inkarnacija bila nepoštena kompenzacija za dušin neuspjeh na Zemlji, ona ne bi bila ljubav i milost s Moje strane već ogroman teret za dušu, koja bi po drugi puta trebala prihvatiti odgovornost bez ikakve garancije o ostvarivanju cilja. I ona također ne bi ostvarila svoj cilj, jer ponovljeno utjelovljenje bi pred nju razumljivo postavilo puno veće zahtjeve kako bi uravnotežila izuzetnu privilegiju, budući da bi njezina volja još jednom ostala slobodna.... Tako bi ona morala iskusiti test volje dva puta, što bi značilo isto kao da bi Ja duplirao čovjekov život na Zemlji i na taj način zaobišao postojeći prirodni zakon.... Također, podbacivši na Zemlji jednom, duša bi bila ograničena i njezina volja ponovno oslabljena od strane Mojeg neprijatelja [[= Sotone]], jer je put do Mene, Božanskog Iskupitelja, blokiran od strane Sotone posredstvom svijeta, pošto bi ona žudjela za njime baš kao i za materijom i primila bi ono za čim žudi.... Jedino volja bića je uvijek odlučujuća, ali baš ova volja nije zainteresirana za utjelovljenje na Zemlji jednom kada duša ima makar i slabo znanje.

Međutim, duši koja je i dalje izgubljena u potpunom mraku neće biti dozvoljeno re-inkarnirati se pošto Moja mudrost zna za opasnost i čestu ispraznost ponovljenog zemaljskog napretka i Moja ljubav ne podržava nazadovanje već jedino napredak. Moj vječni zakon je razvoj i progres.... Ja jedino potstičem mogućnosti za viši razvoj koje, istinabog, također mogu biti neuspješne ali onda jedino uslijed volje bića. Nazadovanje može biti prouzročeno jedino voljom bića, nikad Mojom voljom. Pojedinačni slučajevi re-inkarnacije na Zemlji se događaju iz posebnih razloga ali ne opravdavaju pretpostavku da će se svaka duša biti u stanju vratiti na Zemlju promišljeno jednom kada je svoj put završila neuspješno ili jedino sa slabim uspjehom.

Pa ipak činjenica da duša sebe opetovano inkarnira je sigurna, jer ona mora nastaviti svoj viši razvoj u onostranom kraljevstvu a to uvijek iz nužde zahtjeva da ona sprovodi svoju određenu aktivnost u novom utjelovljenju na jednoj od bezbrojnih tvorevina [[= planeta]] koje sve služe kao mjesta sazrijevanja/usavršavanja za duhovnu suštinu. Ali aktivnost i zadaci su različite prirode nego na Zemlji i oni se kako god ne mogu objasniti vama ljudima, jedino da se principi iskupljenja i zrelosti uvijek sastoje od služenja u ljubavi.

Na Mojem raspolaganju su bezbrojne mogućnosti da korisno utječem na duše koje su napustile Zemlju [[ili ‘umrle na Zemlji’]] u još nezrelom stanju. Život na ovoj Zemlji je obećavao izuzetan uspjeh koji, ako je neiskorišten, nikad više ne može biti nadoknađen tako da će se biće moći re-inkarnirati na Zemlji više puta; iz tog razloga je učenje o re-inkarnaciji obmanjujuće; na taj način izolirani, opravdani slučajevi ne bi trebali voditi do pretpostavke da će se svaka duša re-inkarnirati na Zemlji, što bi bilo daleko više na štetu nego od dobrobiti za dušu. Dušina slobodna odluka volje će morati biti donešena na Zemlji, i uz pomoć Božanskog Iskupitelja Isusa Krista je zasigurno moguće to učiniti za vrijeme jednog zemaljskog života.... Svatko tko Ga odbaci je vlastitom krivnjom izgubio jedinstvenu/iznimnu milost i mora se boriti u onostranom sve dok ne postigne razumijevanje i ipak tamo prihvati Njegovu pomoć.

Isusova smrt na križu je od takvog ogromnog značaja za spasenje svih duša da je jedino potrebna ljudska volja da bi se čovjek iskupio/spasio, ali volja koja zakaže mora također prihvatiti posljedice: neopisivo težak viši razvoj u duhovnom kraljevstvu ili silazak u bezdan, što rezultira ponovljenim put(ovanj)em kroz cijelo materijalno stvaranje.... u re-inkarnaciji sa nepoželjnom posljedicom.... stanjem agonije beskrajnog trajanja sve dok ponovno nije dosegnuto ljudsko stanje, koje će mu onda dati novu mogućnost da donese svoju slobodnu odluku volje. Ni jedno biće neće biti zauvijek izgubljeno, ali vrijeme koje mu treba za ostvarivanje blaženstva određuje sama volja ljudskog bića. Pa ipak, zakon vječnog reda će ostati, jer on je utemeljen na Mojoj mudrosti i ljubavi koji se nikad neće promijeniti.

AMEN

Reïncarnatie - ja of nee?

Waar het in u nog donker is zal u van Boven licht worden gegeven, want Mijn dienaren is opgedragen het licht beschikbaar te stellen aan allen die er naar verlangen. Wat tot verlichting van de Geest bijdraagt wordt hun verschaft, opdat zij duidelijk de waarheid van dwaling kunnen onderscheiden en steeds HEM voor ogen houden, DIE de eeuwige WAARHEID Zelf is.

U Mijn aardse kinderen bent bestemd voor de hoogste zaligheid die IK u kan bereiden. Maar steeds naar uw eigen wil zal ook uw mate van zaligheid zijn, want uw wil bepaal IK niet. De hoogste zaligheid veronderstelt echter ook de hoogste eisen aan uw wil. Want om het kindschap van GOD te bereiken, dat u verzekert van het erfdeel van de VADER, moet u volmaakt zijn zoals ook uw VADER in de Hemel volmaakt is. IK vraag oneindig veel van u stervelingen, maar IK geef nog oneindig veel meer. Wat IK van u vraag is uzelf geheel naar Mijn Wil te voegen en uzelf om te vormen tot een hoge graad van liefde. Oneindig verschillend kan de graad van zaligheid zijn in het eeuwige leven, steeds naar de graad van liefde die u in u laat opvlammen en tot werkzaamheid ontplooit.

Dit werken in liefde bepaalt dus de graad van rijpheid en tevens ook die van de zaligheid, waaruit volgt dat het kindschap van GOD een volledig leven in liefde op de aarde vereist. Dat het wezen van de mens tijdens het aardse leven omgevormd wordt tot liefde, tot Mijn evenbeeld, tot Mijn ware kind, voor wie IK al de zalige vreugden bereid heb zoals IK het heb beloofd. In een eenmalig leven op de aarde moet die ziel het kindschap GOD's bereikt hebben, omdat deze hoge graad van rijpheid in het rijk hierna niet meer bereikt kan worden, ofschoon een wezen ook daar nog tot een nooit gedachte volheid van licht kan komen.

Wel kan een lichtwezen het kindschap van GOD verwerven, als het ten behoeve van een leidersfunctie zich nogmaals op de aarde in het vlees belichaamt. Wat echter een bijzonder zwaar leven vol leed met zich meebrengt samen met een verlossende taak op aarde, die de aanleiding is van zijn hernieuwde belichaming. Alleen wezens die al een hoge graad van licht bereikt hebben streven een her-belichaming op aarde na, maar enkel uit liefde tot de dwalende mensen, om hun hulp te willen verlenen in tijden van de grootste geestelijke nood.

Daarentegen is iedere lichtontvangende ziel in het geestelijke rijk in zekere mate ook zalig te noemen. En deze zaligheid is voldoende om de wil tot helpen in haar op te wekken voor de wezens die nog in duisternis smachten, en waarvan zij de toestand kennen en willen verbeteren. Er is geen lichtziel die deze wil tot helpen niet in zich heeft, want het ontvangen van licht vereist eerst liefde, en liefde wil zich steeds weer uiten. En elk buitengewoon werk van liefde in het geestelijke rijk verhoogt de zaligheid van het wezen en zo'n wezen verlangt nooit meer naar de aarde terug. Het ziet immers een groot arbeidsveld voor haar liefdekracht en ondervindt ook de steeds toenemende volheid van licht en zaligheid. En tegen zijn wil in wordt geen wezen weer op de aarde geplaatst omdat dat tegen Mijn goddelijke ordening zou zijn. Bovendien is bij wezens met maar een geringe mate van licht deze wil niet aan te treffen. Alleen buitengewoon hoge geestwezens dalen naar de aarde om de bovengenoemde missie te volvoeren. Zodra de ziel maar een geringe graad van inzicht eigen is, kent zij ook de mogelijkheid om zich verder te ontwikkelen in het geestelijke rijk. Want dan is de liefde in haar ontvlamd, anders zou zij nog in totale duisternis verkeren.

Is echter een ziel nog geestelijk blind, dan kan het verlangen naar de aarde in haar opduiken. Maar nooit met het doel om tot geestelijke voltooiing te komen. Het is alleen het verlangen naar de materie wat haar naar de aarde drijft, en dat verlangen wordt van Mijn kant uit niet vervuld. Want dat verlangen is in het hiernamaals gemakkelijker te overwinnen dan op de aarde, en zonder overwinning van dat verlangen is er geen licht, geen geestelijke vooruitgang. Wie op de aarde verzuimd heeft zich een sprankje inzicht te verwerven, die is ook in het hiernamaals in diepe duisternis en een opnieuw plaatsen van hem op de aarde zou geen daad van erbarming zijn, wel een handelen tegen Mijn eeuwige ordening, die een gestadige vooruitgang nastreeft en elke achteruitgang door Mijn Wil uitsluit.

Een her-belichaming zou in dit geval een onrechtvaardige vereffening voor het falen op aarde van de ziel zijn. Het zou geen liefde en genade Mijnerzijds zijn, maar een ontzaglijke last voor de ziel, als zij voor de tweede keer de verantwoording op zich zou moeten nemen zonder zekerheid haar doel te bereiken. En zij zou haar doel ook niet bereiken omdat begrijpelijkerwijs de herhaalde belichaming veel hogere eisen aan haar zou moeten stellen, om dat buitengewone voorrecht te vereffenen - terwijl haar wil wederom vrij bleef. En zij zou dan tweemaal een wilsproef moeten afleggen, wat evenzoveel betekenen zou als zou IK de levenstijd van een mens op aarde verdubbelen en zodoende een bestaande natuurwet omzeilen.

Bovendien zou een ziel die eenmaal op de aarde gefaald heeft door Mijn tegenstander opnieuw worden gebonden en haar wil verzwakt, want de weg naar MIJ, de goddelijke Verlosser, zou haar door de wereld van satan versperd worden, want haar verlangen geldt zowel die wereld alsook de materie. Altijd is alleen de wil van het wezen beslissend, maar deze wil voelt niets voor een hernieuwde plaatsing op aarde als de ziel maar een glimp van inzicht bezit. Een nog geheel in het donker dwalende ziel wordt echter de hernieuwde plaatsing niet toegestaan, omdat Mijn Wijsheid het gevaar en het meestal vergeefse van een tweede gang over de aarde kent. En Mijn Liefde bevordert geen achteruitgang maar alleen een vooruitgang.

Mijn wet van eeuwigheid is opbouw en vooruitgang. Van Mijn kant uit worden alleen mogelijkheden tot opwaartse ontwikkeling begunstigd, die weliswaar ook zonder succes kunnen blijven - maar dan wel vanwege de vrije wil van het wezen. Een achteruitgang wordt dus alleen veroorzaakt door zijn wil, nooit echter door Mijn Wil. Enkele gevallen van een weer terugkomen op de aarde hebben hun reden, hoewel men daarom niet aannemen mag dat iedere ziel willekeurig weer tot de aarde terug kan komen, als zij eenmaal deze weg heeft afgelegd - zonder of met weinig succes.

Maar dat de ziel altijd weer belichaamd wordt staat vast, omdat zij haar opwaartse ontwikkeling in het rijk hierna voort moet zetten en dit steeds een haar toegewezen werkzaamheid vereist die zij uitvoert in een nieuwe belichaming op een van de ontelbare scheppingen - die voor het geestelijke dienen als plaats om uit te rijpen. Maar de werkzaamheid en de opdrachten zijn anders van aard dan op de aarde en voor u mensen ook niet begrijpelijk te maken. Steeds blijft het principe van verlossing en voltooiing - de dienende liefde.

Ontelbare mogelijkheden staan MIJ ter beschikking om op de zielen die nog onrijp van de aarde heengegaan zijn gunstig in te werken. Het leven op deze aarde was een buitengewone mogelijkheid die succes beloofde; die niet te benutten kan echter nooit meer zodanig worden goedgemaakt dat het wezen dit later kan evenaren door een willekeurig aantal malen weer op de aarde belichaamd te worden, om welke reden de leer van een her-belichaming dus misleidend is. En daarom mag niet uit enkele gerechtvaardigde bijzondere gevallen tot een her-belichaming van iedere ziel op deze aarde geconcludeerd worden, die veel eerder nadelig dan voordelig zou zijn voor de ziel.

De vrije wilsbeslissing van een ziel moet op aarde in een eenmalig leven worden genomen, met de hulp van de goddelijke Verlosser JEZUS CHRISTUS. Wie HEM afwijst heeft voor zichzelf een buitengewone genadegave verspeeld en hij moet worstelen in het hiernamaals tot hij tot inzicht is gekomen, en daar nog aanspraak maakt op Zijn hulp.

Want de kruisdood van JEZUS is van zulk een geweldige betekenis voor de verlossing van al het geestelijke, dat alleen al de wil van de mens om verlost te worden voldoende is. Dat echter een wil die faalt de gevolgen moet dragen: een ontzaglijk moeilijke ontwikkeling omhoog in het geestelijke rijk, of een wegzinken in de diepste diepte, dat weer een gang door de materiële schepping ten gevolge heeft. Dus een reïncarnatie die een zeer kwalijke zaak is, een eindeloos voortgaande smartelijke toestand van kwelling, tot het stadium als mens hem weer de vrije wil brengt en daarmee weer opnieuw de mogelijkheid wilsbeslissingen te nemen.

Geen wezen zal voor eeuwig verloren gaan, maar wanneer het tot zaligheid zal komen bepaalt de wil van de mens zelf. Maar de wet van de eeuwige ordening blijft bestaan, want Mijn Wijsheid en Liefde, Die eeuwig en onveranderlijk zijn, liggen er aan ten grondslag.

Amen