• Back

OTKROVENJA BOGA.... RAZUMIJEVANJE - UVJET....

Što je skriveno svijetu to Duh Božji otkriva onima koji su se odvojili od svijeta i žude čuti glas Božji. A Njegovo otkrovenje uistinu je od neprocjenjive vrijednosti, jer radi se o najdubljoj Mudrosti koju im Duh Božji predaje, a ta Mudrost duši poravnava put u vječni život. I kad Duh Božji može postajati aktivan u čovjeku, on se nalazi u neprestanoj vezi s Bogom, najuzvišenijim Duhom Neba i Zemlje, i rezultat toga je onda izvjestan rast u znanju i svjetlu, pošto Bog kao Vječna Mudrost i Pra-Svjetlo neprestano zrači Mudrost i Svjetlo. I Njegova otkrovenja su neiscrpna, i čovjek uvijek može crpsti iz Izvora Mudrosti i svoje znanje obogaćivati jer mu Bog ne postavlja ograničenja.

No ako čovjek želi razumjeti otkrovenja, ako su mu ona dostavljena putem jedne od Duha Božjeg prosvijetljene osobe, on kao prvo obavezno mora imati volju za to da prodre u Čistu Istinu, i učiniti se dostojnim toga kroz hod u Ljubavi. Tek tada će mu (pre-)dano duhovno dobro postati razumljivo, inače to ili prolazi pored njegovog uha bez da ostavi ikakav utisak, ili pak ostaje neshvaćeno ili potpuno krivo protumačeno. Jer, Bog Svoja otkrovenja primatelju daje na jedan razumljiv način, no to razumijevanje ovisi o djelovanju Duha u čovjeku, i gdje On ne može biti aktivan, čovjeku nedostaje razumijevanje ako prije toga nije ispunio ovaj uvjet.

Stoga čovjek koji na to nije pozvan nikada ne bi trebao pokušavati tumačiti Božanska otkrovenja, sve dok i sam nije u vezi sa Duhovnim Kraljevstvom i njegovim glasnicima. Oni dakako mogu utjecati na njegovo razmišljanje i truditi se ispravno ga voditi, no potrebno je izvjesno školovanje od strane duhovnih bića za to da bi se mogle shvatiti duhovne istine, za što je potrebna volja čovjeka koji se tada podređuje njemu postavljenim uvjetima. Jer kad je on onda kroz Božanski Duh podučen, u njemu postaje svijetlo i prozračno, i svaki (dodatni) dar nadopunjava njegovo znanje i umnaža njegovo duhovno bogatstvo.

Jer to su samo čisto duhovne istine, to je znanje koje je za zemaljski svijet beznačajno, jer ono čovjeku ne donosi zemaljska, materijalna dobra pošto se tiče samo duhovnog područja, i svjetovnom se čovjeku jednostavno čini neprihvatljivo. No čini radosnim svakoga tko ima duhovna nastojanja, tko manje cijeni svijet (svjetovni život) i tko se zalaže za Ljubavni život.... jer taj zna cijeniti vrijednost duhovnih dobara, i nikada više on ih ne bi dao ni za najviša blaga svijeta....

No nečuveni je odbitak (od gl. odbijati) kad je duhovni dar primljen ravnodušno, kad ne sudjeluje razum, dakle ako čovjek misaono ne zauzme stav s obzirom na to, i dar ni na koji način ne dodirne volju niti ju pokrene na aktivnost. A tad on nikada niti neće doći u posjed znanja na duhovnom području, jer putem svijeta on to nikako ne može zadobiti. A vlastito razumsko razmišljanje nije dovoljno za to da bi se prodrlo u dubine Božanske mudrosti. Postoji samo jedna mogućnost za ulazak u Istinu, u Duhovno znanje, a to je.... kroz djelovanje Duha u čovjeku. Ako se ta prilika ne iskoristi, čovjek ostaje neuk i bez svjetla, čak ako i raspolaže velikim zemaljskim znanjem.

A Duh djeluje iznutra, jer čak i ono što je čovjeku iz vana bilo dostavljeno, mora iznutra biti učinjeno razumljivim, tako da dakle Istina na čovjeka nikada ne može biti prenešena školski, nego tom školskom znanju obavezno pripada i djelovanje Duha da bi to od čovjeka i bilo shvaćeno kao Istina. Pravi izvor Duhovnog znanja uvijek ostaje Riječ Božja, no i ona mora biti objašnjena putem Duha Božjeg, inače može biti krivo shvaćena i onda i krivo proslijeđena.

No ako neko objašnjenje od strane učenika nailazi na bilo kakav otpor, tad njemu i smisao ostaje u mraku, jer on se zatvara pred svjetlosnom zrakom koja ga želi prožeti. Dakle svako krivo učenje koje se usidrilo u nekom čovjeku ima kao uzrok njegovu vlastitu volju, time što je neko učenje dano mu iz vana, bez razmišljanja prihvatio i onda ga zadržao kao Istinu. Time se on dakle sam čini nesposobnim za djelovanje Duha, budući da ne obraća pažnju na njegov glas, pošto zamišlja da se nalazi u Istini....

A čovjek neprestano mora slušati unutarnji glas želi li biti podučen Božjim Duhom. Tada će mu biti omogućeno znanje koje mu je potpuna odšteta za trud osluškivanja na unutra.... Jer Istina iz Boga je tako dragocjeno blago, koje mu onda više nikad ne može biti oduzeto, i koje se neprestano umnaža, što više čovjek toga daje i što se lakše može odriješiti od toga što mu je ranije bilo ponuđeno kao Istina.... Jer Bog zahtjeva bezuvjetno prihvaćanje Njegovog učenja, i sav otpor umanjuje mogućnost za prodiranje u Božansku Istinu....

AMEN

Revelaciones de Dios... Comprensión... Condición...

Lo que está escondido del mundo, eso lo revela el Espíritu de Dios a aquellos que se han apartado del mundo y anhelan escuchar la voz de Dios. Y Su revelación es verdaderamente de un valor inestimable, porque es la sabiduría más profunda que les transmite el Espíritu de Dios, y esta sabiduría allana el camino a la vida eterna del alma. Y tan pronto como el Espíritu de Dios puede obrar en el hombre, éste permanece en constante conexión con Dios, el Espíritu supremo del cielo y de la tierra, y por consiguiente ahora también debe aumentar en conocimiento y luz, porque Dios como la sabiduría eterna y la luz original emana constantemente sabiduría y luz. Y Sus revelaciones son inagotables, y el hombre siempre puede sacar de la fuente de la sabiduría y enriquecer su conocimiento, porque Dios no le pone límites.

Pero si el prójimo quiere comprender estas revelaciones, si le son transmitidas por una persona iluminada por el Espíritu de Dios, entonces primero debe tener la voluntad absoluta de penetrar en la verdad pura y hacerse digo de ella a través de un caminar en el amor. Solo entonces el conocimiento espiritual impartido se vuelve comprensible para él, de lo contrario, se desvanece sin dejar una impresión en su oído o permanece mal entendido o se interpreta de manera completamente incorrecta. Porque ciertamente Dios da Sus revelaciones al receptor de una manera comprensible, pero esta comprensión se debe a la obra del espíritu en el hombre, y donde este ahora no puede hacerse efectivo, el hombre carece de comprensión, siempre que no cumpla previamente la condición.

Por eso, una persona que no está llamada a hacerlo nunca debe tratar de interpretar la revelaciones divinas mientras él mismo no esté en contacto con el reino espiritual y sus mensajeros. Estos ciertamente pueden influir en su pensamiento y tratar de guiarlo correctamente, pero se requiere un cierto entrenamiento por parte de los seres espirituales para poder captar las verdades espirituales, para lo cual es necesario la voluntad del ser humano, que ahora se somete a las condiciones que le son puestas. Porque tan pronto como es instruido por el Espíritu divino, se vuelve claro y brillante en él y cada don complementa su conocimiento y aumente su riqueza espiritual.

Debido a que son solo verdades puramente espirituales, es un conocimiento que no tiene sentido para el mundo terrenal porque no le otorga a la gente ningunos bienes materiales terrenales, porque solo afecta al reino espiritual y simplemente parece inaceptable para la gente mundana. Pero hace feliz a cada uno que se esfuerza espiritualmente, que desprecia al mundo y se esfuerza por una vida de amor... Porque conoce el valor de los bienes espirituales y nunca los abandonará por los bienes más altos del mundo...

Pero es un rechazo tácito cuando un don espiritual se acepta con desgana, cuando el intelecto no se activa, es decir, el hombre no toma una posición mental al respecto y el don de ninguna manera toca la voluntad y la estimula a la actividad. Pero entonces no dispondrá nunca sobre un conocimiento en el área espiritual porque nunca lo podrá obtener a través del mundo. Y el propio pensamiento intelectual no es suficiente para penetrar en las profundidades de la sabiduría divina. Solo hay una posibilidad... a través de la obra del espíritu en el hombre... ser llevado a la verdad, al conocimiento espiritual. Si no se aprovecha esta posibilidad, el ser humano permanece ignorante y sin luz, aunque tenga a su disposición grandes conocimientos terrenales.

Pero el espíritu obra desde dentro, porque incluso lo que se transmite al ser humano desde fuera debe hacérsele comprensible desde dentro, de modo que la verdad nunca pueda ser transferida al ser humano a modo de escuela, sino que a este conocimiento también pertenece absolutamente la obra del espíritu, si también ha de ser reconocido como verdad por el hombre. La fuente correcta del conocimiento espiritual sigue siendo la Palabra de Dios, pero esta también debe ser explicada por el espíritu de Dios, de lo contrario, puede ser malinterpretada y ahora también puede ser transmitida incorrectamente.

Sin embargo, si una explicación encuentra algún tipo de resistencia por parte del alumno, entonces el sentido de esta le queda oscuro, porque se cierra al rayo de luz que quiere irradiar a través de él. Por lo tanto, cada enseñanza errónea que se ha anclado en una persona es causada por su propia voluntad en la medida en que ha aceptado irreflexivamente una enseñanza impartida desde fuera y ahora la ha retenido como verdad. De esta manera se hace incapaz para la obra del espíritu, porque no presta atención a su voz, ya que se cree estar en la verdad...

Pero el ser humano siempre debe prestar atención a la voz interior si quiere ser enseñado por el Espíritu de Dios. Pero entonces se le abrirá un conocimiento que le compensará completamente por el esfuerzo de escuchar hacia dentro... Porque la verdad de Dios es un bien precioso que no se le puede quitar nunca, sino que crece constantemente, cuanto más da el hombre y más fácil le resulta liberarse de lo que antes se le ofrecía como verdad... Porque Dios exige la aceptación incondicional de Sus enseñanzas porque cualquier resistencia reduce la posibilidad de penetrar en la verdad divina...

amén