• Back

CEREMONIJE (OBREDI) I IZVANJSKO PRIJEČE...

To je jedino duhovan proces kada se duša čovjeka sjedinjuje sa njenim duhom, i stoga ovaj proces ne treba ni na koji način biti izvanjski obilježen kroz geste ili obredne postupke. Čim duša traži združivanje s duhovnim kraljevstvom, čim se ona u molitvi povezuje s Bogom, ili nastoji stupiti u doticaj sa svjetlosnim bićima, kroz misli koje ona šalje u duhovno kraljevstvo, ona se odvezuje od zemaljskog okruženja, ona više ne poklanja nikakvu pažnju tijelu, i tako se oslobađa od svega zemaljskog, budući ovo priječi iskrenu (duboku, prisnu) povezanost. Pa tako i svaki izvanjski postupak, svaki obred (ceremonija), mora biti smatran preprekom koja slabi (narušava) iskrenu povezanost s Bogom ili sa duhovnim svijetom. Jer, čim je on izvršen čisto mehanički (nesvjesno), bezvrijedan je i nepotreban, ako je međutim prisutna misao čovjeka, onda duhovna povezanost gubi na dubini. Volja bi pri tom mogla biti dobra, ali sam čovjek smanjuje dotok snage koja proizlazi iz ove povezanosti. Duhovno ne trpi zemaljske zapreke, odnosno, odgovarajući su duhovni rezultati. Čovjek nikada ne treba učiniti na vani prepoznatljivim da on uspostavlja duhovnu povezanost; dovoljno je da bližnji zna o njegovom stremljenju, i iznova ga nastoji slijediti na način da u u svoj tišini (miru) ulazi u sebe, i razgovara s Bogom ili s duhovnim bićima. Jer, on mora znati da duhovni svijet nalazi užitak jedino u duhovnim postupcima, da je sama fizička ceremonija (obred) klečanja beznačajna za duhovni svijet jer, ne znak poniznosti pred Bogom, nego sama poniznost, nalazi Njegovo zadovoljstvo, i čovjeku također donosi Njegovu milost. Bog, međutim, ne treba nikakav izvanjski dokaz, nego On gleda u srce, a izvanjskim postupcima često može nedostajati unutarnji život, no sami ljudi se često puštaju zadovoljiti ovim ceremonijama (obredima) i vrše ih samo poradi bližnjih, što duši ne donosi nikakvu duhovnu korist. I stoga se čovjek uvijek treba truditi, sebe u potpunosti odvojiti (odvezati, osloboditi) od zemaljskih običaja i formi, on treba koristiti svaki slobodni minut da uspostavi unutarnji kontakt sa duhovnim svijetom, on treba zemaljski svijet ostaviti izvana, i ne ništa od njega ne ponijeti prijeko, nego jedino duša treba otploviti u duhovno kraljevstvo, tako da joj kroz ovo sjedinjenje u svako doba može pritjecati Božanski dar milosti._>AMEN

Cerimónias e exteriores dificultam....

É apenas um processo espiritual quando a alma do ser humano se une ao seu espírito e, portanto, este processo não precisa ser marcado externamente de forma alguma através de gestos ou ações cerimoniais. Assim que a alma busca a unificação com o reino espiritual, assim que se une a Deus em oração ou tenta fazer contato com os seres de luz através dos pensamentos que envia ao reino espiritual, ela se desprende do ambiente terreno, não presta mais atenção ao corpo e assim se liberta de todas as coisas terrenas, porque estas impedem uma união íntima. E assim toda ação externa, toda cerimônia, também deve ser considerada como um obstáculo que prejudica a conexão íntima com Deus ou com o mundo espiritual. Pois assim que é realizado de forma puramente mecânica é inútil e desnecessário, mas se o pensamento do ser humano está envolvido, então a ligação espiritual perde a sua profundidade. A vontade pode ser boa, mas o próprio ser humano reduz o fornecimento de força que surge desta ligação. O espiritual não tolera inibições terrenas, ou seja, os efeitos espirituais são correspondentes. O ser humano nunca precisa fazer saber ao exterior que ele estabelece a conexão espiritual; basta que o ser humano conheça o seu esforço e procure segui-lo novamente de tal forma que ele vá silenciosamente dentro de si mesmo e converse com Deus ou com os seres espirituais. Pois ele deve saber que o mundo espiritual só encontra prazer nas ações espirituais, que mesmo a cerimônia física de ajoelhar-se não tem sentido para o mundo espiritual, porque não é o sinal de humildade diante de Deus, mas a própria humildade que lhe agrada e também ganha o ser humano a sua graça. Deus, porém, não precisa de provas externas, mas Ele olha para o coração, e as ações externas muitas vezes carecem de vida interior; as próprias pessoas, porém, muitas vezes estão satisfeitas com essas cerimônias e apenas as realizaram para seus semelhantes, o que não traz nenhuma vantagem espiritual para a alma. E por isso o ser humano deve sempre esforçar-se para se desligar completamente dos costumes e formas terrestres, deve usar cada minuto livre para estabelecer contato íntimo com o mundo espiritual, deve deixar o mundo terreno do lado de fora e não tirar nada dele, mas apenas a alma deve vagar para o reino espiritual para que, através desta união, os dons divinos da graça possam fluir para ele a qualquer momento...._>Amém