• Back

„DUH JE VOLJAN, ALI TIJELO JE SLABO...“

Duh je voljan, ali tijelo je slabo.... budući tijelo još pripada snazi protivnoj Bogu, jer u sebi sklanja još mnogo duhovnih supstanci koje su nezrele, odnosno, nalaze se na početku njihovog višeg razvoja. A ove supstance su još previše u vlasti protivnika, guraju ga prema njemu, i nastoje sa sobom povući i dušu čovjeka. I tako duh u čovjeku vodi stalnu borbu sa svom nezrelom suštinom koja ga okružuje. Premda se duša odlučila za njega, ona se također još uvijek nalazi usred suštine kojoj je potrebno pročišćavanje, i ona će od nje biti stalno tlačena da se okrene svijetu, pod čime treba razumjeti ono što pogoduje, i stoga je ugodno, tijelu od mesa. Duša je vrlo često slaba i nije u stanju pružiti dovoljan otpor ovim žudnjama. A ona ipak mora nastojati nadvladati ovu nasuprotnu struju, mora se boriti sama sa sobom, mora svoju volju usmjeriti jedino na to što joj prenosi Duh, ona mora žuditi da Ga čuje, i odbiti svaku kušnju izvana, ne poklanjajući joj nikakvu pažnju, i jedino žuditi čuti glas Duha. Ona mora usrdno moliti za dostavu snage, i ne smije se umoriti, budući Bog dopušta sve ove kušnje kako bi osnažio volju i vjeru, tako da se on iskaže (dokaže) u većim preprekama koje mu pristupaju izvana. Čovjek se još bori protiv čisto tjelesnih žudnji i otpora, ali, doći će vrijeme, u kojem on mora odoljeti napadima izvana, u kojem se on mora dokazati pred svijetom, i u kojem se tijelo ne mora jedino odricati, nego također i preuzeti patnju na sebe, kako bi dao svijetu primjer snažne, nepokolebljive vjere.... Njemu će uvijek i neprestano biti dostavljana snaga, tako da njegova volja bude jaka.... A ova volja treba već biti osnažena kroz nadvladavanje manjih prepreka (otpora), duša treba jedino uvijek ostati u kontaktu sa Duhom u njoj, mora naučiti prezreti sve svjetovno, mora nedojmljena proći pokraj njega, i na nijedan način se ne zadržati od duhovnog nastojanja, slabost tijela treba biti pobijeđena, a posljedica će biti uvijek snažnija volja koja nadvladava sve što joj se suprotstavlja. Ali, ova snažna volja se ne može postići bez borbe, inače bi bila nezaslužena primljena milost koja čovjeka mora dovesti do zrelosti, bez da to bude nastojano od njega. Dostava Božje snage je uistinu takva milost, koja međutim mora uvijek iznova biti tražena, i tako će mu molitva za osnaženu volju dostaviti snagu i milost, njegova volja će ojačati, jer onda čovjek poziva Boga Osobno za Njegovu pomoć, i onda mu ona također izobilno stoji na raspolaganju. Molitva je također sredstvo borbe protiv kušnji neprijatelja, premda sama volja može biti tako oslabljena, da je on nesposoban moliti, budući i to uključuje volju, koja tada međutim također pronalazi podršku. Jedino se čovjek ne smije bezvoljno prepustiti kušnjama, zavođenjima svijeta; on ne smije postati tako slab da više nije u stanju moliti, on mora u svakoj nevolji duše naći utočište u molitvi, u Bogu, Koji ga onda zaista neće ostaviti bez pomoći. On mora obratiti pažnju na nježan glas Duha, koji će ga potaknuti na molitvu, da zazove Boga za snagu i milost.... Jedino onda će biti nadvladana svaka slabost tijela, on će postati jak u Duhu, i njegova volja će pobijediti svaki otpor.

AMEN

"O espírito está disposto, mas a carne é fraca...."

O espírito está disposto, mas a carne é fraca.... pois a carne ainda pertence ao poder oposto de Deus, porque ainda abriga em si muitas substâncias espirituais que são imaturas, portanto no início do seu desenvolvimento superior. E essas substâncias ainda estão muito sob o controle do adversário, elas empurram para ele e também tentam puxar a alma do ser humano junto com elas. E assim o espírito do ser humano trava uma batalha constante com todas as entidades imaturas que o cercam. Embora a alma tenha decidido a seu favor, ainda está rodeada de entidades necessitadas de purificação, e elas a pressionam constantemente para se voltar para o mundo, o que significa tudo o que é benéfico, que é agradável, para o corpo de carne. A alma é muito frequentemente fraca e não é capaz de oferecer resistência suficiente a esses desejos. E, no entanto, deve tentar vencer essa contracorrente, deve lutar consigo mesmo, deve apenas dirigir a sua vontade para aquilo que o Espírito lhe transmite, deve desejar ouvi-la e rejeitar todas as tentações do exterior, não lhes prestando atenção e desejando apenas ouvir a voz do Espírito. Deve orar com fervor pela provisão de forças e não cansar, pois Deus permite todas essas tentações para fortalecer a vontade e a fé, de modo a provar-se em maiores oposições que se aproximam de fora. O ser humano ainda luta contra desejos e resistências puramente físicos, mas chegará um momento em que terá de se manter firme contra tentações externas, em que terá de provar a si mesmo perante o mundo e em que o corpo não só terá de renunciar, mas também assumir o sofrimento, a fim de dar ao mundo um exemplo de fé forte e inabalável..... Ele será sempre e constantemente abastecido de força para que a sua vontade se torne forte.... E essa vontade já será fortalecida pela superação de pequenas resistências, a alma só permanecerá unida ao espírito que nela está, aprenderá a desprezar tudo o que é mundano, passará por ela sem impressão e de modo algum a impedirá de lutar espiritualmente, a fraqueza da carne será combatida, e o resultado será sempre mais forte, que supera tudo o que se lhe opõe. Mas esta vontade forte não pode ser alcançada sem uma luta, senão seria uma graça recebida imerecidamente, que tem de amadurecer o ser humano sem que ele se esforce por ela. A provisão de força de Deus é certamente uma graça, mas tem que ser pedida uma e outra vez, e assim a oração por aumento lhe dará força e graça, sua vontade se tornará mais forte, pois então o ser humano invocará o próprio Deus para sua ajuda, e então isto também estará disponível para ele em abundância. A oração também é um meio de luta contra as tentações do inimigo, embora mesmo a vontade possa ser tão enfraquecida que seja incapaz de rezar, pois isso também requer a vontade que, no entanto, também encontrará apoio. Mas o ser humano não deve render-se voluntariamente às tentações, às seduções do mundo; não deve tornar-se tão fraco que não seja mais capaz de rezar, em cada adversidade da alma deve refugiar-se na oração, em Deus, que então não o deixará sem ajuda. Ele deve prestar atenção à voz sutil do espírito que o incitará a orar, a chamar a Deus por força e graça..... Só então todas as fraquezas da carne serão superadas, ele se tornará forte em espírito e sua vontade vencerá toda a resistência...._>Amém