• Back

ODLUKA IZMEĐU DVA SVIJETA.... DUHOVNO GLEDANJE I SLUŠANJE....

Svaka svjetovna misao slabi sposobnost čovjeka da vidi duhovnim okom ili da čuje duhovnim ušima. I zato on mora uvijek nastojati osloboditi se od svijeta. On mora naučiti prezirati sve zemaljsko, samo da bi mogao nepodijeljeno težiti duhovnom savršenstvu. Jer, čim je on u stanju duhovno gledati, čim je njegovo uho u stanju čuti glas srca, poruke iz duhovnog kraljevstva, on će i duhovno sazrijevati, dok svijet njemu ne može ponuditi duhovna dobra, nego mu ih radije otima, budući mu on oduzima sposobnost za to. Dva su svijeta koja sebe žele približiti ljudima, a predstavnici svakog svijeta se trude sebe promicati (istaknuti). Volja čovjeka mora sama odlučiti u kojem svijetu on želi prebivati. Ove zemaljske užitke i mamljenja svijeta on vidi zemaljskim očima i osjeća tjelesnim osjetilima; blaga duhovnog svijeta mu se naprotiv, ne otkrivaju očigledno. Želi li on ova vidjeti, on najprije u sebi mora izgraditi sposobnost, koja za prvi preduvjet ima volju čovjeka. On se, bez obzira na zemaljski svijet, mora povući u unutarnji život, on mora svoja osjetila otvoriti za duhovni priljev, on mora osluškivati i uočavati ono što mu se prenosi iz duhovnog kraljevstva, i to će mu biti sve razumljivije i jasnije, što više se on odvaja od svijeta i suzbija žudnju za njim. Jer, samo jedno mu može biti ponuđeno.... jedan svijet mora biti žrtvovan, kako bi dospio u drugi svijet. Dok god čovjek još boravi na Zemlji, za njega je to borba, jer se zemaljski svijet uvijek iznova nameće (gura naprijed). Volja da pogleda u duhovno kraljevstvo, međutim čovjeku stalno privodi snagu da nadvlada zemaljski svijet, i sposobnost da duhovno vidi i čuje, raste iz sata u sat, ako je čovjek ozbiljno voljan ovim duhovnim kraljevstvom zamijeniti zemaljski svijet.... On se onda od njega lako može odvojiti, on u sebi čuje glas duhovnih bića koja govore, koja su samo organi Božanskog glasa, on vidi što njegovo tjelesno oko ne može vidjeti, i njegovo znanje se sve više obogaćuje. No, to je uvijek znanje koje je za svijet beznačajno, ali ljude treba i može potaknuti, da isto tako streme stanju koje im donosi dobra duhovnog kraljevstva. Sve duhovno mora on u sebi tražiti, sve svjetovno naprotiv nastoji, izvana naći pristup k njemu. I opet može duhovno tek onda biti posredovano čovjeku, kada ovaj isto tako ide naunutra, jer je on tek tada prijemčiv za njemu ponuđeno, dok on njega prethodno prima samo tjelesnim uhom, no ono za njega ostaje mrtvo, dok god ga on ne pusti da govori srcu. Ono što treba zadržati vrijednost za vječnost, čovjeku mora prići iz srca, jer su to strujanja iz duhovnog kraljevstva, koja se u srcu pojavljuju kao misli, i od čovjeka moraju biti svjesno uhvaćena (dohvaćena), kako bi sada u njemu mogla postati učinkovita.

AMEN

Escolhendo entre dois mundos.... Olhar Espiritual e ouvir....

Todo pensamento mundano enfraquece a capacidade do ser humano de ver com o olho espiritual ou de ouvir com os ouvidos espirituais. E, portanto, ele deve sempre se esforçar para se desligar do mundo. Ele tem de aprender a desprezar tudo o que é terreno, a fim de se esforçar indivisivelmente pela sua perfeição espiritual. Pois assim que ele for capaz de ver espiritualmente, assim que seu ouvido for capaz de ouvir a voz do coração, as mensagens do reino espiritual, ele também amadurecerá espiritualmente, enquanto que o mundo não pode oferecer-lhe bens espirituais, ao contrário, ele os rouba porque o priva da capacidade para eles. Há dois mundos que querem se aproximar do ser humano, e os representantes de cada mundo se esforçam para se aproximar do ser humano. Deve ser a vontade do próprio homem decidir em que mundo ele quer habitar. Ele vê os prazeres e encantos terrenos do mundo com seus olhos corporais e os sente com seus sentidos corporais; os tesouros do mundo espiritual, por outro lado, obviamente não se revelam a ele. Se ele quer vê-las, então deve primeiro desenvolver a capacidade dentro de si mesmo, que tem a vontade humana como seu primeiro pré-requisito. Independentemente do mundo terreno, ele deve retirar-se para a sua vida interior, deve abrir os seus sentidos para o influxo espiritual, deve escutar e observar o que lhe é transmitido do reino espiritual, e isso será tanto mais compreensível e claro quanto mais ele se separar do mundo e suprimir o desejo por ele. Porque só uma coisa lhe pode ser oferecida.... um mundo deve ser sacrificado para poder entrar no outro mundo. Enquanto o ser humano ainda habita na Terra, é uma luta para ele, pois o mundo terreno continua a se empurrar para a frente. No entanto, a vontade de obter uma visão do reino espiritual fornece ao ser humano uma força constante para superar o mundo terreno, e a capacidade de ver e ouvir espiritualmente cresce de hora em hora se o ser humano estiver seriamente disposto a trocar este reino espiritual pelo mundo terreno.... Então ele será capaz de se separar dele com facilidade, ouvirá a voz dos seres de luz que falam dentro dele, que são meramente os órgãos da voz divina, verá o que seu olho físico é incapaz de ver, e seu conhecimento se enriquecerá cada vez mais. Contudo, é sempre o conhecimento que não tem sentido para o mundo, mas que deve e pode inspirar as pessoas a lutar igualmente pelo estado que lhes dá os bens do reino espiritual. Ele deve procurar tudo espiritual dentro de si, tudo mundano, por outro lado, procura encontrar acesso a ele de fora. E mais uma vez, o espiritual só pode ser transmitido ao semelhante quando ele também vai para dentro, pois só então ele é receptivo ao que lhe é oferecido, ao passo que antes ele só o recebe com o ouvido corporal, mas permanece morto para ele enquanto ele não o deixar falar ao seu coração. O que é reter o seu valor para a eternidade deve vir do coração para o ser humano, pois estas são as correntes do reino espiritual que emergem no coração como pensamentos e devem ser conscientemente agarradas pelo ser humano para que se tornem eficazes nele....._>Amém