• Back

VJERA U BESMRTNOST DUŠE JE NUŽNA ZA RAD NA SEBI SAMOME....

Ljudima mora biti jasno da je zemaljski život samo sredstvo za postizavanje svrhe, ali nikada svrha sama u sebi. Tek ta spoznaja podstiče ih da streme postići cilj zbog kojega čovjek živi na Zemlji. Prema tome, mora mu biti i prenešena vjera u nastavak života duše nakon smrti, mora mu biti obrazložena besmrtnost duše, iako to čovjeku ne može biti dokazano. Mora mu se učiniti dostupnim znanje koje mu objašnjava učenje o besmrtnosti, tako da mu onda bude lako vjerovati i bez dokaza. Tek tada on promatra Zemlju kao sredstvo do cilja i on cijeli svoj život organizira s pogledom na nastavak života nakon smrti.

Tek ta misao čini da zemaljska dobra vidi drugačijim očima, jer tad spoznaje njihovu prolaznost, i pogled usmjerava na stvari koje imaju vječno trajanje. I ono što tad čini povezuje sa onostranim životom. Kad čovjek vjeruje u to da život nakon smrti ne prestaje, on razmišlja o tome kakav bi život nakon smrti mogao biti; dakle on svoj duh diže u visine, znači u područja koja su duši boravište nakon prestanka zemaljskog života. I u tim područjima tad mu biva razjašnjeno i to misaonim putem, tako da sad čovjek pun uvjerenja sam sebe smatra zemaljskim putnikom čiji životni tok je uskoro završen, i on se svoje kratko zemaljsko vrijeme trudi plodno iskoristiti.

Tako da je vjera u besmrtnost nezaobilazno potrebna, ako će čovjek početi rad na svojoj duši, isto tako ta vjera čovjeka spriječava da život živi čisto svjetovno. No neoborivi dokaz o nastavku života duše nemoguće je dati. I ovo je jedno učenje koje nikada ne može biti dokazano, međutim kroz marljivo promišjanje može postati najdubljim uvjerenjem, kao što se ni sve duhovno ne može dokazati, da slobodna volja čovjeka ne bude ograničena, pa je vjera prema tome neprisiljena.

AMEN

La creencia en la inmortalidad del alma hace falta para el trabajo en sí mismo....

Los hombres tienen que tener claro que la vida terrestre sólo es remedio para obtener el propósito, pero nunca es la finalidad en sí. Solo esta consciencia activa a buscar a llegar al reto por lo cual el hombre se encuentra en la tierra. A consecuencia se le tiene que hacer entender la vida seguida después de la muerte, razonar la inmortalidad del alma, aunque no se lo puede aprobar al hombre. Se le debe abrir un conocimiento que le hace entender la doctrina de la inmortalidad, de hecho hacerle fácil creer también sin pruebas. Sólo entonces verá el final como remedio a llegar al propósito y dirige toda su vida a la vida seguida después de la muerte. Solo este pensamiento le deja ver los bienes terrestres con otros ojos, porque ahora aprende a ver su mortalidad, y se centra en cosas que duran para la eternidad. Y lo que hace a partir de entonces es poner en relación todo con la vida del más allá. Mientras el hombre crea en esto, que la vida no termina con la muerte, piensa sobre el tipo de la vida cómo podría ser después de la muerte; manda a su espíritu hacia lo arriba, es decir a regiones que son área de existencia para el alma después de la terminación de la vida terrestre. Y allí se puede mover con sus pensamientos de forma que el hombre se puede ver con toda convicción como un caminante de la tierra, cuyo pasaje por la tierra se termina pronto, y que debe intentar aprovechar exhaustivamente este plazo corto de los tiempos finales. La creencia en la inmortalidad hace falta sin remedio si el hombre debe empezar a trabajar en su alma, igual que esta fe frena al hombre a llevar solo una vida centrándose en lo terrestre. Pero no se puede llevar una prueba definitiva sobre la vida seguida del alma. Es una doctrina que nunca se podrá aprobar, a pesar se puede convencerse profundamente por pensamientos intensos, igual que todo lo espiritual no se puede aprobar para que la voluntad libre del hombre no se afecta y la creencia no está forzada....

amén