• Back

RAZMIŠLJANJE IZ SRCA I IZ RAZUMA .... ISTINA....

Svaki čovjek koji je razumski došao do određenog shvaćanja misli da je u spoznaji. No to shvaćanje nije nužno uvijek Istina. Bog je čovjeku dao razum i slobodnu volju, ali mu je dao i srce.... Sve dok razum bez srca želi riješiti duhovna pitanja, teško da će se približiti Istini, jer Istina izlazi iz Boga i jedino može biti primljena od duha, a ne od tijela, koji je materija.

Razumsko razmišljanje samo je funkcija tijela.... a srce je sjedište sve percepcije, srce u sebi sadrži i Božansku iskru Ljubavi, a time i duh, koji je udio Boga. Misao koja je rođena u srcu, čije izvorište je dakle Božanska duhovna iskra, uvijek će i imati pravo na istinitost, jer duh posreduje samo najčistiju Istinu.... no da li je misao rođena u srcu ili je pak samo proizvod razumskog razmišljanja, ovisi o Ljubavnoj sposobnosti srca. Što dublje čovjek može ljubiti, tj. teži sjedinjenju s Bogom putem djelovanja u Ljubavi, utoliko jasnije će se iz njegovog srca izdizati misli i dolaziti mu u svijest.

Jer te misli su duhovna Snaga koja ističe iz bićā koja su bliska s Bogom i pritječu srcu onoga koji se isto tako spaja s Bogom putem Ljubavne aktivnosti. Dok je, međutim, razumsko razmišljanje samo funkcija tjelesnih organa, dakle korištenje životne snage koja čovjeku pritječe, a koju može koristiti i onaj čovjek koji živi bez Ljubavi, tj. čije srce je slabo sposobno ljubiti. Dakle mora se praviti razlika između razumskog razmišljanja i onoga iz srca. Potonje će uvijek donositi Istinu, dok razumsko razmišljanje ne mora biti Istina, čak i ako se može govoriti o dobro razvijenom razumskom razmišljanju. Samo je Ljubav odlučujuća, tj. mjerodavna za Istinu. Čovjek je o suštini misli premalo obaviješten, i stoga mu nije jasna ta razlika.

Misao rođena u srcu, sa razumsko dobivenim znanjem ima zajedničku jednu stvar, a to je da i ona mora biti dostavljena u mozak kako bi od svijesti bila obrađena, pa zato čovjek može doći do pretpostavke da svaka misao svoje porijeklo ima u mozgu, da je dakle ostvarena razumski. No misaoni život Ljubavnog čovjeka, dakle čovjeka čiji je život neprestano djelovanje u Ljubavi, skroz je drugačiji za vrednovati nego čisto razumsko razmišljanje čovjeka koji je slabo spoboban ljubiti.

Prvi će biti blizak Istini, dok potonji neće imati nikakvog jamstva za Istinu i znanje. Jer Istinu Bog Sâm Sebi čuva, i On je dijeli samo onima koji Ga priznaju, koji Ga žude i koji to iskazuju putem djelovanja u Ljubavi. Posljedično, kao Istina moći će nedvojbeno biti prihvaćeno ono što je poteklo iz Ljubavnog srca, jer te su misli podređene određenoj kontroli putem onih duhovnih bića koja se nalaze u znanju, čiji je zadatak posredovanje misli i koji stoga pomno paze na to da čovjek stoji u ispravnom razmišljanju. Jer putem svoje Ljubavne aktivnosti čovjek stječe pravo na pomoć svjetlosnih bića, koja čovjeka tad štite od mislī koje proturječe Istini....

AMEN

Coração e Mente Pensando.... Verdade....

Cada pessoa que tem uma visão que ele formou intelectualmente se considera em conhecimento. No entanto, esta visão nem sempre tem de corresponder à verdade. Deus deu ao homem intelecto e livre arbítrio, mas Ele também lhe deu um coração.... Enquanto o intelecto quiser resolver uma questão espiritual sem o coração, dificilmente chegará perto da verdade, pois a verdade emana de Deus e só pode ser recebida pelo espírito, mas não pelo corpo, o que afinal é matéria. O pensamento intelectual é meramente a função do corpo...., mas o coração é a sede de todos os sentimentos, o coração também abriga a centelha divina do amor em si mesmo e, portanto, o espírito, que é parte de Deus. Um pensamento que nasce no coração, cuja origem é, portanto, a centelha espiritual divina, também terá sempre a pretensão de veracidade, pois o espírito só transmite a mais pura verdade.... Mas se o pensamento nasce no coração ou é apenas um produto do pensamento intelectual, depende da capacidade do coração de amar. Quanto mais profunda for a capacidade do ser humano de amar, ou seja, de lutar pela unidade com Deus através da atividade amorosa, mais claros serão os pensamentos que brotarão do seu coração e se tornarão conscientes para o ser humano. Pois estes pensamentos são força espiritual que flui dos seres ligados a Deus e flui para o coração daquele que também se une a Deus através da atividade do amor. Enquanto que o pensamento intelectual é apenas a função dos órgãos do corpo, portanto um uso da força vital que flui para o ser humano, que também pode ser usada pelo ser humano que vive sem amor, ou seja, cujo coração não é muito capaz de amar. Portanto, o pensamento do intelecto deve ser separado do pensamento do coração. Este último sempre trará a verdade, enquanto que o pensamento intelectual não precisa ser verdade, embora seja possível falar de pensamento intelectual bem desenvolvido. Só o amor é decisivo, ou seja, autoritário, para a verdade. O homem está muito pouco informado sobre a natureza do pensamento e, portanto, essa diferença não é clara para ele. O pensamento nascido no coração tem apenas uma coisa em comum com o conhecimento espiritual adquirido intelectualmente, que também tem que ser fornecido ao cérebro para penetrar na consciência do ser humano, e isso leva o ser humano a supor que todo pensamento tem origem no cérebro, e assim foi alcançado intelectualmente. No entanto, o pensamento material de uma pessoa amorosa, portanto de uma pessoa cuja vida é um trabalho constante de amor, deve ser avaliado de forma bem diferente do puro pensamento intelectual de uma pessoa pouco capaz de amar. A primeira aproximar-se-á da verdade, enquanto a segunda não oferece qualquer garantia de verdade e conhecimento. Porque Deus reserva a verdade para Si, e só a distribui àqueles que O reconhecem, o desejam e o expressam através de ações de amor. Consequentemente, aquilo que flui de um coração amoroso pode ser aceito como verdade sem dúvida, pois tais pensamentos estão sujeitos a um certo grau de controle pelos seres espirituais em conhecimento, aos quais a transmissão de pensamentos é incumbente e que, portanto, zelam escrupulosamente pelo pensamento correto do ser humano. Pois através da sua actividade de amor o ser humano adquire o direito e a reivindicação do apoio dos seres de luz, que agora protegem o ser humano de pensamentos que contradizem a verdade...._>Amém