• Back

LIJENOST.... KONTROLIRANA AKTIVNOST...

Kontrolirana aktivnost u sebi nosi blagoslov tako da čovjeka štiti od poroka lijenosti. To nikako nije beznačajno, jer za napredovanje duše lijenost je najveća opasnost. Na izvjestan način to je povratak u stanje pasivnosti, koje je stvorenje u svezanoj volji moralo podnositi u početnom stadiju svoga razvoja.... dakle zlorabljenje slobodne volje koja dopušta živu aktivnost. Aktivnost je život, ne-aktivnost smrt.... znači stvorenje, duša, stanju smrti daje prednost i istovremeno se stavlja u opasnost da potpadne najrazličitijim porocima. Jer čim je čovjek ne-aktivan, nameću se žudnje tijela, ono od života traži sve moguće zemaljske užitke i zadovoljstva. A to je od najveće štete za dušu.

S druge strane, stanje aktivnosti jedino je onda opasno za dušu kad je čovjek tako materjalističan da on putem svoje aktivnosti svoja zemaljska dobra želi umnažati. No i pored toga je aktivnost služenje.... Tako da čovjek nesvjesno ispunjava zadatak koji mu je dodijeljen za vrijeme na Zemlji. Jer čak i kad on tu aktivnost služenja ispunjava bez Ljubavi, i pored toga opet se materija u sebi mijenja, tj. duhovnom u njoj pomaže se služiti putem trajne preobrazbe, koju svaka aktivnost sa sobom donosi.... bilo to direktno ili indirektno putem naučavajuće aktivnosti.

I zato se protiv lijenosti treba najrevnije boriti i čovjeka poticati na marljivi rad, pošto na svakoj aktivnosti počiva blagoslov, dok god se ona ne izvodi na štetu bližnjega. Jer, istinska je Ljubav prema čovjeku sačuvati ga od duševnog nazadovanja. Teškoće zemaljskog života nisu ni približno za usporediti sa nedostatkom koji se duši rađa iz zemaljskog života u kojem iz prividne obzirnosti čovjek bude uskraćen zahtjeva za kontroliranom aktivnošću. Čovjek može sazrijevati jedino kroz potonje, pošto služenja nikada ne može biti pošteđen. No tko želi služiti, taj mora biti aktivan.... A lijenost isključuje služenje, međutim onaj čovjek koji vrši aktivnost služenja uvijek će i biti blagoslovljen....

AMEN

Mãos ociosas.... Atividade regulada....

A atividade regulada é uma bênção, pois protege o homem dos vícios do ócio. Isto não é de forma alguma insignificante, pois a ociosidade é o maior perigo para o desenvolvimento superior da alma. É, por assim dizer, um regresso ao estado de inactividade que o ser teve de suportar na vontade vinculada na fase inicial do seu desenvolvimento. portanto, um abuso do livre arbítrio, que permite uma actividade activa. Atividade é vida, inatividade, morte..... Assim, a disposição, a alma, dá preferência ao estado de morte e, ao mesmo tempo, coloca-se em perigo de cair em presa dos mais diversos vícios. Pois assim que o ser humano está inativo os desejos do corpo se empurram para a frente, ele quer ganhar da vida quaisquer prazeres e alegrias terrenos que sejam possíveis. E isto é do maior mal para a alma. O estado de atividade, por outro lado, só é um perigo para a alma se o ser humano tem uma mente tão materialista que quer aumentar os seus bens terrenos através da sua atividade. No entanto, estar activo é servir.... E assim o ser humano cumpre inconscientemente a tarefa que lhe foi designada para o tempo na Terra. Pois embora ele realize esta atividade de serviço sem amor, a matéria é novamente mudada, ou seja, o espiritual nela é ajudado a entrar em serviço através da constante transformação que toda atividade implica.... seja directa ou indirectamente através da actividade docente. E é por isso que a ociosidade deve ser combatida com mais afinco e o ser humano deve ser instado a ser industrialmente ativo, porque toda atividade é uma bênção, desde que não seja realizada em detrimento de outras pessoas. Pois este é o verdadeiro amor pelo ser humano, para protegê-lo do declínio espiritual. As dificuldades da vida terrena não podem nem mesmo começar a se comparar com a desvantagem que surge para a alma de uma vida terrena na qual, por consideração aparente, o ser humano é mantido afastado das exigências que existem na atividade regulada. O ser humano só pode amadurecer através deste último, porque nunca pode ser poupado a servir. Mas aquele que quer servir tem de estar activo.... A ociosidade, no entanto, exclui o serviço; ao contrário, o ser humano reivindica servir a actividade para si próprio, o que é apenas uma bênção para o servo...._>Amém