• Back

MOLITVA ZA DUŠE U ONOSTRANOM - KOJE NISU STEKLE LJUBAV NA ZEMLJI....

Stazu patnje jedne neiskupljene duše je nemoguće opisati ljudima, a ipak oni bi trebali znati da ona mora otrpjeti jedno nezamislivo beznadežno stanje budući je ovo znanje [[(Knjižica br. 29)]] naumljeno nagnati ljude na to da pomoćno podupiru takve duše, otud oni su neprestano opominjani da ne zaborave ove duše. Oni će zahvaliti tim ljudima tisućerostruko koji olakšaju njihovu agoniju tako da mole za njih. Duše u onostranom koje ostave ljude iza sebe na Zemlji sa kojima su bili s Ljubavlju povezani imaju prednost poredbeno sa onima koji nisu stekli Ljubav za sebe na Zemlji. Ljubavlju ispunjene misli i usrdne [[(pobožne)]] želje slijede prijašnje, ili takve duše primaju snagu kroz srdačnu molitvu, što može naknadno poboljšati njihovu situaciju. Svaka Ljubavlju ispunjena misao se od strane duša doživljava ublažujuće te iznova probuđuje Ljubav, koja će onda sebe očitovati spram jednako patničkih duša. Međutim, duše koje su živjele bez Ljubavi na Zemlji moraju gladovati i neizrecivo patiti. One su brzo zaboravljene ili se na njih jedino misli sa neljubaznošću, i ovo ima užasne posljedice na njihovo stanje u onostranom. Svaka ljubazna misao ljudi na Zemlji za duše u onostranom olakšava njihova mučenja, svaka loša misao ih povećaje i duše same su nesposobne odbraniti sebe ili nametnuti ljudima da ih ljube. Sada je duša zamjetno afektirana Ljubavlju ili nemilosrđem što ili olakšava ili priječi njezino naprezanje spram uspona. Duše kojima u cjelosti nedostaje Ljubavi ljudi na Zemlji moraju zavisiti kompletno o njima samima u potpuno mračnim okruženjima i trpjeti neopisivu nedaću. Ove bi duše trebale biti na Zemlji posebice uzete u obzir u molitvi tako da one, također, osjete blagoslov zauzimanja, tako da osjete snagu Ljubavi unutar njih samih i time se jedna unutarnja promjena odvija. Jer čim Ljubavlju ispunjena misao ovlaš dotakne takve usamljene duše one ju zamjećuju i okreću se spram izvora ove misli, one dolaze blizu osobe koja je milosrdno mislila na njih i promatraju ga i njegove karakteristike, njegove akcije i njegov slijed misli. One isto tako neće nikada zlostavljati [[(uznemiravati)]] osobu koja je dobra spram njih, premda su oni sami rijetko sposobni za dobre osjećaje. Ipak oni promišljaju o razlogu zašto se njihovo stanje patnje umanjuje kada su blizu ovim ljudima i oni osjećaju zamjetno olakšanje kroz molitvu u ime duša koje se naprežu u tami. I oni nauče prepoznati da je Ljubav jedino sredstvo za unapređenje njihove situacije. I jednom kada je duša stekla ovo shvaćanje ona će onda također postati nježna i pomoćna spram drugih duša i oni su izbjegli najgorčoj nedaći. Ljudi na Zemlji bi bili sposobni iskupiti beskrajno mnogo duša iz njihove nevolje ako bi pokušali zamisliti bespomoćnost ovih duša. Jer ako osjećaju iskru Ljubavi unutar njih samih njihova velika patnja bi ih trebala ganuti i probuditi njihovu volju da pomognu tim dušama. Ljudi bi trebali uključiti u njihove molitve ove jadne duše kojima nedostaje snage da pomognu sebi samima, oni bi trebali zazivati Boga za milost i milosrđe za ove duše, oni im trebaju dati njihovu Ljubav i nikada ne misliti bezosjećajno o umrloj osobi tako da ne povećaju njegovu bol. Jer onda će duša biti u velikoj opasnosti postati kompletno tvrda te da svaka dobra naklonost u njoj umre.... Ali duše bi trebale biti iskupljene i ljudi na Zemlji mogu doprinjeti strašno puno spram postignuća toga.

AMEN

Oração pelas almas no além que não adquiriram amor na terra....

O caminho do sofrimento de uma alma não redimida não pode ser descrito às pessoas e, no entanto, elas devem saber que é um estado inconcebivelmente desolado que ela tem de suportar, e esse conhecimento deve impelir as pessoas a ajudar essas almas, e por isso são repetidamente admoestadas a não se esquecerem dessas almas. Eles agradecem mil vezes às pessoas que os ajudam no seu tormento, rezando por eles. As almas do além que deixam para trás pessoas com as quais estavam unidas no amor, quando deixam a Terra, têm vantagem sobre aquelas que não adquiriram amor na Terra. Os primeiros são seguidos por pensamentos amorosos e desejos piedosos, ou através de oração sincera por essas almas que recebem força e a sua situação pode melhorar consideravelmente como resultado. Todo pensamento amoroso é sentido beneficamente pelas almas e desperta de novo o amor, que depois se expressa às almas igualmente sofredoras. Contudo, aquelas almas que viveram na Terra sem amor têm que sofrer de forma indescritível. Eles são rapidamente esquecidos ou apenas pensados de forma pouco gentil, e isso tem um efeito terrível sobre o seu estado no além. Todo pensamento bom das pessoas na Terra para as almas no além alivia a sua agonia, todo pensamento mau aumenta-o, e as próprias almas não podem defender-se ou forçar o amor das pessoas. Portanto, agora o amor ou a indelicadeza tem um efeito tangível e torna a luta da alma para cima mais fácil ou mais difícil para ela. As almas que têm de prescindir completamente do amor das pessoas terrenas dependem sozinhas de si mesmas no ambiente mais sombrio, e as suas dificuldades são inexprimivelmente grandes. Estas almas devem ser especialmente lembradas na Terra em oração, para que também elas sintam a bênção da intercessão, para que sintam a força do amor em si mesmas e assim se produza uma mudança nelas. Pois, assim que um pensamento amoroso toca essas almas solitárias, elas percebem e se voltam para o lugar de origem desse pensamento, aproximam-se da pessoa que misericordiosamente pensou nelas e observam a ele e à sua natureza, suas ações e sua linha de pensamento. Eles também nunca oprimirão uma pessoa que lhes faz o bem, mesmo que eles próprios sejam capazes de poucos impulsos bons. Mas eles ponderam a causa disso, que o seu estado de sofrimento diminui nas proximidades dessas pessoas e que eles sentem alívio tangível através da oração pelas almas que lutam nas trevas. E eles aprendem a reconhecer que o amor é o único meio de melhorar a sua situação. E, uma vez que a alma tenha ganho essa realização, ela também se tornará macia e disposta a ajudar outras almas, e terá escapado às mais amargas provações. As pessoas na Terra podem libertar infinitamente muitas almas das suas adversidades, se tentarem imaginar a impotência dessas almas. Pois se eles sentem uma centelha de amor dentro de si mesmos, o grande sofrimento deve ir ao seu coração e estimular a sua vontade de ajudar essas almas. As pessoas devem incluir estas pobres almas nas suas orações que não têm forças para se ajudar a si mesmas, devem invocar a Deus por misericórdia e graça para estas almas, devem voltar o seu amor para elas e nunca se lembrarem de uma pessoa falecida em indelicadeza, para não aumentar a sua agonia. Pois então a alma corre o maior perigo de se tornar completamente endurecida e cada bom impulso nela morrerá..... Mas as almas serão redimidas, e as pessoas na Terra podem contribuir com uma quantia indescritível para esta...._>Amém